In de rubriek ‘Het Huishoudboekje‘ nemen we de inkomsten en uitgaven van één vrouw en haar gezin onder de loep. Wat komt er binnen, wat wordt er gespaard en wat wordt uitgegeven? Deze week: de 35-jarige Naomi. Ze geeft een openhartig kijkje in haar huishoudboekje. Kijk je mee?
Inkomen Naomi: 0 euro per maand
Inkomen partner Jeroen: 0 euro per maand
Toeslagen: zorgtoeslag, kindgebonden budget, kinderbijslag
Gezinssamenstelling: Twee zoons, Bodhi (5 jaar) en Arris (2 jaar)
Wonen
“Tien jaar geleden hadden Jeroen en ik een heel normaal leven. We kochten na onze studie direct een huis, hadden allebei een fulltime baan en leefden eigenlijk zonder erbij na te denken. Toen Jeroen op weg naar huis betrokken raakte bij een ernstig auto ongeluk en een paar weken in coma was, veranderde alles. Na zijn herstel hebben we onze baan opgezegd, ons huis en de auto verkocht en zijn we in een kleinschalige woongroep met gelijkgestemden gaan wonen. In het begin leg je een startbedrag in (afhankelijk van wat je kunt missen) en daarna betaal je niks meer. Wij hebben destijds 10.000 euro ingelegd, wat in een pot voor onderhoud van het terrein is gegaan. De rest van ons geld (we maakten wat winst op de verkoop van ons huis) hebben wij weggegeven aan mensen die het goed konden gebruiken.”
Vervoer
“Wij hebben zelf geen auto en hebben hier dus ook geen kosten aan. Omdat we niet werken, zelf een groot deel van ons voedsel verbouwen en Bodhi hier dichtbij op school zit, hebben we ook geen auto nodig. Met de woongemeenschap delen we twee bakfietsen. Dit is handig als je met de kinderen op pad moet of grote spullen moet brengen en halen. Zomers pakken wij weleens de trein of de bus naar het strand. Dit doen we dan bijvoorbeeld van de kinderbijslag of het kindgebonden budget. In de regel maken we dit geld zelden op aan spullen voor de kinderen. Er blijft dus altijd wat over om leuke dingen van te doen.”
Eten en drinken
“Op het terrein verbouwen we veel. Omdat niemand een baan heeft, hebben we veel tijd om zelf voedsel te produceren, het terrein te onderhouden op de kinderen te passen. We bakken ons eigen brood en produceren zelf aardappels, diverse groente en fruit (afhankelijk van het seizoen), peulvruchten en hebben een grote kas. Ook hebben we kippen die eieren leggen en een koe die melk geeft. Niemand in onze groep eet vlees en we gebruiken alleen de eieren en melk die onze eigen dieren ons geven. Zo willen we ons steentje bijdragen in het tegengaan van klimaatverandering. Zo dragen de kinderen hier wasbare luiers, gebruiken we geen shampoo of andere producten die in plastic komen en hebben de vrouwen een herbruikbare menstruatiecup. Het zal je verbazen hoe weinig je nodig hebt als je er meer mee bezig bent!”
Vakanties
“Doordat we niet werken en bijna geen geld hebben, kunnen we niet op vakantie. Ik moet ook zeggen dat we er geen behoefte meer aan hebben sinds we niet meer werken. Ons leven staat in het teken van zelfvoorzienend zijn en een duurzaam leven. Op vakantie gaan past daar ook niet zo goed bij, vooral niet als je er ver voor moet reizen. Onze kinderen leren we dan ook dat een eenvoudig leven, waarbij geld verdienen niet centraal staat, heerlijk is. Werken is niet het belangrijkste, een goed en bewust mens zijn: dat is voor ons een veel groter goed. Als zij later willen gaan studeren, een baan zoeken en een huis kopen zou ik dat jammer vinden, maar zeker begrijpen. Onze wereld is nou eenmaal niet ingesteld op een leven met minimale middelen en bezit.”
Overig
“Ook onze overige kosten zijn laag. Kinderkleding en -spullen hebben we nooit gekocht, dit geven we op de groep onderling door. Zo hebben we diverse draagzakken, buggy’s, fietsjes en bedjes. Idem met boeken, speelgoed en schoenen. Onze zorgverzekering kunnen we bijna geheel betalen vanuit de zorgtoeslag en vullen we aan met geld uit de kinderbijslag of het kindgebonden budget. Hier op het terrein is geen internet en televisie. Wel hebben we een vaste telefoon, waar iedereen gebruik van kan maken. Dit is handig om in contact te blijven met familie, vrienden en dingen als de huisarts of school. We hebben zelden dat we echt geld nodig hebben, maar als dat zo is kunnen we aankloppen bij mijn ouders. Gelukkig gebeurt dat zelden.”
Sparen
“Wij sparen niet, maar de woongroep doet dat wel. Zo laten we soms mensen op ons terrein kamperen tegen een kleine vergoeding en leggen nieuwe bewoners vaak een flink bedrag in. Dit gaat vooral naar onderhoud, maar ook wel onvoorziene kosten. Sinds wij zonder geld leven is ons leven rijker, rustiger en betekenisvoller. Natuurlijk is onze maatschappij er niet op ingericht dat iedereen zo zou leven, maar ik weet dat er ook maar weinig mensen zijn die zo willen leven. We moeten elkaars keuzes respecteren en niemands levenswijze veroordelen.”
Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
LEES HIER OOK DE ANDERE HUISHOUDBOEKJES
Bianca -
Laat ik voorop stellen dat ik deze manier van leven heel knap vind en dat het beter zou zijn voor onze planeet als meer mensen dit zouden doen. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat deze mensen heel gelukkig zijn zo, en we zouden daar allemaal iets van kunnen leren. Alleen heb ik er wel altijd moeite mee als er het label “Leven zonder geld” aan geplakt wordt. Uiteindelijk leven deze mensen dus van zorgtoeslag, kinderbijslag, kindgebonden budget, een eerste inleg van € 10.000, een soortgelijke inleg van de andere bewoners, wat kleine inkomsten uit het laten kamperen van toeristen, en in noodgevallen een gift of lening van hun ouders. Daar is niks mis mee, het is nog steeds een knappe en minimalistische manier van leven die niet om geld en bezit draait. Maar het is nog steeds een privilege om deze keuze te kunnen maken natuurlijk. Leven zonder geld betekent namelijk voor veel mensen ter wereld iets anders: niet naar school kunnen, geen medische zorg, geen dak boven je hoofd, nooit leuke dingen doen, geen vangnet bij noodgevallen enz.