Mandy ‘mijn kinderen missen hun vader enorm, maar hij geeft niet thuis’

Laat hem barsten,en laat hem alimentatie betalen totdat de kinderen volwassen zijn

He Mandy.
Ik heb juist hetzelfde meegemaakt. Ik had 3 kinderen. In begin was het volgens papier. Toen hij bij zijn vriendin ging wonen die zelf 2 kinderen had wou niet dat zijn 3 ook nog eens op bezoek kwamen. 1 maal had hij naar mijn oudste dochter gestuurd van vergeet niet papa ziet jullie doodgraag maar ik mag van Nancy jullie niet komen halen. Waar gaat dit naartoe. Ik maakte nog steeds de kinderen klaar en toen zei de ene zoon,mama hij zal weer niet komen zeker. Zo jaren aan 1 stuk. Toen werd hij ziek en had keelkanker,Toen hij op het sterfbed lag was zijn wens om zijn kinderen te zien. Toen is zijn vriendin dit komen vragen,ik dacht mens,is u schuld en nu kom je zo af. Mijn oudste dochter is geweest en de 3de zoon. De 2de zoon wou niet. Hij zei,hij geeft nooit meer achter ons geweest en nu zal ik moeten gaan bij hem,neen mama. En ik zei,als je niet wil moet je niet. Hij is de volgende dag gestorven en zijn vriendin had blijkbaar schuldgevoel en geeft zich 2maand erna van het leven beroofd. Vond ik op zich… daar hoort jij mens. Dar is wat je mijn kinderen aangedaan had.

Wat was er een hoop ellende vookomen, wanneer Hugo nooit geboren was en je TOEN was weggegaan…..

Wees eerlijk en feitelijk. Geen persoonlijke emoties doorschemeren.
Vertel exact dezelfde smoes als vader.
Pappa zegt dat hij naar Barcelona is het weekend.
Geef kinderen gaandeweg tijd om hier mee te dealen.
Reageren ze boos of verdrietig? Erken dat. Ik begrijp dat je boos bent, wil je een knuffel. Wat kan ik voor je doen dat je weer minder verdrietig bent.
Willen ze zelf met pappa bellen om verklaringen, laat ze.
Succes.

Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten. Ook ik wilde juist heel graag dat ook vader een rol bleef spelen in het leven van de kinderen. maar ” IT takes two to tango”. Je kunt in je eentje nog zo hard willen dat de kinderen ook een goede relatie met de andere ouder opbouwen, als de ander dat niet wil, kun je het niet afdwingen. Daar staat tegenover dat ik jarenlang bang ben geweest dat hij op een dag terug zou komen in het leven van de kinderen en zou aangeven dat hij nooit contact mocht hebben van mij. Iets dat pertinent onjuist is. Sterker nog, ik heb de kinderen altijd gezegd dat, als zij contact willen hebben met papa, we dat gaan regelen. Helaas is het iedere keer dat, met name de oudste, interesse had in contact, het voor haar eindigde in een desillusie. Op dit moment is ze oud genoeg en heeft ze een eigen telefoon. Ze stuurt hem af en toe een appje en krijgt dan ook antwoord. Maar op dit moment geeft ze ook aan dat ze het jammer vindt dat het altijd eerst van haar uit moet komen. Als ze daar moeite mee heeft ben ik er voor haar. Daarnaast heeft met name de oudste zichzelf lang de schuld gegeven van het uit elkaar gaan van haar vader en mij. Ik heb haar daarin steeds de waarheid verteld op een manier die bij haar leeftijd past, gebaseerd op feitelijke gebeurtenissen en zonder de vader als boeman neer te zetten. De jongste heeft inmiddels heel duidelijk aangegeven geen behoefte te hebben aan contact ( ondanks dat blijf ik het af en toe checken en verandert haar behoefte, dan acteer ik daarop). Maar goed, zij was 6 maanden toen papa weg ging en hij heeft haar ook altijd (nog) minder aandacht gegeven dan de oudste. Ik ben inmiddels gelukkig met de wetenschap dat mijn oudste dochter weet dat het zeker niet aan haar lag dat papa is weggegaan ( ondanks dat ik hem jarenlang gevraagd heb om dit ook aan haar te vertellen, gaf hij steeds aan dat hij niet wist of het niet aan haar lag). Zij was immers 2 1/2 toen duidelijk was dat hij vreemd ging en 3 toen hij wegging. Mijn angst dat de kinderen op een dag zullen denken dat ik hen bij hun vader heb weggehouden is inmiddels weggeëbd. Mijn inziens vooral omdat ik steeds naar hun behoefte geluisterd heb en heb laten zien dat ik het contact steeds heb proberen op te starten/ doorstarten.
Dit is mijn pad hierin. Ik kan je geen sluitend advies geven. Hoop echter dat je uit mijn verhaal wellicht iets kunt halen waarmee je vooruit kunt. Ik wens je in ieder geval veel wijsheid en rust om vanuit de liefde voor je kinderen een afgewogen pad te kunnen uitzetten.

Ik zou denk ik niet de waarheid als nog een extra klap naar mijn kinderen toe kunnen zeggen.Ik zou het een beetje in het midden laten en niet te uitgebreid vertellen. Gelukkig zit ik niet in zo’n situatie want het zou mij door merg en been gaan. Ik denk dat ik een leuke oom van ze,neef of een goede vriend zou vragen of hij een beetje zo af en toe een vaderrol in het leven van de kinderen kan spelen. Hopend dat ze na verloop van tijd niet meer naar hem vragen maar wel naar oom of neef ….. Als ze er toch naar vragen zou ik ze uitleggen dat papa ziek is in zijn hoofd waardoor hij niets aan prikkels van buitenaf kan verdragen waardoor hij vaak boos was en rust nodig had voor zijn hoofd en daarom niet meer bij jullie woont. Dat papa waarschijnlijk nog steeds ziek is in zijn hoofd en rust nodig heeft en genoeg heeft aan zichzelf en zijn leven zoals hij die nu leeft. Dat je van overtuigd bent dat zij nog steeds zijn lieverds zijn en va ze houd maar door zijn ziekte nu gelukkig is op de manier van hoe hij nu leeft en jij ook.

Beste Kim wat je zegt klinkt logisch maar is het zeer zeker niet! Ik zal het uitleggen en ben benieuwd naar je reactie.

De kinderen verdienen de waarheid. Klopt!
Maar dat de verantwoordelijkheid bij vader ligt inzake omgang en dat “het goed blijft” daar laat je een behoorlijk aantal steken vallen.
Als vader en moeder kies je voor kinderen. Je “neemt” ze dus niet. Aan de keuze voor kinderen kleven nou eenmaal voor en nadelen. Ook al kunnen vader en moeder niet door een deur, dan NOG hebben ze de morele plicht er SAMEN voor de kinderen te zijn!
In mijn geval werd(zoals zo vaak) er de keus gemaakt voor het geld. Hierdoor werd ik financieel kapot gemaakt. Hoe kun je dan van en naar je kinderen? Hoe kun je dan een kadootje kopen? Hoe kun je dan zorgen dat “het goed gaat”? En….alsof dat nog niet genoeg was werd er gelogen. Waarom komt papa niet?
Omdat hij druk is met werken….ik weet het niet…..
Waarom niet de waarheid zeggen? Maar dat was nog lang niet alles.
Ik kreeg een brief van de rechtbank. Uiteraard heb ik deze in mij archief zorgvuldig bewaard! Ik mocht de voormalige echtelijke woning niet meer betreden. Tja….een woning is onroerend goed (handig als je rechten hebt gestudeerd) onroerend goed is de grond en al wat daarmee onlosmakelijk is verbonden. Uitzondering is een Boeing 747 die vanwege zijn kostprijs als onroerend goed wordt gezien. Goed, dat wil dus zeggen dat ik niet voorbij het tuinhek aan zowel de voor als achterzijde van de woning mag gaan. Ik leef volgens de letteren der wet en dus zal ik dat niet doen. Immers, ik zou huisvredebreuk plegen dan tot genoegen van iemand die van veel geld houdt NOG eens veel geld moeten neerleggen. Nee, die lol gun ik zo iemand niet. Maar ja……hoe moet ik als vader het dan ” goed” houden met de kids? Ik ga echt niet (dit schreef ik die nazaten letterlijk) op een koude winterdag op een witte plastic tuinstoel op de openbare weg voor het hus gekleed in een winterjas met wollen muts op in de kou zitten kijken hoe dat kind “gezellig” binnen een stuk taart maar binnen loopt te harken…..

Kim, je bedoelingen zijn goed maar omgang is een zaak die de ouders SAMEN moeten regelen en daar hoort het financiële deel dus zeker ook bij……

Het is belangrijk dat je (zoals mij dat helaas wel is gebeurd door mijn ex) je kids NOOIT gaat voorliegen. Zeg gewoon de waarheid. Doe je dat niet, dan zul je daar ooit (terrecht) op worden afgerekend. Ik begrijp dat de waarheid voor een kind niet makkelijk is en zeker niet prettig. Toen mijn (excuseer) nazaten me via een mail (verder komen ze niet) een en ander vroegen heb ik de waarheid gezegd….met daarbij de opmerking: ik weet dat er iemand liegt. Wie dat is mag je zelf zeggen. Maar lees eerst even de stukken van de rechtbank want ik heb elke brief bewaard…….. Ik heb verder geen kontakt met ze. Prima. Het gaat toch enkel maar over geld. Ik lijk niet meer te zijn dan een portemonnee vader. En daardoor heb ik toch de harde keus moeten maken om voor disciplinaire maatregelen te kiezen. Nee nimmer zal ik verbaal of fysiek geweld gebruiken. Maar alles accwpteren en o er me heen laten komen? Nee.
Inmiddels heb ik een fijn en goed leven met mijn huidige vrouw. All jaren. Het klikte gelijk met haar kids en inmiddels is er een nieuwe generatie bijgekomen. Geweldig! Mijn focus ligt op wat ik nu heb. Wat ik niet heb mis ik niet meer. Die deur heb ik (hoe moeilijk het ook is) gesloten.Definitief….

Ik realiseer me heel goed dat alles zo anders had kunnen zij als de kinderen eerlijke antwoorden hadden gehad. Eerlijkheid duurt het langst en……ook al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt hem wel…..met alle gevolgen van dien…..

Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn maar naar mijn mening verdienen die kinderen ook de waarheid en ligt de verantwoordelijkheid bij hem dat hij het goed houdt tussen de kinderen en hem. Ik zou hun precies vertellen wat hij mij had verteld aan hun zodat hij het zelf kan uitleggen als hij terug komt.