Fleur: “Ik snap niet dat mijn man dit niet voor ons wil doen”

Toen ze nog kinderloos waren maakten Fleur en Eric zich minder zorgen over de toekomst, maar nu ze veertigers zijn vinden ze dat ze het een en ander moeten vastleggen. De gang naar de notaris voor een testament en dergelijke is gemaakt, maar er is één ding waar ze maar niet uit komen….

Wie dan leeft, wie dan zorgt

Vroeger maakte Fleur zich geen zorgen over later. “Wie dan leeft, wie dan zorgt, was mijn motto toen ik single was. Ik spaarde geen geld, maar genoot van het leven. Verzekeringen vond ik onzin, een schijnzekerheid. Wat nou als je morgen onder een auto komt? Hoe frustrerend moet het dan zijn als je altijd maar met je voet op de rem hebt geleefd? Nee, ik leefde elke dag alsof het mijn laatste kon zijn.” Inmiddels is Fleur een stuk genuanceerder over alles gaan nadenken. “Toen ik zeven jaar geleden Eric ontmoette tijdens een single reis in Nepal, sprong de vonk over.” Ze herinnert zich het hilarische gesprek dat ze met Eric had. “Ging over reisverzekeringen, Eric had zich zo ongeveer van top tot teen laten verzekeren terwijl ik geen reisverzekering had. Ik vond het veel te duur en onnodig. Dat was zo grappig.”

Dat geeft rust

Na hun Nepal-avontuur hielden Fleur en Eric contact en gaandeweg bloeide er iets moois op tussen die twee. “Na een jaar zijn we getrouwd en inmiddels hebben we drie dochters. En de komst van de meisjes heeft mijn blik op de toekomst behoorlijk veranderd. Nu vind ik het wel belangrijk dat we zaken voor die twee hebben geregeld. Stel dat Eric en mij iets overkomt, wie gaat dan voor onze dochters zorgen? Twee van onze beste vrienden hebben aangegeven voor de kinderen te zorgen als ons onverhoopt wat gebeurt. Bij de notaris hebben we een testament laten opstellen waarin we veel hebben beschreven zodat er geen onduidelijkheden zijn als wij er niet meer zijn. En het is misschien raar om dat uit mijn mond te horen, maar ik ben heel blij dat we dat hebben gedaan. Het geeft me rust.”

Work hard, play hard

Alles lijkt voor elkaar,  maar dat is het niet helemaal vertelt Fleur. Ze hebben een flinke onenigheid te pakken. “Ja, dat kun je wel zeggen. Eric is een sporter. Regelmatig maakt hij op zijn racefiets tochten van zo’n 80 kilometer en in het weekend pakt hij zijn mountainbike en gaat dan samen met sportvrienden crossen door het bos. Ik vind het heerlijk dat hij zo sportief is. Het doet hem ook zichtbaar goed. Naast het sporten heeft Eric een super drukke en verantwoordelijke baan en spreekt hij veel af met vrienden. Door al die drukke bezigheden slaapt Eric niet veel en de slaap die hij pakt, is onrustig. Ik maak me daar best een beetje zorgen over, work hard, play hard is zijn motto, maar soms heb ik de indruk dat hij niet voldoende rust neemt. Dat komt zijn gezondheid niet ten goede denk ik dan.”

Hij wil niet leven als een kasplantje

Aan de zorgen van Fleur heeft Eric maling en dat drijft Fleur toch een beetje tot wanhoop. “Als ik erover begin, maakt Eric hele flauwe grappen. Zo van: ‘moet je horen wie het zegt, zij die totdat ze mij leerde kennen, zich nooit druk maakte over later en verzekeringen iets voor watjes vond, diegene gaat me nu vertellen wat ik moet doen?’” Waar Fleur zich namelijk echt druk overmaakt, is dat Eric niet gereanimeerd wil worden als hem iets gebeurt. Hij heeft te vaak gezien dat mensen na een reanimatie verder moeten leven als een kasplantje en dat wil hij pertinent niet.

Hij gaat voorbij aan wat ik wil

“Dat kan ik heel goed begrijpen, maar ik ken genoeg voorbeelden van mensen die door omstanders zijn gereanimeerd en na een operatie weer gewoon hun leven konden oppakken. Ja, ze moesten dan wel revalideren, maar ze zijn er mooi nog wel. Eric vindt dat het per persoon enorm verschilt of een reanimatie goed uitpakt en leidt tot een goed vervolg van zijn leven. Hij wil het risico niet nemen dat hij kwijlend en murmelend terechtkomt in een rolstoel. Dat is zijn grote angst. Maar dan gaat hij toch voorbij aan wat ik en ik denk ook mijn dochters, willen? Dan kan hij wel zeggen: ‘als het zover is, laat mij dan maar gaan alsjeblieft’ maar ik wil niet zonder hem verder. Ik moet er niet aan denken dat hij het zo laat wegslippen en ik met onze drie meisjes achterblijf.”

Wie is hier nou egoïstisch? Is dat Fleur die ten koste van alles haar echtgenoot bij zich wil houden, of is het Eric die absoluut niet wil worden gereanimeerd? Wat vind jij ervan? Wil jij worden gereanimeerd als dat nodig is? Of begrijp jij Eric? Praat mee in de comments onder het artikel.

Foto door cottonbro studio via Pexels