Mijn hart huilt: We vechten niet alleen tegen een virus, maar starten een oorlog tegen onszelf

Een traantje wegpinken bij het achtuurjournaal, ik denk dat het mij nog nooit eerder is gebeurd. Dat zegt veel. Het zegt dat ik opgegroeid ben ik een ongekend veilige tijd. Maar het zegt ook dat wat zich de afgelopen avonden in diverse Nederlandse steden heeft afgespeeld, mij keihard raakt. Het zal je ongetwijfeld niet ontgaan zijn dat er in diverse steden en dorpen flinke rellen zijn geweest vanwege de avondklok en de coronamaatregelen in het algemeen. Het doet mij heel erg veel…

Goed in Nederland

Gisteravond zit ik na een lange dag werken op de bank. De kindjes liggen lekker op bed, de keuken is nog een grote bende. “Dat ruimen we morgen wel op”, zegt mijn man. Hij leest een boek over de Xi Jinping en het politieke klimaat in China. Altijd wanneer hij met dat boek in zijn handen zit, kan ik niet anders dan me bedenken hoe goed wij het hebben in Nederland. Persvrijheid, vrijheid van meningsuiting en bovenal: een democratie. En terwijl ik mij deze dingen bedenk en in mijn hoofd opnoem waar ik dankbaar voor ben, krijg ik berichten van vriendinnen binnen.

Winkels dichttimmeren

‘Ik liep net naar huis. Het lijkt hier wel een oorlogsgebied. Gepantserde ME-wagens, overal politie en ondernemers die hun winkels en restaurants staan dicht te timmeren’, stuurt een vriendin die in Amsterdam-Oost woont. Nog geen half uur na haar berichtje gaat het los; overal lawaai, vuurwerk en schreeuwende mensen. ‘Voel je je wel veilig?’, stuur ik vanuit een rustig Bussum. Dat doet ze, ze woont gelukkig op driehoog en hoeft de deur niet meer uit. Maar leuk om dit mee te maken? Dat zeker niet!

Plunderingen en vandalisme

Niet alleen uit Amsterdam zie ik beelden van ondernemers die hun toko’s dichttimmeren. Op het achtuurjournaal zie ik dat het ook in steden als Nijmegen gebeurt. Ik vind het hartverscheurend om te zien dat de ondernemers die het hardst werden getroffen door de coronamaatregelen, nu ook degenen zijn die bang moeten zijn voor plunderingen en vandalisme. Hoe diep is deze groep relschoppers gezonken?!

Zelfs ziekenhuizen niet veilig

Tijdens datzelfde achtuurjournaal krijgen Ward en ik te horen dat er mogelijk ook rellen bij onze tandartspraktijk gaan uitbreken. “Ze zouden toch niet ook de praktijk slopen?”, vroegen we ons af. Tot een paar dagen geleden leek het mij in Nederland ondenkbaar dat faciliteiten waar mensen gezondheidszorg krijgen, zouden worden gemolesteerd. Helaas weten we door de rellen bij het ziekenhuis in Enschede dat zelfs de plekken waar onze meest kwetsbare mensen liggen en de grootste helden hun levens redden, niet veilig zijn. We bellen dus toch maar even met de politie om te overleggen.

Mijn hart huilt

Mijn hart huilt. Het huilt omdat ik het echt vreselijk vind om te zien wat mensen elkaar aan kunnen doen. Een relschopper bekogelt, plundert of sloopt misschien een winkel, maar daar zit een hardwerkende ondernemer achter die waarschijnlijk al maanden geen oog dichtdoet. Laten we lief zijn voor elkaar en gewoon even pas op de plaats maken. De relschoppers van het afgelopen weekend moeten toch familieleden en vrienden hebben? Waarom grijpen die niet in?

Ik hoop dat de rellen van gisteravond voorlopig de laatsten zullen zijn… We vechten op deze manier niet alleen tegen een virus, maar starten een oorlog tegen onszelf 🙁

Lees ook: Ouders hebben fysieke en mentale problemen en zitten tegen een burn-out aan