Nadia: “Is het zorgelijk dat hij geen vriendjes heeft?”

Als Nadia haar tienjarige zoon Bram in drie woorden moet omschrijven, is dat voor haar heel eenvoudig. “Lief, gevoelig en rustig komen dan in mij op. Bram is geen haantje-de-voorste die vecht om de aandacht van mama of de juf. Integendeel; als je Bram met rust laat, voelt hij zich het meest op zijn gemak. Dat hij niet op zoek is naar de spotlight zijn we gewend en vind ik ergens een mooie eigenschap. Wel maak ik me zorgen over het feit dat hij helemaal geen vriendjes heeft.”

Tevreden jochie

Als baby was Bram al een rustig kind. “Hij huilde nooit en was gewoon heel makkelijk. Regelmatig had ik huilende vriendinnen aan de telefoon die al nachten niet sliepen omdat hun baby maar niet stopte met huilen. Met Bram waren dit soort nachten op één hand te tellen. Alleen als er echt iets was, liet hij van zich horen. Verder was en is het een tevreden jochie dat goed slaapt, goed eet en tevreden is.”

Dagen zoet

Nadia heeft het gevoel dat Bram lekker in zijn vel zit. “Hij heeft niet zo veel nodig. Geef hem een puzzel van 1.000 stukjes en hij is dagen zoet. Al het eten wat ik maak, vindt hij lekker en als we met het gezin uit eten gaan, zit hij heerlijk een boek te lezen of te tekenen aan tafel. Om ons heen zien we kinderen die vermaakt worden met tablets en waarbij de ouders allerlei trucjes moeten uithalen om hun kind te laten eten. Niet bij Bram.”

Doet zijn best

Ook op school doet Bram het heel erg goed. “Hij is intelligent en let goed op. De juf zette hem ooit achter in de klas, maar toen vroeg hij zelf of hij vooraan mocht komen zitten. Zijn cijfers zijn uitmuntend en hij is breed geïnteresseerd. Of het nou rekenen, taal, muziek of gym is: overal doet hij zijn best en behaalt zo mooie resultaten.”

Weinig interesse

Toch sprak de juf van Bram tijdens het laatste tienminutengesprek haar zorgen over hem uit. “Ze vertelde dat Bram weinig interesse in andere kinderen heeft. Dat hij prima kan samenwerken als dat de opdracht is en dat hij nooit conflicten heeft, maar dat hij uit zichzelf niet op andere kinderen afstapt. Dit was al bekend sinds de kleuterklas, maar destijds zeiden ze dat zoiets bij sommige kinderen ook pas later ontstaat. Maar ook nu hij ouder is, heeft hij helemaal geen vriendjes.”

Observeren

Hoewel het bij de school dus al vanaf het begin bekend is, wil de school er nu uitgebreider over praten. “Het is niet zo dat ze zich acuut zorgen maken of zeggen dat er iets mis is. Maar ze vinden zijn gedrag wel opvallend en vragen ons of wij erover willen nadenken of ze het verder onderzoeken. De school heeft een intern begeleider en ze hebben ons gevraagd of ze Bram een paar keer door haar mogen laten observeren. Het is heel netjes dat ze dit overleggen, zeker omdat er niet echt iets aan de hand is. Maar ik twijfel wel…”

Moeilijker dan hij laat zien

Nadia is ervan overtuigd dat elk kind anders is en iets anders nodig heeft. “Bram is anders dan andere kinderen. En we hadden altijd het idee dat dit hem niet in de weg staat. Hij is gelukkig en tevreden. De school ziet dat ook, maar vindt zijn gedrag wel dusdanig opvallend dat ze met ons bespreken of we er niet eens naar moeten kijken. De juf legde uit dat het misschien lijkt of Bram het niet erg vindt dat hij altijd alleen speelt en nooit uitgenodigd wordt op partijtjes, maar dat het ook maar zo kan dat hij het er moeilijker mee heeft dan hij laat zien.”

Nadenken

De juf en de ouders van Bram hebben afgesproken hier na de kerstvakantie op terug te komen. “We willen niet over één nacht ijs gaan; we zouden het vreselijk vinden als Bram denkt dat wij vinden dat er iets mis is met hem. Dat is ons grote bezwaar en daarom zijn we terughoudend. Wel heeft de opmerking van de juf mij aangezet tot nadenken: misschien lijkt het alsof hij het prima vindt, maar het kan maar zo dat het hem wel degelijk wat doet. Ik ben heel benieuwd of er ouders zijn die een vergelijkbare situatie hebben meegemaakt en wat ze toen hebben gedaan.”

Afbeelding: Look Studio via Unsplash