Elke week past Lia op haar driejarige kleinzoon Sean. “Sean is een heerlijk ventje, bomvol energie. Hij is dol op rennen, spelen en fietsen en kan hier de hele dag druk mee zijn. Afgelopen Pasen logeerde Sean een nachtje bij mij, maar bij het naar de snackbar lopen om frietjes te halen ging het mis. Mijn buurvrouw – wiens man in het ziekenhuis lag- belde en ik moest echt even opnemen. Precies op dat moment rent Sean de weg op en werd op een haar na geraakt door een auto…” 

Had dood kunnen zijn

Het incident hakt er flink in. Des te meer omdat er precies op dat moment een agent in burger langsreed. “Hij zag alles gebeuren, is gestopt en afgestapt. Hij liet duidelijk doorschemeren dat het heel anders had kunnen aflopen en dat dit dan mijn schuld geweest zou zijn. Als ik op Sean pas let ik juist altijd extreem goed op en het raakte mij dus diep dat die agent dit tegen mij zei. Ik weet dat hij gelijk heeft; Sean had dood kunnen zijn. En dat is mijn schuld.”

Heel boos

Met het schaamrood op de kaken vertelt Lia haar schoondochter de volgende dag wat is voorgevallen tijdens de wandeling naar de snackbar. “Mijn schoondochter was heel erg boos en dat begrijp ik. Ze heeft Sean opgepakt en is direct vertrokken. Die avond belde mijn zoon mij om de situatie nog eens rustig door te spreken. ‘Monica is heel boos op je en durft Sean eigenlijk niet meer alleen bij je te laten spelen of logeren’, zei hij. Dat maakte mij heel verdrietig. Dit zou nooit meer gebeuren.”

Tuigje met riem

Lia gaat een week later in gesprek met haar schoondochter Monica. “Ze wilde mij graag nog een kans geven, maar stelde wel een harde eis: Sean mag alleen nog met mij naar buiten als hij een tuigje met riem draagt.” In eerste instantie moet Lia lachen en denkt dat Monica een grapje maakt. “Maar toen ze het tuigje op tafel legde wist ik dat ze het meende. Zonder tuigje zouden Sean en ik niet meer samen op pad mogen.”

Begreep het wel

Sean is de grote trots van Lia en daarom kiest ze eieren voor haar geld. “Al zou ik een paarse hoed met gele veren op moeten om met hem naar buiten te mogen; ik zou het doen. Natuurlijk voelde ik me hartstikke belachelijk, maar ik begreep Monica wel. Het tuigje met de riem zorgt ervoor dat Sean niet meer zomaar de weg op kan rennen.”

Blaffen

Lia en Sean trekken buiten veel bekijks. “En niet in positieve zin… Regelmatig word ik nageroepen door jongeren die vragen of ik mijn ‘hond’ ga uitlaten. Ook zijn er mensen die tegen Sean beginnen te blaffen en ik voel me daar niet prettig bij. Ik snap dat het beeld van een oma met een aangelijnde peuter afwijkend is; maar het is heel vervelend als je constant flauwe opmerkingen naar je hoofd geslingerd krijgt.”

Liever niet

Wat het er niet prettiger op maakt, is dat Sean het tuigje heel vervelend vindt. “Hij kan niet fietsen en niet rennen. Hij zit letterlijk aan mij vast en ik ben de snelste niet meer. Net als een onrustige hond, kan Sean ook heel erg aan de riem trekken. Ik krijg hierdoor last van mijn rug en de wandelingen worden er niet gezelliger op. Eigenlijk zou ik dat tuigje liever niet meer gebruiken, maar dan mag ik niet meer met Sean op pad.”

Stop met flauwe grappen

Lia wil mensen die kinderen aan tuigjes zien, graag oproepen om te stoppen met het maken van flauwe grappen. “Het is niet leuk om te blaffen naar een kind aan een riempje. Ik schaam me al kapot voor het feit dat ik alleen nog met een aangelijnde peuter naar buiten mag. Als er dan ook nog naar je kleinkind geblaft wordt, maakt dat het allemaal niet veel beter.”

Monica’s wil is wet

De zoon van Lia weet hoe zijn moeder zich bij de riem voelt, maar doet niks. “Sorry mam, Monica’s wil is wet. Zeker als het om Sean gaat. Als hij straks wat groter is, wordt het vast wel weer anders”, zegt hij dan. “Ik had liever gezien dat hij het voor mij opneemt en dat hij zou inzien dat het een eenmalig incident betrof. En dat deze riem zijn zoon eigenlijk alleen maar beperkt in zijn ontwikkeling. Maar tegen zijn vrouw ingaan? Dat zou hij nooit doen.”

Liza heeft nog steeds klachten na keizersnede: “Fijn dat er eindelijk erkenning is”

“Mijn zwager hoorde dat onze zoon geboren was door middel van een geplande keizersnede en zei tegen mijn man dat het ‘wel een lekker makkelijke manier was om te bevallen’. Het was tenslotte ‘geen echte bevalling‘ en wat kon je daar nou last van hebben?”, vertelt Liza. En er zijn meer mensen die zo schijnen te denken blijkt, als je door de Facebookgroep met keizersnede-moeders heen scrollt. “Mensen schijnen zich niet te realiseren wat voor een grote buikoperatie een keizersnede is. Okay, de ingreep zelf duurt misschien niet zo lang, maar het herstel er na kan echt wel een behoorlijke periode in beslag nemen en het dagelijkse leven beïnvloeden” zegt Liza… LEES VERDER!