Lief, rustig en een tikkeltje krenterig, dat zijn de woorden die in Fia opkomen als ze denkt aan haar tante Caro. “Caro was de zus van mijn moeder. Toen mijn vader en ik er dertig jaar geleden alleen voor kwamen te staan, kwam ze elke dag bij ons langs. Ze was er als ik uit school kwam, vroeg ik of huiswerk had, kookte en draaide wel duizend wasjes. Tante Caro zorgde ervoor dat alles doorliep toen mijn moeder er niet meer was. Daar zijn mijn vader en ik haar altijd heel dankbaar voor geweest.”
Belangeloos
Pas twaalf jaar oud was Fia toen haar moeder heenging. “Het was heel plotseling en dat was natuurlijk lastig. Ik zat net op de middelbare school en had mijn moeder keihard nodig. Gelukkig was tante Caro er voor ons. Totaal belangeloos kwam ze elke middag na haar werk naar ons huis en zorgde voor stabiliteit en bood een luisterend oor. Het was voor mij dan ook meer dan normaal dat toen zij ziek werd, ik er voor haar was.”
Mantelzorgen
Naast haar gewone baan gaat Fia mantelzorgen voor haar tante. “Zoals zij vroeger elke middag bij ons aan de keukentafel zat, zo was ik er voor haar. Ik deed boodschappen, zette koffie, deed de was, maakte een praatje en ging met haar naar doktersafspraken. Ze was toch een beetje mijn tweede moeder en ik ben zó blij dat ik er die laatste jaren ook voor haar heb kunnen zijn. Ik mis haar dan ook enorm en denk veel aan haar.”
De erfenis
Naast het verdriet van het verlies van haar tante, is er nog iets waar Fia veel mee bezig is. “De erfenis. Tante Caro had geen man of kinderen en ze zei altijd dat ik in haar testament stond als erfgename. Daar dacht ik nooit echt over na. Caro leefde eenvoudig en zuinig. Soms noemde mijn vader haar zelfs krenterig, als ze maanden lang op schoenen met gaten liep bijvoorbeeld. Van die erfenis verwachtte ik dan ook weinig. But boy, was I wrong…”
Enorm bedrag
Bij de notaris krijgt Fia te horen dat ze een enorm bedrag erft. “Echt, ik wist niet wat ik hoorde. Mijn tante -die maandenlang op kapotte schoenen liep, de verwarming nooit hoger dan 16 graden zette en vakantie onzin vond- liet mij een miljoen euro na. Ja, je leest het goed: een miljoen!”
Niet verwacht
Fia fietst vol verbazing van het notariskantoor naar huis. “Ik ben meteen mijn vader gebeld. Ook hij was verbaasd, maar minder dan ik. ‘Tante Caro heeft tot haar pensioen gewerkt en nooit een euro teveel uitgegeven. Ze had geen kinderen, kocht haar kleding tweedehands, ging nooit uiteten of op vakantie en draaide elk dubbeltje vier keer om. Niet gek dus dat ze altijd heel veel geld opzij heeft kunnen leggen. Maar ik moet zeggen dat ik ook niet had verwacht dat het zo veel zou zijn’, zei hij.”
Wat gaan we doen?
Enerzijds is Fia blij met het geld. “Mijn vriend en ik dromen er al jaren van om een huis te kopen. Iedereen weet hoe lastig dat is en dit geld komt dus meer dan van pas. Anderzijds vind ik het ook een pijnlijk idee… Mijn tante had zo veel leuke dingen kunnen doen. Reizen, gezellige etentjes of zoiets eenvoudigs als het wekelijks inhuren van een schoonmaakster. Niets van dat alles. Tante Caro heeft nooit ook maar één euro uitgegeven aan luxe, comfort en dingen die niet uiterst noodzakelijk waren.”
Geen overhaaste beslissingen
Samen met een fiscalist en een accountant brengt Fia haar nieuwe financiële situatie in kaart. “Dat leek me wel slim. Er moest natuurlijk flink wat erfbelasting betaald worden. Uiteindelijk heb ik zo’n zes ton aan het geheel overgehouden. Echt mega veel geld. Het grootste deel hiervan wil ik gebruiken voor het kopen van een huis. Ook overweeg ik een schenking te doen aan een goed doel. Hoe ik dat precies doe, weet ik niet. Ik wil geen overhaaste beslissingen nemen. Ik ben al totaal in de war door deze erfenis. Het lijkt me verstandig om het rustig te bekijken.”
Wat niet doen
Wat Fia in ieder geval niet gaat doen, is het geld van haar tante over de balk smijten. “Dat deed zij niet en dat zal ik dus ook niet doen. Mij zul je geen nieuwe designertas, auto of horloge zien kopen. Dat zou mijn tante tekort doen. Ik mis haar elke dag en ze zit voor altijd in mijn hart. Verstandig met het geld omgaan is het minste wat ik kan doen.”
Afbeelding: @rw.studios via Unsplash
Anoniem -
Wees verstandig, schenk niets aan n goed doel, mijn tante heeft n miljoen verdeeld over 4 grote doelen, deze doelen wilde nog geen eens 1,5 u komen rijden om te praten over die erfenis, ze vonden het gewoon heel normaal dat het gestort zou worden!dat stond toch in het testament! De overkoepelende organisatie wilde dus geen 4 a 5 uurtjes besteden voor n erfenis van n miljoen!!!!