Eten. Felicia (45) heeft er zolang ze zich kan herinneren een haat-liefde verhouding mee. Een moeder die aan anorexia leed, hielp niet mee om een positief zelfbeeld te krijgen. “Ik heb nooit geleerd om van mijn lijf te houden, maar kreeg wapens in handen om er tegen te vechten. Wij telden thuis de hele dag calorieën en leefden zo ongeveer op appels, wortels en water. Dat veranderde toen ik op mezelf ging wonen,” vertelt Felicia.
In plaats van anorexia kreeg Felicia boulimia toen ze eenmaal uit huis ging. “Ik sloeg helemaal door en propte alles in mijn mond wat ik maar kon vinden. Liters slagroomijs, mergpijpjes en Milky Ways. Het dieptepunt was dat ik zelfs lauwe, slappe punten pizza naar binnen schoof. Om het geheel er volgens uit te kotsen.” Felicia was de weg volkomen kwijt. Functioneerde nauwelijks en trok een gigantische wissel op haar lichaam. “Elke dag weer realiseer ik me dat ik het heb getroffen met mijn ijzersterke lichaam en heb ik mezelf beloofd er beter voor te zorgen.”
Vijand
Als Felicia een dieptepunt in haar gewicht bereikt, zoekt ze hulp. Haar vrienden hebben geen idee wat er met haar aan de hand is. Ze wordt opgenomen in een kliniek en na een lange weg komt ze er bovenop. “Ik heb geleerd dat voedsel geen vijand is, maar nodig om te functioneren. Ik verliet de kliniek met een gezond gewicht. De artsen drukten me op het hart dat ik afvallen moest voorkomen. Ik luisterde naar ze. Het contact met mijn moeder had ik verbroken, ik kon niet anders. Haar afkeurende blikken waren killing en zij wilde niet worden geholpen. Tot op de dag van vandaag weet ik niet hoe het met haar is. En ik heb daarmee vrede.”
Twintig kilo erbij
Er breekt een heerlijke periode aan. Felicia zit lekker in haar vel, vindt een leuke baan in een kledingzaak en ontmoet Sven, haar vriend. “Het was liefde op het eerste gezicht en Sven trok twee maanden nadat we elkaar voor het eerst zagen bij me in.” Met zijn tweeën is eten helemaal een feest en omdat Felicia zich geliefd voelde, vergat ze zich zorgen te maken over alles dat met eten heeft te maken. “We namen het ervan. Regelmatig uit eten, een kroketje uit de muur, een ijsje op het strand, een wijntje op het terras. En ongemerkt kwam ik aan. Ik ken Sven nu drie jaar en ik weeg nu twintig kilo zwaarder dan toen ik hem voor het eerst de hand schudde. I don’t care, ik voel me net zo fijn en gelukkig als twintig kilo geleden.”
Homp vlees
Sven denkt daar echter heel anders over. Heeft Felicia te kennen gegeven dat ze moet afvallen. Dat hij haar minder aantrekkelijk vindt nu ze zwaarder is. “Het begon ermee dat hij ‘slanke’ recepten uit bladen scheurde en zei dat ik dat maar eens moest gaan koken. Toen ik hem vroeg waarom, antwoordde hij dat ik een dikke kont kreeg. Later, tijdens een ruzie schreeuwde hij: ‘denk je dat het voor mij geil is om met zo’n homp vlees te vrijen?’ Ik was met stomheid geslagen. Was ik echt zo afstotelijk dan? Zijn opmerking raakte me snoeihard. Later bood hij zijn excuses aan, maar ik kan de gedachten dat hij mij als een homp vlees ziet maar niet loslaten. Ik zit er echt mee. Ik heb geen zin meer om te diëten omdat een ander dat wil. Jarenlang eiste mijn moeder dat van me, en nu Sven. Ik trek dat niet. Maar ik wil Sven ook niet kwijt, bang dat ik in oud gedrag verval. Wat ik nu moet weet ik niet. Ik word er moedeloos van. Zit ik eindelijk lekker in mijn vel, heb ik dit weer.”
Wat vind jij? Moet Felicia gewoon lekker zichzelf blijven en doen waar ze zich goed bij voelt? Of vind je dat Sven, die haar leerde kennen toen ze slank was gelijk heeft en best iets over het gewicht van zijn vriendin mag zeggen? Praat met ons mee in de comments.
Anja Rotterdam -
Beter te dik in je kist dan een feestje gemist ken je dat liedje .meid echt vroeger was ik te mager at me rot tna me zwangerschap bleven wat kilo s hangen de tweede wat meer en de 3 de zwangerschap ook dat was ook weer niet goed wat willen mensen nou ik ze maar zo wat jezelf wilt waar jij je goed bij voelt ! En als die gene van je houd houd hij ook van je kilo s en vind hij het belangrijk hoe jij je voelt dat je gelukkig bent in de overgang kom je ook weer aan dus echt leef nu leven is te kort voor deze drame en of jij verder gaat met deze relatie dat is aan jou ik heb 33 jaar aan de ketting van een man gezeten niet doen leef nu !