Carlijn: “Iedereen praat steeds door mij heen”

Ken je dat? Je wilt iets vertellen in een gezelschap en steeds begin je je zin die ruw wordt onderbroken door iemand anders die er doorheen tettert? “Nou dat dus, dat gebeurt mij telkens weer. Niemand laat mij ooit uitpraten…”

O, dat heb ik ook!

Carlijn wordt er moedeloos van. “Laatst vertelde mijn beste vriendin Lot dat ze jaloers op mij is omdat ik zoveel vrienden en vriendinnen heb. Dat klopt ja, want elk weekend worden mijn man Philip en ik wel voor drie feestjes uitgenodigd, dus dat zegt genoeg. Maar weet je, er begint me iets steeds meer op te vallen: niemand laat mij ooit uitpraten. Als ik een verhaal begin, wordt dat zonder pardon overgenomen door een of andere roeptoeter die denkt er meer van te weten. Ik vraag me echt af waardoor dat nou komt.”

Hockeymeiden

Als Carlijn terugkijkt realiseert ze zich dat ze vanaf dag één op de basisschool meteen vriendinnetjes had. “Ik bedacht altijd van alles en bij ons thuis was iedereen welkom, mijn ouders vonden het juist leuk als er kinderen over de vloer kwamen. Ook op het middelbaar had ik hele groepen vriendinnen, vaak verschillende groepjes. Zo had en heb ik een leuke groep meiden die ik al jaren ken van hockey, maar ook ga ik nog steeds een keer in de maand op pad met een groepje meiden van het vwo. Daarvan geniet ik zo, heerlijk om lekker met de meiden op stap te gaan.”

Iedereen is welkom

Na de middelbare school gaat Carlijn rechten studeren en daar ontmoet ze haar man Philip. “Ja, Philip is mijn studievriendje en inmiddels zijn we al weer jaren gelukkig getrouwd. We runnen een prachtig gezin, zijn gezegend met twee meiden en een jongen en hebben allebei een prima baan. Ik werk als juridisch medewerker bij een groot bedrijf en Philip is de advocatuur ingegaan. En net als bij mijn ouders vroeger, staat onze deur ook voor iedereen open.” Dat betekent dat het altijd gezellig druk is in huize Carlijn en iedereen vecht om zijn of haar verhaal te vertellen.

“Soms is het hier bij ons thuis een Italiaanse toestand: veel eten, muziek en gekakel en ja dat vind ik gezellig. Maar het probleem is dat ik er nooit tussenkom. Dat zou te maken kunnen hebben met mijn zachte stem maar soms heb ik het ook het idee dat mensen om me heen vinden dat het er niet zo toe doet wat ik zeg, zo voelt dat een beetje.”

Veel verhalen

Vorige week escaleerde de boel tijdens een familiedineetje. “Achteraf denk ik: ja, dat zat er aan te komen, maar ik voelde me zo naar.” Die zaterdagavond schoven de kinderen en vrienden aan tafel. “Het was lang geleden dat we helemaal compleet waren. De kinderen zijn druk met school en sport en Philip en ik hebben ook steeds een goedgevulde agenda. Maar die zaterdagavond lukte het, ik was zo blij en had flink mijn best gedaan op het eten. Heerlijk vond ik het dat iedereen er was. En omdat we elkaar al wat langer niet hadden gezien, waren er veel verhalen te vertellen.”

Woest van tafel

Precies daar ging het mis. Het gesprek liep hoog op en Carlijn werd maar niet gehoord. “Het leek wel of er iets in me knapte en op een goed moment ben ik boos weggelopen van tafel. De tranen rolden over mijn wangen toen ik naar de keuken vluchtte. Mariska, onze jongste kwam achter me aan en voor ik het wist luchtte ik mijn hart bij haar. Ik vertelde haar dat ik het idee heb dat niemand me laat uitpraten als ik in een groep ben. En eerlijk gezegd gebeurt het me ook op andere plekken, zoals op mijn werk.” Als Carlijn weer stilletjes aanschuift, heeft eigenlijk niemand in de gaten dat ze boos was.

Onzin, schatje

’s Avonds in bed begint ze erover met Philip, die geen idee heeft waarover ze het heeft. “Philip keek me aan of ik gek was geworden. Waar had ik het over? Als ik iets wil vertellen moet ik gewoon mijn stem verheffen of met mijn vuist op tafel slaan, vindt hij. Echt ik liep tegen een muur van onbegrip aan.” Omdat het Carlijn allemaal niet lekker zit, praat ze een dag later met Dees, een vriendin die psycholoog is. “Het was haar al opgevallen dat het regelmatig gebeurt dat ik verbaal word ondergesneeuwd. En dat heeft volgens Dees met verschillende dingen te maken.”

Heb ik teveel vrienden?

Volgens haar vriendin herkennen mensen het verhaal waarmee Carlijn start en ze kunnen dan niet wachten om erop in te haken. “Dees zegt dat mensen zichzelf graag horen praten zeker als ze ook iets weten over het onderwerp dat ik aansnijd. Ook kan het zijn dat anderen indruk op me willen maken terwijl ik daar heel niet gevoelig voor ben. Dees zei dat mensen meer met zichzelf bezig zijn dan dat ze willen weten hoe het met mij gaat. Dat kan komen omdat ik misschien wel veel te veel vrienden heb. Dan ligt oppervlakkigheid op de loer.”

Focus op de echte

Dees raadt Carlijn aan kritisch naar haar vrienden te kijken. “Met wie heb ik een leuke klik en is het tweerichtingsverkeer? Wie is er nou echt oprecht in mij geïnteresseerd? Het is beschamend als ik daarop antwoord moet geven want diegenen die echt om me geven zijn op twee handen te tellen.” Als ‘opdracht’ geeft Dees Carlijn mee om bepaalde gesprekstechnieken te hanteren zodat ze niet steeds wordt weggeblazen door anderen. “Ik vind het lastig, ik lees erover op internet en probeer het toe te passen, maar vraag me af of het helpt.”

Wil geen zeurkous zijn

Helemaal lastig vindt Carlijn de opdracht om haar probleem met haar gezin te bespreken. “Dees zegt dat ik gewoon op tafel moet gooien dat ik het gevoel heb dat ik in een groep niet wordt gehoord. Laat mijn kinderen en Philip daar maar eens op kauwen, vindt Dees. Ik vind het echt super lastig me zo kwetsbaar op te stellen, ook omdat ik niet wil worden weggezet als zeurkous. Toch ben ik het mezelf verplicht ermee aan de slag te gaan omdat het zo ook niet langer kan. Dat is een ding dat zeker is.”

Heb jij er ook last van dat je in groepen niet wordt gehoord? Hoe ga je daarmee om? Heb je iets gedaan waardoor je nu wel je verhaal kunt vertellen? Wat dan? We zijn heel benieuwd! Praat mee in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+