“Wilt u postzegels erbij?” vroeg ik met een zware stem. Mijn oma knikte. “Weet u hoeveel zegels er op deze bubbeltjesenvelop moeten? Ik wil ‘m naar Duitsland versturen, naar mijn broer,” verzon ze. Uren kon ik postkantoortje spelen met mijn oma als dankbare, soms lastige, dan weer vrolijke klant. Inmiddels speel ik geen postkantoortje meer, maar nog steeds ben ik een sucker voor alles wat met papier heeft te maken. En ja, als ik in het buitenland ben, vind je me in postkantoren en winkels waar kantoorartikelen worden verkocht.
Zo was ik begin dit jaar in Alaska waar ik samen met mijn liefste vriendin Eef The Container Store binnenwandelde. Een winkel vol doosjes, enveloppen en andere middelen waarin je iets kunt bewaren. Uren zwierven we rond in de immense winkel. We kregen er geen genoeg van. Ik ken niemand anders dan Eef waarmee ik mijn liefde voor papier kan delen. Als geen ander snapt zij dat zelfs de meest simpele bubbeltjesenvelop er baat bij heeft om te worden gepimpt waardoor het krijgen van post een nog groter feest wordt dan het al is.
Pennen met Japanners
Toen ik een jaar of veertien was, had ik via school een penvriendin in Japan. Miyu en ik correspondeerden in gebrekkig Engels. Dat we elkaar nauwelijks begrepen, maakte niet uit. Hoewel de lerares Engels, die het project ‘pennen met Japanners’ in haar portefeuille had, wilde dat we informatie uitwisselden over ons land, over onze familie en gewoontes, vonden Miyu en ik het veel leuker elkaar leuke papiertjes en stickertjes te sturen. Ik kreeg ieniemienie notitieblokjes met Hello Kitty-achtige tekeningetjes erop. Later begreep ik dat mijn Japanse vriendin die schetsjes zelf maakte.
Kraanvogels
Indruk op haar maakte ik met de mij zelf gevouwen kraanvogels. Dat ik die kon vouwen, had ik te danken aan mijn moeder. Zij zorgde ervoor dat ik bij een of andere creatieve organisatie een cursus origami kon volgen. Hoe ik een krekel, roos of bootje moet vouwen ben ik vergeten, maar voor een kraanvogel kun je me midden in de nacht wakker maken. Die kan ik altijd en overal en van alle soorten papier vouwen. Zelfs als ik dronken ben lukt het me.
Mooie papiertjes
Miyu stuurde ik een kraanvogel van een ordinair rood vouwblaadje. In haar steenkolen Engels vertelde ze me dat dat ze in Japan prachtig papier hadden speciaal voor origami. Mijn hart maakte dan ook een sprongetje toen in haar volgende luchtkussenenvelop een grote stapel gekleurd en voorzien van oosterse printjes papier zat. Ik vouwde me wezenloos en er zijn maar weinig mensen om mij heen die niet ooit een kraanvogel van me hebben gekregen. Duizend tegelijk heb ik niet eerder gevouwen. Duizend? Ja. Een oude Japanse legende vertelt namelijk als je duizend papieren kraanvogels vouwt, je een wens mag doen. Maar: wat niet is kan nog komen.
Reizende kunstwerkjes
De vriendschap tussen Miyu en mij verwaterde na een aantal jaar en de stroom leuke post in kleurrijke Japanse bubbeltjesenveloppen droogde op. Gelukkig kan ik mijn liefde voor post, papier, stickers en pennen delen met Eef. Regelmatig sturen wij elkaar pakketjes. Die ik steevast leuk verpak. Kartonnen dozen worden ingepakt in vrolijk papier. Brievenbuspakketjes verstuurd in enveloppen die ik zelf maak. Om die in elkaar te fröbelen heb ik een mal. Serieus. Van mooie pagina’s uit tijdschriften maak ik dan een envelop. Kleine kunstwerkjes die ik op reis stuur. Van Nederland, via het vliegtuig of boot, naar Alaska om vervolgens in de Amerikaanse brievenbus van Eef te ploffen.
Soms maak ik een voorraadje van die enveloppen en weet het zeker: als oma ze in mijn postkantoortje in het rek had zien staan, had ze ze gekocht. Want de liefde voor papier, die heb ik niet van een vreemde.
Reageer ook