Er zijn heel veel redenen waarom mensen te zwaar worden. De meest voorkomende is natuurlijk te veel eten en te weinig bewegen. Toch is dit niet bij iedereen het geval. Ook hormonen, stress, medicatie of genetische aandoeningen kunnen zorgen voor een stijging van je gewicht. Er zijn ook mensen bij wie het helemaal niet duidelijk is waarom ze ineens veel aankomen. Zo ook bij Miranda.
Alles om aan te komen
“Het is grappig dat nou net mij dit overkomt…” begint Miranda ons gesprek. “Als puber vond ik mezelf altijd te dun. Ik was 1.75 lang en woog maar 55 kilo. Mensen vroegen me vaak of ik model was of wilde worden, maar dat zag ik niet zitten. Mijn droom was juist om een paar kilo meer te wegen, zodat ik net als mijn leeftijdsgenootjes borsten en heupen zou krijgen.”
Miranda doet er tijdens haar puberteit van alles aan om aan te komen. “Ik at ’s ochtends zes boterhammen met pindakaas, dronk liters cola en sloeg geen koekje af. Op deze manier is het mij gelukt om er 10 kilo bij te eten.” Wanneer Miranda 20 jaar is, weegt ze 65 kilo. “Dit vond ik een mooi gewicht en dit heb ik jarenlang met pijn en moeite vast weten te houden.”
Twee keer zwanger in 2 jaar
Als Miranda 34 is, is ze voor het eerst in verwachting. “Oh, wat was dit een heerlijke tijd. De kilo’s vlogen er aan en ik hoefde er niet eens moeite voor te doen. Aan het einde van mijn zwangerschap was ik 20 kilo zwaarder en woog ik ruim 85 kilo. Dit was wel wat te veel van het goede, dus besloot ik toch wel weer 15 kilo af te willen vallen. Mijn streefgewicht was 70 kilo, maar dit heb ik helaas nooit gehaald…”
Slechts vier maanden na haar eerste bevalling, is Miranda weer in verwachting. “Ik dacht dat ik door de borstvoeding minder vruchtbaar zou zijn, maar dat bleek dus wel mee te vallen. Haha! Mijn man Olaf en ik waren flink in shock kan ik je vertellen. Maar, het kindje was natuurlijk meer dan welkom. We wilde sowieso snel een tweede.”
110 kilo zwaar
Miranda start haar tweede zwangerschap op 75 kilo. “Ik wilde eigenlijk terug naar 70 kilo voordat we aan de tweede begonnen. Maar ach, zo liep het nou eenmaal. Olaf zei dat het heus wel weer goed zou komen en dat ik van nature een slank persoon was. Ik gaf hem gelijk en kwam ook tijdens mijn tweede zwangerschap 20 kilo aan. Na mijn bevalling stond er 90 kilo op de weegschaal.” Na haar tweede bevalling neemt Miranda zich twee dingen voor: “Ik ging er alles aan doen om niet weer zo snel zwanger te raken en ik wilde weer terug naar de 70 kilo. Het niet zwanger raken is gelukt. Het afvallen helaas niet.”
Na haar bevalling lukt het Miranda maar niet om af te vallen. “Het leek wel alsof mijn lichaam elke calorie vasthoudt en verdubbelt. In het begin dacht ik dat het gewoon de zwangerschapshormonen waren, maar toen ik zelfs nog 20 kilo extra aankwam, snapte ik er niks meer van. Mijn lieve Olaf zei dat ik nog steeds prachtig was en dat het allemaal wel meeviel, maar puntje bij paaltje woog ik bijna 110 kilo. En dat bij een lengte van 1.75!”
De diëtiste en huisarts weten het ook niet
Miranda doet er alles aan om zelfstandig het gewicht te verliezen. “Ik schrapte koolhydraten uit mijn dieet, ging vier avonden per week fanatiek sporten, dronk geen alcohol meer, at geen snoep en wilde na een tijd zelfs niet meer uit eten.” Toen Miranda haar eigen verjaardagsetentje wilde overslaan omdat ze zich zo slecht over haar gewicht voelde, stelde Olaf voor om eens met een diëtiste te praten. “Samen met de diëtiste keek ik naar mijn gewicht, voeding en beweging. Het verbaasde haar hoe weinig ik at en zij stelde direct een schema op waarbij ik meer eetmomenten zou hebben. Hoe goed ik me ook aan haar schema hield, de kilo’s wilden er maar niet af…”
Na drie maanden zonder resultaat stelt de diëtiste voor dat Miranda naar haar huisarts gaat. “Zij zag hoe gedisciplineerd ik was en dat het niet aan mijn voeding kon liggen. Ik vind het goed dat ze me heeft doorgestuurd naar de huisarts, maar helaas weet mijn huisarts ook niet hoe het zit. Ze heeft enorm veel testen gedaan, maar alles komt negatief terug. Ik weet niet meer waar ik het moet zoeken. Het meest vervelende vind ik nog wel dat ik mezelf niet meer herken als ik in de spiegel kijk. Ik hoop dat er snel een oorzaak gevonden wordt.”
Wij nodigen iedereen van harte uit om (op respectvolle wijze) op het verhaal van Miranda te reageren.
Foto door Mikael Blomkvist via Pexels
Kim -
Herkenbaar. Altijd te dun en nu altijd te dik.
Bij mij bleek het toch grootste gedeelte psychisch te zijn en was mijn lichaam van slag door dan koolhydraatarm en dan weer niet en dan weer een andere dieet.
Bij mij heeft het geholpen los te laten en minimaal 10.000 stappen per dag te zetten. Gewoon eten en geen rare dingen doen en pwychisch je goed voelen.