Livia is de favoriete zus van Kee. “We komen uit een groot gezin met zes kinderen. Livia en ik zijn de jongste twee en schelen maar één jaar. Drie maanden na mijn geboorte, was mijn moeder in verwachting van Livia. Doordat we nauwelijks schelen in leeftijd en tot we uit huis gingen altijd een kamer hebben gedeeld, zijn we heel hecht. Livia en ik bellen elkaar dagelijks en zien elkaar wekelijks. Helaas hebben Livia en ik momenteel een ruzie. En ik mis haar heel erg…” 

Beste vriendin

De ruzie tussen Kee en Livia kwam als donderslag bij heldere hemel. “Zoals ik al zei: we zijn heel hecht en ik zie mijn zus als mijn beste vriendin. Als kind konden we weleens kibbelen, maar altijd kwam het goed. We hadden dezelfde kledingmaat en de ruzies gingen vroeger dus meestal over het lenen van kleding. Mijn moeder bemoeide zich hier niet mee. Ze wist dat Livia en ik er altijd uitkwamen samen.”

Niet langs met taart

Op dit moment zijn Kee en Livia echter in een ruzie verzeild geraakt, waar ze niet zo makkelijk uitkomen. “Zeg maar gerust dat we er helemaal niet uitkomen. Livia is zo boos op mij, dat we elkaar al weken niet gesproken hebben. Ze kwam zelfs niet met taart langs op mijn verjaardag vorige week. Iets wat ze normaal gesproken altijd doet. Het was voor mij een signaal dat ze écht heel kwaad is. Ik wil het graag goedmaken met haar, maar ik vind dat het initiatief bij haar ligt. Zij is degene die deze ruzie gestart is.”

Losgeslagen projectiel

Het conflict ontstaat nadat Kee tijdens de vakantie van Livia op haar hondje heeft gepast. “Jarenlang paste ik al haar vakanties op haar Jack Russel ‘Bobbie’. Dit deed ik echt voor haar, want zelf heb ik niks met honden”, vertelt Kee. “Bobbie is een heel lief, maar ook heel druk beest. Je zou het een losgeslagen projectiel kunnen noemen. Hij luistert slecht, blaft onwijs veel en probeert steeds te ontsnappen. Als ik met hem ga wandelen moet hij aan de riem blijven, anders gaat hij er gewoon vandoor. Zó irritant. Maar ach, voor mijn zus deed ik het wel. Ik wilde haar toch graag helpen.”

Laatste keer

De vorige keer dat Bobbie bij Kee had gelogeerd, hadden de buren steen en been geklaagd over het vele geblaf. “En geef ze eens ongelijk. Dat is ook onwijs irritant. Zij hebben jonge kinderen en Bobbie blaft ze tijdens hun middagslaapje en ’s avonds constant wakker. Met de buren heb ik toen afgesproken dat Bobbie niet meer zou komen logeren, maar dat we deze weken wel even uit moesten zitten. De buren hadden hier begrip voor, maar benadrukten dat het fijn zou zijn als dit echt de laatste keer was. Dat heb ik toegezegd.”

Bij haar poeslief

Kee maakt bij haar zus bespreekbaar dat Bobbie veel blaft, slecht luistert en hierom niet meer kan komen logeren. “Volgens Livia komt dat door mij. Ik zou duidelijker mijn grenzen moeten aangeven naar Bobbie. Bij haar thuis blaft hij nooit en luistert hij wel. Zij loopt gewoon uren met hem door de woonwijk, zónder riem. Bobbie blijft dan bij haar en is poeslief. Nou zal het best zo zijn dat hij zich bij mij anders gedraagt. Ik heb immers niks met honden. Maar daar kan ik niet zo veel mee… Dit is gewoon hoe ik ben en daar reageert Bobbie op een bepaalde manier op.”

Hondentraining

Livia biedt als oplossing dat Kee met Bobbie op hondentraining mag. “Ze wil dat ik een zesweekse cursus ga doen, waarbij ik met Bobbie om leer gaan. De hondentrainer kan mij dan tips geven, waardoor het mij wel lukt om Bobbie onder controle te houden. De verwachting van mijn zus is dan dat Bobbie goed naar mij gaat luisteren en dat hij stopt met blaffen. Daar heb ik alleen totaal geen zin in. Ik heb niks met honden en zie het absoluut niet zitten om op hondencursus te gaan. Ik blijf bij mijn punt: Bobbie kan niet meer komen logeren en mijn zus moet op zoek naar een andere oplossing.”

Opgehangen

Wanneer Kee door de telefoon tegen Livia zegt dat ze niet op hondencursus wil, wordt Livia boos. “Ze vond dat dit iets is wat ik als haar zus en beste vriendin voor haar zou moeten doen. Bobbie kan niet meer ondergebracht worden in een hondenpension omdat hij zich daar ook enorm misdraagt. De enige plek waar zij met hem terechtkon was bij mij thuis. Doordat ik niet meer wil oppassen, kunnen zij niet meer zonder de hond op vakantie. ‘Je kunt me wel helpen, maar wil het niet. Dat neem ik je kwalijk’, zei ze. Ze heeft toen opgehangen en daarna hebben we geen contact meer gehad.”

Ik blijf bij mijn punt

Kee is ervan overtuigd dat het balletje bij Livia ligt. “Zij is degene die deze ruzie is gestart. Niet ik. Het is niet normaal om van mij te verwachten dat ik met haar hond op hondencursus ga, zodat zij lekker op vakantie kan. Natuurlijk vind ik het heel erg dat we deze ruzie hebben, maar op dit punt ga ik gewoon niet toegeven. Zij moet zelf op zoek naar een andere oplossing. Daar blijf ik bij. Of zou ik de cursus moeten doen, zodat ik mijn zus kan helpen?”

Afbeelding: @invadingkingdom on Unsplash

Emmeline kreeg ruzie in restaurant om wijn: ‘Mochten niet onze eigen fles drinken’

Emmeline had er zo naar uitgekeken en toen het zover was, werd het een enorme teleurstelling. “Echt, ik ben zo boos en verdrietig. Die restauranteigenaar weet niet wat hij heeft veroorzaakt, hij heeft het avondje waarnaar Ed en ik zo uitkeken vergald. En dat alleen maar omdat we niet onze eigen wijn mochten drinken… LEES HIER VERDER!