fb

Jessie: ‘Mijn zoon woont tijdelijk weer bij mij in huis en ik word gek van hem’

Had ze maar naar haar intuïtie geluisterd. “Maar dat deed ik niet en nu moet ik dealen met de situatie. En dat is deze: mijn zoon die al uit huis was, woont weer bij mij. De irritaties lopen hoog op. Vooral bij mij. Ik snak er naar om het huis weer voor mezelf te hebben.”

Jessie vindt het een superlastige situatie en schaamt zich er ook een beetje voor. “Een moeder moet er immers altijd voor haar kind zijn, toch? Dat is wat vriendinnen me zeggen als ik klaag over mijn weer in huis wonende zoon. Ze vinden dat ik blij moet zijn dat Jorn bij me wil wonen. Ik zwijg dan maar, ik wil er ook geen toestand van maken, maar als je diep in mijn hart kijkt zie ik Jorn liever gister dan vandaag vertrekken. Maar ja ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om Jorn op straat te laten staan.”

Kun je niet bij een vriend wonen?

Is Jessie dan echt zo’n slechte moeder? vraagt ze zichzelf steeds maar af. “Jorn woonde samen met zijn vriendin en na de zoveelste ruzie besloten ze uit elkaar te gaan. Het huis waarin ze woonden is van zijn ex, dus Jorn kon niet anders dan zijn boeltje op te pakken. En zo stond hij bij mij op de stoep met de vraag of hij tijdelijk bij mij mocht wonen. Hij zag er zo hulpeloos uit. Toen ik vroeg of hij  niet bij vrienden terecht kon, schudde hij zijn hoofd. Ik dacht: ‘nou ja, toe maar dan’. Wel zei ik hem dat hij zo snel mogelijk op zoek moest gaan naar een eigen woonruimte. Dat beloofde hij.”

Ja, zo gaat ‘ie nooit weg

Maar het lijkt erop dat Jorn zich niet meer kan herinneren dat hij dat heeft beloofd. Hij heeft het prima naar zijn zin bij zijn moeder die lekker voor hem kookt en zijn was doet. “Ja zeggen vriendinnen dan, je moet hem niet zo verwennen, zo gaat hij natuurlijk nooit weg. Nee dat snap ik, maar ik moet zelf toch ook eten en mijn kleren moeten ook worden gewassen.” Lastig vindt Jessie dat Jorn niets in het huishouden doet. Als ze thuiskomt van werk, dan is het niet zelden een zootje in huis. De afwas staat op het aanrecht, lege chipszakken liggen op de bank en kleding slingert door het hele huis. “Op het moment heeft hij geen werk en hangt hij vooral op de bank om te Neflixen.”

Ik krijg gewoon stress van mijn kind

Ze raadt Jorn aan wat actiever op zoek te gaan naar een baan en woonruimte. “Ik heb er gewoon stress van. Ik heb een drukke baan en genoot altijd als ik thuiskwam. Ik woon al jaren alleen en dat vind ik heerlijk. Thuis kom ik bij van de hectiek van mijn werk, ik voel me er fijn en kan doen en laten wat ik wil. Maar nu Jorn er is, voel ik me niet vrij. Hij eet alle kasten leeg en maakt er een zootje van. Als ik hem daarop aanspreek belooft hij beterschap maar er gebeurt niks. Ik heb het idee dat hij het wel prima vindt zo. Dat ik er langzaam aan onder door ga schijnt hij niet in de gaten te hebben.”

Soms schaam ik me voor Jorn

Soms kijkt ze beetje jaloers naar de Facebookpagina van haar vriendinnen die allemaal een fijne band hebben met hun volwassen kinderen. “Er zijn momenten dat ik me schaam voor Jorn. Hij heeft al talloze baantjes gehad maar nergens houdt hij het lang vol. De scheiding heeft hem best beschadigd omdat zijn vader geen contact meer met ons wilde en ons verliet. Ik heb me daar altijd schuldig over gevoeld en was zo blij toen hij Marie-Jose ontmoette en met haar ging samenwonen. Ik zag Jorn opbloeien; eindelijk had hij weer plezier in het leven. Hun relatie hield vijf jaar stand en stiekem hoop ik dat het nog goedkomt, maar uit de verhalen van Jorn begrijp ik dat Marie-Jose een andere vriend heeft. Dus de kans dat ze weer samen verder gaan is nihil.”

Stel een ultimatum

Een collega stelde voor om een ultimatum te stellen, maar dat gaat Jessie te ver. “Het is tegenwoordig niet makkelijk om een woning of woonruimte te vinden en mijn zoon op straat zetten ga ik gewoon niet doen. Maar er moet wel iets veranderen want ik houd het niet vol zo. Ik ben zo bang dat we een enorme ruzie krijgen. Daarover wil ik niet eens nadenken.”

Wat zou jij doen als je in Jessie’s schoenen stond? De situatie accepteren zoals die is en gewoon zorgen voor je kind? Of begrijp je dat Jessie het zo nu en dan nauwelijks trekt? Is ze daardoor een slechte moeder? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Karolina Grabowska via Pexels

Rochelle: ‘Appen met de beste vriend van mijn man is me duur komen te staan’

appen met beste vriend man

Rochelle snapt er niks van. Voor haar gevoel doet ze niks verkeerd en toch is haar man Henk woedend. “Zijn beste vriend Rob is nog niet zo lang geleden gescheiden van Marit en is daar verdrietig over. Rob appte mij voor een kletspraatje en sindsdien hebben we dagelijks appcontact. Mijn man heeft die berichtjes gelezen en is furieus.” Had Rochelle het contact met Rob beter kunnen afkappen? “Achteraf gezien wel ja. Nu is Rob zijn beste vriend kwijt en Henk zwijgt al weken. Als ik dat had geweten…” Verder lezen

13 reacties

Margreet -

Ik snap die vriendin wel, zou zo’n vent (nou ja, vent..) ook het huis uitzetten. Nu jij nog!

Edwin -

Ik snap Marie Jose wel. Wat een klaploper eerste klas heb jij opgevoed. “Dat doet ie anders nooit”. Nee, vroeger was het de ideale zoon hoor…..

Laat niet met je sollen. Ja, het blijft je kind. Maar jij ook zijn moeder. Of hij toont respect of je zet ‘m eruit.

Niki Deschepper -

Maak nieuwe afspraken. Zolang hij thuis is doet hij het huishouden, koken, wassen, poetsen. Stop met zijn was te doen. Maak eventueel eten alleen voor jezelf als hij niet gekookt heeft. Zet een slot op de kast zodat hij die niet leeg kan eten. Je moet hard tegen hem in gaan. Wie wil wonen doet zijn deel.

Liesje -

Beste,
Je hoeft je zoon niet in de kou te laten staan.
Wat is de reden dat je niet het gesprek aangaat met hem?
Afspraken maken, wat je van hem verwacht. (Plan van aanpak)
Elke week samen rondom de tafel zitten en evalueren. ( sollicitatie)
Doelen bijstellen. ( wat moet en kan anders)
Hij heeft het goed, dus heeft hij geen haast, voelt zich prima zo bij moeder.
Pak de regie van je eige leven, wees duidelijk naar je zoon.
Daar is hij bij gebaat, dat is ook helpen.
Succes verder.

Say its -

Waarom is het huis niet netjes als je thuis komt. Waarom heeft hij niet voor je gekookt?
Zijn was zou ik niet doen.
Jij verzint overal een excuus voor.
Die eisen stellen net huis, gekookt als je thuis komt en anders wegwezen.
Wij zorgden dat als moeders thuis kwam het huis netjes was en het eten gekookt was. Zijn meer kinderen waar de vader ontbreekt, dat gebruik je ook als excuus.
Hou daarmee op.

Clarissa -

Beste, ik begrijp jouw situatie ik heb er zelf ook mee te maken gehad, troep , elkaar in de weg zitten etc etc. Ik snap dat je jouw zoon niet op straat kan of wil zetten maar zo kan het ook niet langer. Heb je ooit gevraagd aan hem waarom hij geen baan kan vast houden? Wat vind hij leuk en wat vervelend? Waar kan hij eventueel met professionele hulp aan werken? Betreft een dagbesteding, zou ik wel een ultimatum stellen, inschrijving uitzendbureau is misschien een optie/ tijdelijke baantjes zodat hij kan uit vinden wat hij wel leuk vind. Samen inschrijven voor een woning. Desnoods antikraak. Terwijl hij op werk en een woning wacht toch bespreken welke taken hij kan doen in huis. Eigen troep opruimen is een vereiste! Betrek hem bij het koken. Laat je waardering blijken als hij iets extra’s voor je gedaan heeft. Bv ramen zemen oid. Communiceer veelal met hem, doe een spelletje, informeer naar zijn dag. Lijkt allemaal veel maar je “probleem” dat je zoon niets in huis doet verdwijnt niet zomaar. Voorkom ruzie en ergernis. Heel veel sterkte. Komt goed 🙂

Vanara -

Jessie,
Jouw verhaal is niet uniek troost je daar maar mee. Heel herkenbaar voor mij. Er zijn helaas meerdere van dit type zoon. Ik snap je strijd heel goed: al die adviezen van goed bedoelde vrienden ten spijt: hoe slaap je lekker wanneer je hem buiten zet?
Ik wens je veel wijsheid en kracht.

Yvonne -

Nou, hij kan tenminste werk vinden er is werk zat desnoods in de productie of schoonmaak. Het op de bank zitten is geen excuus. Want zonder werk is er ook geen geld en dan kan je helemaal geen woning betalen. Ik denk dat dit wel een minimale eis kan zijn voor een volwassen zoon. Anders woont hij er over 20 jaar nog

Petra -

Ik heb mijn zoon ook weer in huis genomen na een mislukte relatie. Ik heb er in het weekend ook nog een kleinkind bij van 2 . Je moet goede afspraken maken met je zoon en al zijn rommel een keer in zijn bed gooien dan ruimt hij wel op hoor. Wij hebben gelukkig geen problemen met mijn zoon maar het is wel zwaar om dit weer mee te maken. Ik weet wat je bedoel.

Betty Wielinga -

Ten eerste moet zoon lief samen met z,n moeder huishoudgeld betalen .Niets voor niets . Zijn vuile was in de daarvoor mand doen . Zijn eigen kamer schoon maken . Hoe groot en wijs deze zoon ook is , er moeten regels zijn en daar moet hij zich aan houden .

Sara -

Misschien is het een beter idee om hem in contact te brengen met een maatschappelijk werker of psycholoog. Een simpel duwtje in de rug kan wonderen doen. Misschien worstelt hij nog met zijn jeugd. Zolang hij dat niet heeft verwerkt blijft hij zichzelf in de weg zitten.

Diana -

Ik had ook een moeilijke relatie met mijn oudste zoon. Na scheiding veel problemen en dat raakte hem enorm.
Ik nam hem verschillende keren weer in huis, blij dat ik kon helpen maar telkens liep het verkeerd af. Die jongen had het zo moeilijk, worstelde met zichzelf en de hele maatschappij…
Op zeker moment aanvaarde hij ook geen hulp meer en wou hij vooral bewijzen dat hij het leven alleen aankon, het lukte hem gewoon niet.
Op 27 september 2021 kreeg ik telefoon van zijn zus. Hij had ervoor gekozen om uit het leven te stappen.
33 jaar… als hij vandaag weer op de stoep zou staan met pak en zak, hij zou opnieuw heel erg welkom zijn…

Jeanette -

Beste Jessie,
Je vriendinnen hebben gelijk dat je een ultimatum moet stellen. Er is op dit moment werk genoeg, dus gaat hij solliciteren. En eenmaal aan het werk, gaat hij zijn best doen aan het werk te blijven.
Woonruimte vinden is moeilijk, maar kun je niet afspreken dat hij op bepaalde tijden in zijn kamer is o.i.d.
Zolang hij geen werk heeft kan hij de boodschappen doen en koken. En zijn eigen was/rommel opruimen.
Het wordt tijd dat hij leert dat hij ook verantwoordelijkheden heeft.
Sterkte!

Reageer ook