Ellie, de dochter van Kim, is 17 jaar en doet dit jaar eindexamen. “Op zich staat ze er prima voor, maar ze moet wel voldoendes halen. De kans is groot dat ze het gewoon gaat halen en over een paar weken met haar diploma in haar handen staat. Daar maak ik me dus niet zo druk over! Waar ik wél steeds vaker van wakker lig, is de onhandigheid en ongeorganiseerdheid van Ellie. En zeker nu ze deze zomer vrijwilligerswerk in Tanzania gaat doen, maak ik me daar best zorgen om. Kunnen we het maken om haar thuis te houden…?”
Vrijwilligerswerk
Al jaren droomt Ellie ervan om vrijwilligerswerk in Afrika te doen. “Dat wil ze al sinds ze heel jong is. Ellie heeft een groot hart en wil dat alle kinderen ter wereld goed onderwijs kunnen krijgen. Mede om die reden start ze in september aan de pabo en gaat ze in de zomervakantie vrijwilligerswerk doen met kinderen in Tanzania. Heel lief natuurlijk, maar ik twijfel of het heel verstandig is.”
Zo slecht georganiseerd
Reden tot zorg is voor Kim dat Ellie op z’n zachtst gezegd nogal ongeorganiseerd is. “Ze raakt alles kwijt, kan niet goed met geld omgaan en maakt er vaak een potje van. Ellie is een echte dromer en let daardoor dus niet altijd even goed op. Een kleine greep uit de spullen die ze het afgelopen jaar kwijtraakte: haar paspoort, twee telefoons, drie keer haar ID-kaart, diverse keren haar sleutels en een groot deel van haar schoolboeken. Zelfs de mentor van Ellie heeft ons al een keer gevraagd hier met haar aan te werken. Hij vertelde dat hij zelden leerlingen tegenkomt die zo slecht georganiseerd zijn als Ellie.”
Zelf leren
Natuurlijk proberen Kim en haar man Justus Ellie bij te brengen dat ze haar spullen op orde moet hebben. “En de schat die ze is, trekt ze zich dat ook echt aan. Wij kunnen haar helpen, maar uiteindelijk moet ze het zelf doen. We kunnen niet als een personal assistant achter haar aanlopen en haar continu controleren. Dat is praktisch onmogelijk én onwenselijk. Ellie moet het zelf leren.”
Zo zonde
Iets wat Kim en Justus in ieder geval al heel lang niet meer doen, is het oplossen van de problemen. “Is ze haar telefoon, paspoort, ID-kaart, sleutels of pinpas kwijt? Dan mag ze het zelf gaan regelen. Ze doet zelf aangifte bij de politie en koopt of vraagt nieuwe spullen aan. Heel zonde van haar tijd én geld. Ze heeft een bijbaan in een koffietentje en bijna al haar zakgeld en salaris gaan op aan het oplossen van haar eigen problemen.”
Wat als?
Stiekem hoopte Kim dat Ellie haar zaken op orde zou krijgen, maar daar lijkt het nog niet op. “En het zit mij dus helemaal niet lekker dat ze in de zomer drie maanden naar Tanzania gaat. Het is heel lief dat ze daar wil helpen en vrijwilligerswerk met kinderen gaat doen, maar ik ben bang dat het helemaal misgaat. Wat als ze haar paspoort en visum verliest? Of als haar telefoon of creditcard zoekraken? Het is daar niet makkelijk om dat op te lossen of te vervangen. In Nederland komt het altijd goed. Maar hoe is dat daar?”
Uitstellen
Justus vindt dat Ellie gewoon moet gaan. “Een goede leerschool,” vindt hij. “Misschien gaat het daar juist heel goed. Ze snapt zelf ook dat het daar écht een ramp is als je je paspoort kwijtraakt,” zegt hij. Ik vraag me dat af… Ellie weet namelijk best dat het niet handig of slim is, het probleem is dat het ondanks die kennis toch steeds misgaat. Ik zou eigenlijk willen zeggen: stel dat vrijwilligerswerk een jaar uit en ga eerst studeren en op kamers. Als dat lukt, lijkt Tanzania mij een stuk haalbaarder. Of zie ik dat verkeerd?”
Verbieden?
Ellie is duidelijk: ze gaat gewoon naar Tanzania. “Er is echt geen gesprek over mogelijk. Maar zolang ze 17 is, zijn wij degenen die hier over beslissen. Kunnen we het maken om haar te verbieden te gaan? Of is dit juist een hele goede les voor haar?”
Afbeelding: Freepik
Fiene -
Je zegt het al ene paar keer ze moet het zelf doen. Hoe denk je dat ze het zal doen als je haar verbiedt om te gaan?