Om gek van te worden: Ingmar, de zoon van Lina, is al wat ouder en groot voor zijn leeftijd maar wil graag dat Lina met hem meegaat als hij naar de wc moet. Geen probleem vindt zij, “hoe haal je het in je hoofd hoort” ze regelmatig. “Kan die jongen ‘m zelf niet vasthouden?”
Ja, Lina wordt er super onzeker van en weet niet goed wat ze moet doen. “Ik ben moeder van twee jongens die enorm aan mij hangen. Mijn man werkt veel in het buitenland dus we trekken veel met elkaar op. Dat is super gezellig en gaat hartstikke goed, maar de laatste tijd gebeurt het me steeds vaker dat anderen opmerkingen maken op de manier waarop ik met ze omga.” Toen haar zonen klein waren en ze naar het zwembad gingen, kleedde Lina ze om in de dameskleedruimte. Niemand die er wat van zei als die mannetjes daar rond liepen en hun zwembroek aandeden. De mannenkleedruimte meed Lina, dat voelde voor haar wat minder goed.
Staren naar blote mannenbillen
“Nu zijn mijn jongens groter en kunnen ze prima zelf naar de wc, maar Ingmar, de oudste vindt het nog steeds prettig als ik met hem meega om te helpen, gewoon omdat hij het fijn vindt als mama er bij is. Omdat ik het niet prettig vind om als vrouw met een zoon te wachten in een mannentoilet. Vaak hangt daar aan de muur een urinoir met een lange plasbak waar een aantal mannen tegelijk staan te plassen en dat voelt voor mij wat ongemakkelijk. Sta ik naar die mannenbillen te staren terwijl Ing bijna in zijn broek plast. Bovendien zijn de zitwc’s bij de mannen vaak erg ranzig. Herentoiletten mijd ik en liever help ik Ingmar aan de dameskant.”
Afkeurende blikken in de wachtrij
Dus neemt Lina haar oudste mee naar de damestoiletten als hij hoge nood heeft. “Toen hij klein was, was dat geen probleem. Vrouwen vonden het over het algemeen schattig als er zo’n kleine smurf staat te wachten en maakte vaak een praatje met hem aan. Nu Ingmar groter is, en best groot voor zijn leeftijd is (hij is acht maar ziet er uit alsof hij in de brugklas kan zitten), merk ik steeds vaker dat voor de wc wachtende vrouwen naar hem en mij kijken. Met zo’n afkeurende blik. Tegenwoordig krijg ik er ook steeds meer opmerkingen over. Dat ze Ingmar wel heel erg groot vinden om met zijn moeder naar de dameswc te gaan. Dat kan die jongen toch wel zelf? Hij heeft zijn moeder toch niet meer nodig om zijn billen af te vegen?”
Hij veegt nog niet goed af
Dat heeft Ingmar wel. Het is gewoon niet zo’n heel handige jongen en als Lina hem niet helpt, dan veegt hij zijn billen niet goed af. “Het lukt hem niet zo goed en vaak blijft er dan van alles tussen zijn billen zitten en dat is niet prettig natuurlijk. Ik vind het geen enkel probleem om die jongen even te helpen, maar daar denken veel vrouwen anders over. Zelfs moeders zeggen er iets van en daarvan begrijp ik helemaal niets. Zij zouden toch beter moeten weten en er begrip voor moeten opbrengen? Wat maakt het uit dat ik daar met mijn jongen sta en ik hem help? Ik zie het probleem niet zo.”
Kan hij z’n pielemuis zelf niet vasthouden?
Anderen zien het probleem wel en vinden het normaalste zaak om er iets van te zeggen. In het begin legde Lina nog uit waarom ze met haar zoon naar de wc ging en dat ze hem alleen maar helpt als hij klaar is en dat hij moeite heeft om alleen naar een drukke, openbare wc te gaan. “Dat is toch helemaal niet erg? Maar ik krijg steeds minder bijval van moeders, sterker: ze duwen me in een hoek. Laatst waren we in zo’n indoor playhal en Ingmar moest heel nodig. Snel zochten we naar de damestoiletten en ik stond voor de deur te wachten. Niks aan de hand. Totdat Ingmar de deur opendeed en me riep. Een wachtende moeder keek naar haar vriendin die ook met haar dochter aan het wachten was, draaide haar hoofd weer naar mij en zei: ‘Kan die jongen zelf niet zijn pielemuis vasthouden?’
Ze vonden het belachelijk
Lina wist niet waar ze het zoeken moest en kreeg een heel rood hoofd. Omslachtig legde ze uit dat haar zoon het nog prettig vond als zij met hem meeging naar de wc en dat dat niet zo erg was, toch, maar daar dacht de luidruchtige moeder anders over. “Ze vond het belachelijk en kreeg bijval van andere moeders. Allemaal vonden ze er wat van. Ingmar werd steeds wanhopiger en dat jochie voelde zich zo opgelaten. Ik probeerde het allemaal uit te leggen maar daarvoor kreeg ik niet de kans. Die moeders bleven maar opmerkingen maken. Dat het belachelijk was en voor hun jonge dochters bedreigend dat er zo’n grote jongen op de meisjeswc’s zat en dat-ie zelf maar moest leren zijn kont af te vegen want zo kweekte ik een moederskind en nog veel meer van die onzin.”
Hartslag omhoog
Natuurlijk probeert Lina zich er niets van aan te trekken, maar dat valt niet mee. “Als Ingmar in het openbaar aankondigt dat hij naar het toilet moet, gaat mijn hartslag al weer omhoog. Ik hoop dan maar dat er geen haatdragende moeders zijn die er wat vinden en nare opmerkingen naar mijn hoofd slingeren.”
Wat vind jij? Kunnen moeders gewoon met hun zoon naar de damestoiletten? En vaders, kunnen zij met hun dochters naar de mannenwc of moeten ze naar de vrouwenwc? Maakt leeftijd van een kind uit? We zijn heel benieuwd naar reacties van andere vaders en moeders hoe zij hiermee omgaan. Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door RDNE Stock project via Pexels
Louisa: ‘Ik wil niet bij mijn vriendin eten, maar durf haar niet te zeggen waarom …’
Samen met Brechtje werd Louisa volwassen. “We kennen elkaar van onze studie en hadden altijd veel pret.” Nog steeds zien de vriendinnen elkaar, al is niet meer zo vaak als vroeger. En dat heeft een reden …..Verder lezen?”
Manina -
Jeetje wat een harde reacties allemaal.
Het kind kan wel een beperking hebben zoals bijv autisme of adhd. Vaak niks aan het kind te zien maar wel extra hulp nodig.
Reageren die moeders ook zo op een kindje met down?
Kijk ik snap dat het wordt verwacht dat een kindje van 8 zijn billen goed kan afvegen, maar helaas kan er hier ook een onderliggend onzichtbaar aanwezig zijn.
En die opmerkingen die ze kreeg over onveiligheid van dochters slaan nergens op.
Alle dames wc’s hebben deuren en de moeder van het jongetje staat er ook gewoon voor en is de hele tijd in dezelfde ruimte als haar zoontje.
Tsjee… wordt wat toleranter mensen.
Niet ieder kindje is hetzelfde.
En ja.. ik heb er ervaring mee.
Een autistisch kindje dat een lagere mentale ontwikkeling heeft dab zijn kalender leeftijd dat ook nog eens groot voor de leeftijd is en had langer de mama nodig en ging mee naar de dames toiletten tot zijn 10 jaar.