Wat doe je als een goede vriendin, die altijd bereid is jou te helpen, al is het midden in de nacht, je vraagt haar te helpen en je het niet ziet zitten? Lotta heeft er buikpijn van en weet niet wat ze haar vriendin Jackie moet antwoorden. “Ik heb er slapeloze nachten van.”

Een heerlijke vriendin

Lotta en Jackie leerden elkaar kennen op de middelbare school. “We kwamen in de eerste les naast elkaar te zitten en het klikte onmiddellijk. Dankzij Jack heb ik echt een superleuke schooltijd gehad. Op veel fronten waren we actief, we hadden veel vrienden en vooral heel veel pret.” Na de middelbare school werden de vriendinnen door verschillende studies gescheiden, wat geen probleem was. “We hebben altijd contact gehouden en zochten elkaar regelmatig op. Nog steeds appen we dagelijks en we zorgen ervoor dat we elkaar minimaal een keer in de maand zien. Gaan we gezellig eten, pakken we een filmpje of we ploffen op de bank en kletsen lekker bij. Jack is een vriendin uit duizenden.”

Ze stond altijd voor me klaar

Dat besefte Lotta zich maar al te goed toen ze ziek werd. “Het begon met een vage buikpijn die maar niet overging. Mijn huisarts dacht aan stress, wat niet zo gek was want ik zat toen in een hectische baan. Maar de pijn bleef en ik belandde in de medische molen. Dat betekende heel veel onderzoeken en omdat ik geen auto heb, bracht Jackie me steeds zonder morren naar het ziekenhuis. Zij heeft een eigen bedrijf en is wat flexibeler in het indelen van haar tijd en ze vond het geen enkel probleem er voor me te zijn.” Niet alleen reed Jackie haar vriendin heen en weer, ook zorgde ze voor Lotta. “Echt zo lief, ze deed boodschappen voor me, kookte en deed het huishouden. Ik kon niks, lag alleen maar op bed. Ik had zoveel pijn.”

Het zit me echt dwars

De oorzaak van de pijn wordt ontdekt en na een kleine ingreep is Lotta weer de oude. “Natuurlijk heb ik Jackie meegenomen uit eten, ik had me echt geen raad zonder haar geweten. Het is zo fijn om zo’n goede vriendin te hebben die niet aarzelt, maar gewoon handelt. Heel bijzonder.” Het zit Lotta dan ook vreselijk dwars dat ze, nu Jackie haar om hulp heeft gevraagd, haar niet kan helpen. “Vorige week belde Jackie mij en ze vertelde dat de kogel door de kerk was: in plaats dat ze samen met haar vriend Albert een nieuwe woning zouden kopen, gaan ze hun oude woning grondig verbouwen. Dat betekent dat ze echt uit hun huis moeten omdat wonen daar dan geen optie is. Hartstikke fijn natuurlijk en ik dacht dat ze zou vragen of ik wilde helpen met verbouwen.”

Een half jaar in huis?!

Helpen met klussen was geen probleem geweest. “Nee, dat kan ik goed en dat had ik graag gedaan. Maar dat was het niet. Haar vraag was of zij en Albert een half jaar bij mij konden logeren. Ik wist even niet wat ik moest zeggen.” Want natuurlijk wil Lotta haar vriendin en vriend graag helpen, maar een half jaar twee man in haar appartement ziet ze niet zitten. “Ik ben gesteld op mijn privacy en voel me super ongemakkelijk als ik logés heb. Soms gebeurt dat natuurlijk wel, maar dat is dan voor één nachtje, dat red ik wel. Maar een half jaar lang Jackie en Albert in huis betekent nul privacy. Dan vind ik het bijvoorbeeld heel lastig om naar de wc te gaan en vind het niet fijn om steeds rekening te houden met anderen. Ik woon al zo lang alleen, ik ben dat gewoon niet meer gewend.”

Ik moet er even over denken

Jackie merkt de terughoudendheid van Lotta en gaat er dieper op in. “Ze zei dat zij en Albert waarschijnlijk alleen maar er zouden zijn om te eten en te slapen, maar ik weet nu al dat dat niet zo gaat. Als ik uit mijn werk kom en moe ben, wil ik gewoon op de bank ploffen en niet gelijk een maaltijd voor drie man in elkaar flansen en dat een half jaar lang. Ik heb Jackie gezegd dat ik er even over na moet denken.”

Hoe moet ik dan doorkomen?

Maar eigenlijk hoeft ze er niet over na te denken, Lotta wil het gewoon niet. “Maar na alles wat Jackie voor mij heeft gedaan, kan ik eigenlijk niet weigeren ze een half jaar onderdak aan te bieden. Is dat zo, vraag ik mezelf steeds af. Er is nogal een verschil tussen iemand naar het ziekenhuis brengen en iemand een half jaar in je personal space binnen te laten. Ik heb er slapeloze nachten van. Ik wil Jackie en Albert niet teleurstellen, maar ik kan het denk ik niet. Maar weigeren kan toch eigenlijk ook niet?”

Wat vind jij? Moet Lotta haar ongemak van loges maar even overboord zetten en haar vriendin en vriend met open armen ontvangen een half jaar lang? Of snap je dat ze er best een beetje moeite mee heeft? Wat zou jij doen? Wat zou je zeggen? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Jossine kreeg ruzie in vliegtuig om haar huilende zoontje: “Man achter ons ging totaal door het lint”

“Mijn ouders wonen al jaren op Curacao”, vertelt ze. “Na hun pensioen hebben ze hun koffers gepakt en zijn gegaan. De eerste jaren vlogen we regelmatig naar elkaar toe, maar door mijn werk kon dat de laatste tijd wat lastiger. Tot een paar weken geleden, toen mijn vader erg ziek werd. Mijn moeder kon alle hulp gebruiken. Ik wachtte geen moment en heb twee tickets geboekt. Eén voor mij en één voor mijn tweejarige zoontje Kay… LEES HIER VERDER!