Jossine kreeg ruzie in vliegtuig om haar huilende zoontje: “Man achter ons ging totaal door het lint”

Als jongvolwassene vond ik het geweldig om in een vliegtuig te zitten. De spanning, vele mensen en alle onverwachte dingen die er aan boord kunnen gebeuren vond ik prachtig. Ik ging dan ook graag met het vliegtuig op vakantie en pakte elke kans om op reis te gaan met beide handen aan. Nu ik twee jonge kinderen heb, is dat wat veranderd. Drie jaar geleden hebben we met de oudste gevolgen en dat was geen geweldige ervaring. Reizen met jonge kinderen is vaak een uitdaging en als moeder doe je er alles aan om het goed te laten verlopen en niemand tot last te zijn. Helaas lukt dat laatste nou eenmaal niet altijd. Zo ook toen Jossine laatst naar Curacao vloog. 

Vader ziek

“Mijn ouders wonen al jaren op Curacao”, vertelt ze. “Na hun pensioen hebben ze hun koffers gepakt en zijn gegaan. De eerste jaren vlogen we regelmatig naar elkaar toe, maar door mijn werk kon dat de laatste tijd wat lastiger. Tot een paar weken geleden, toen mijn vader erg ziek werd. Mijn moeder kon alle hulp gebruiken. Ik wachtte geen moment en heb twee tickets geboekt. Eén voor mij en één voor mijn tweejarige zoontje Kay.”

Vertraging

Jossine vond het best spannend, voor het eerst vliegen met Kay. “Mijn man moest werken en ik ging dus alleen met de kleine. In een grote rugzak had ik flesjes, speentjes, boekjes, speelgoed en heel veel lekkere snacks gestopt. Op het internet had ik gelezen dat dit dé manier is om een peuter rustig te houden.” Met goede moed vertrekken Jossine en Kay naar het vliegveld. Maar daar begon de ellende al… De vlucht was flink vertraagd en dus moesten we een paar uur wachten tot we konden boarden. Kay doet tussen de middag normaal gesproken een slaapje, welke nu kwam te vervallen. Tegen de tijd dat we aan boord kwamen was hij al oververmoeid.”

Lieve buurvrouw

Bij het opstijgen van het vliegtuig is Kay compleet overstuur en voelde Jossine zich heel erg opgelaten. “Gelukkig zat er een hele lieve vrouw naast ons die zei dat het helemaal niet erg was. ‘Dat doen kleine kindjes nou eenmaal. Het is ook hartstikke spannend’, zei ze. Fijn, dacht ik nog. Een lieve buurvrouw die er niet te moeilijk over doet. Ook toen Kay een enorme spuitluier had en het nogmaals op een krijsen zette, bleef ze lief. ‘Ga jij hem maar even verschonen, ik zal wat drinken voor jullie bestellen.'”

Verder overstuur

Ook na het verschonen bleef Kay maar huilen. “Ik merkte dat de mensen om ons heen zich nu ook steeds meer aan ons begonnen te irriteren. Zelfs de lieve vrouw deed haar oordopjes in en  begon het contact steeds verder te vermijden. Ik begreep dat wel, zij wilde immers ook een beetje van haar rust genieten. Toch voelde ik me enorm opgelaten en Kay voelde dit. Hierdoor raakte hij steeds verder overstuur en schreeuwde harder en harder.”

Klep houden

De chaos was compleet toen een meneer achter ons kwaad werd. “Kunt u er niet voor zorgen dat uw zoontje een uurtje zijn klep houdt?! Ik kom hier godverdomme niet om naar het gejank van uw kind te luisteren”, schreeuwde hij. “Op dat moment brak ik. Ik zei dat ik alles had geprobeerd maar dat niets werkte. Dat ik alleen naar mijn zieke vader toe moest en dat mijn man moest werken. Hoe eenzaam en machteloos ik me voelde en hoe zielig het wel niet was voor Kay. Maar de man leek het geen bal te interesseren en bleef bij zijn punt: Kay moest zijn klep houden en dat schreeuwde hij door het hele toestel.”

Mee met de stewardess

Inmiddels luisterde het hele vliegtuig mee en kwam er ook een stewardess polshoogte nemen. “Zij heeft de man aangesproken op het geschreeuw en Kay en mij even meegenomen naar een rustige plek achterin het vliegtuig. Hier heb ik Kay getroost (die tijdens de ruzie alleen maar harder ging huilen) en we kregen wat appelsap. Toen Kay rustig was zijn we naar de plek gelopen. De schreeuwende man was weg en had een andere zitplaats gekregen.”

Hart onder de riem

Op Hato Airport, het vliegveld van Curacao, komen er diverse passagiers naar Jossine toe om haar een hart onder de riem te steken. “Ze zeiden dat ik een lieve moeder was en wensten mij succes met mijn vader. Over de terugvlucht heb ik mij twee weken lang druk gemaakt, maar Kay heeft toen acht uur lang liggen slapen. Een veel betere ervaring dus!”

Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel.