Met trots zijn op je kinderen is helemaal niets mis. En dat je leuke verhalen over ze met anderen deelt ook niet. Maar zodra je dat te vaak doet en geen filters meer hebt, word je een opschepper. Anderen kunnen zich enorm aan je gaan storen. Zo ergert Layla zich kapot aan haar zwager Anton. “Ik word niet goed van zijn opschepperij en ben hem spuugzat”.
Korreltje zout
Haar drie jaar jongere zusje Astrid is al 13 jaar dolgelukkig met Anton. Samen hebben ze twee kinderen. Een jongen van 11 en een meisje van 9. “Vroeger schepte Anton vooral over zichzelf op. Hij was de beste op zijn werk, de beste van zijn voetbalteam. Zijn auto reed het hardst.” Destijds kon Layla er wel om lachen. Ze nam veel dingen met een korreltje zout en het leek allemaal heel onschuldig. Haar zusje was zo trots op haar vriend en dat vond Layla wel schattig. “Ik was heel blij dat Astrid zo gelukkig was met Anton. Dat geluk gunde ik haar enorm. Zeker omdat ze zo lang alleen was geweest en naar een vriend hunkerde.”
Plezier spat van hun spel af
Inmiddels begint ze ronduit een hekel aan hem te krijgen. Waar zijn verhalen haar vroeger niet raakten is dat nu wel het geval. “Mijn eigen kinderen hebben veel plezier in hun eigen sport. Trainen twee keer per week en in het weekend hebben ze een hockey-wedstrijd. We gaan ook altijd bij ze kijken. Het plezier spat van hun spel af, maar echte toppers zullen het nooit worden.” De kinderen van Anton lijken zich echter, als je “opschepper” Anton mag geloven te ontpoppen tot ware sporthelden. “Hun dochter van 9 traint zo’n 5 uur per week voor turnen en hun zoontje is door FC Utrecht gevraagd om mee te komen trainen. Anton raakt er niet over uitgepraat. Als ik een keer iets leuks vertel over mijn kinderen, dan onderbreekt hij me gewoon om weer iets over die van hem te vertellen.”
Geen kerst dit jaar met die opschepper
De man van Layla zegt dat ze er niet zo zwaar aan moet tillen. “Gun hem dat lolletje toch! Misschien probeert hij zijn eigen onzekerheid zo te verbergen” Maar voor Layla is dat moeilijk omdat ze zich steeds kleiner begint te voelen. Het lijkt alsof Anton en Astrid vinden dat haar kinderen niets voorstellen. “Eerlijk gezegd ben ik er helemaal klaar mee. Ook al mogen we straks gewoon weer samen kerst vieren, ik denk dat ik pas. Ik heb geen zin meer in die gigantische opschepper.”
Ken jij ook zo’n opschepper?
Heb jij ook zo’n enorme opschepper in je omgeving? Hoe ga jij hiermee om? Probeer je het net als Layla een beetje te ontwijken of ga je de confrontatie aan? Fijn als je dit met ons wilt delen. Dat kan bij de comments onder dit artikel.
Foto boven het artikel: Pexels
Henriette: Ik ben zwanger van mijn zwager
Het eerste dochtertje van Henriette en Gabor is verwekt door middel van IVF. Acht jaar geleden kwamen ze erachter dat ze samen niet zo makkelijk kinderen konden krijgen en schakelden hulp in. Na een intensief traject werd Holly geboren en besloten Henriette en Gabor hun volledige zorg op haar te richten. Nog een keer het IVF programma doorlopen vonden ze voor dat moment te zwaar. Maar ondanks de keuze om het bij Holly te laten, krijgt Henriette de wens voor een broertje of zusje voor Holly niet uit haar hoofd… Met dramatische gevolgen. Zij vertelt aan Damespraatjes haar verhaal.
Joris -
Zo Rieneke, dat zal hem leren zeg. Wow.