Vera en Ina kennen elkaar al jaren en de band tussen de twee vriendinnen is altijd sterk gebleven. Nu wil Ina haar baan opzeggen om haar droom na te jagen. “Maar ben ik nu degene die haar uit haar droom moet helpen?” vraagt Vera zich af.
Zijn jullie zusjes?
Alles deden Vera en Ina samen. “Vaak werd gedacht dat we zusjes waren, we lijken ook echt een beetje op elkaar maar dat komt misschien omdat we elkaar al zolang kennen. We gingen naar dezelfde basisschool en ook kozen voor dezelfde middelbare school. Het was ook altijd gewoon zo gezellig samen, dus waarom niet.” Als de meiden hun diploma hebben gehaald, besluiten ze naar de PABO te gaan omdat ze graag in het onderwijs willen gaan werken.
Goed verhaal
“Ja, je verzint het niet dat je allebei hetzelfde beroep wilt gaan uitoefenen. We hebben allebei veel opgepast in gezinnen en vonden het leuk om met kinderen om te gaan. Ook vinden we het geweldig om kinderen iets te leren, om met ze bezig te zijn, te knutselen, voor te lezen en dat soort dingen. Dus de keuze om de PABO te doen was snel gemaakt.” Best handig ook omdat de vriendinnen veel schoolprojecten samen konden uitvoeren. Dat ze samen op dezelfde basisschool uiteindelijk na het afronden van hun studie worden aangenomen is helemaal hilarisch. “Ja dat verhaal doet het altijd goed op feesten en partijen. Je verzint het inderdaad niet.”
Hoe kon ik haar helpen?
Na schooltijd zijn Vera en Ina veel samen en ook hun mannen kunnen het goed met elkaar vinden. “Maar daar is verandering in gekomen; Harco, de man van Ina heeft haar vorig jaar verlaten. Hadden we totaal niet zien aankomen maar het bleek dat Harco al een aantal maanden een andere vrouw zag. Zonder erover te praten met Ina heeft hij de scheiding in gang gezet. Ina was ontroostbaar had geen idee wat er allemaal speelde. Ik wist gewoon niet hoe ik haar moest helpen. Natuurlijk kon ze haar hart uitstorten wanneer ze maar wilde, maar ik kon haar pijn niet wegnemen en dat is wel wat je wil als je vriendin zo verdrietig is.”
Zingen, ik wil zingen
Wel geeft Vera haar vriendin de tip om een afspraak te maken met een coach en tot grote opluchting van Vera doet ze dat. “Met Jochem, haar coach, kan ze alles bespreken. Natuurlijk stond in het begin de scheiding centraal in de gesprekken maar al snel breidde dat uit naar haar werk. Gedurende de sessies ontdekte Ina dat ze eigenlijk haar werk als juf op de basisschool niet meer zo leuk vindt. Jochem vroeg wat ze nou echt heel leuk vond en daar heeft Ina over nagedacht. Ze kwam erachter dat ze zingen heel leuk vindt om te doen. Ik moet toegeven dat Ina aardig kan zingen, dat kwam er op de PABO al uit of eigenlijk al tijdens de musical op de basisschool. Daar had ze een solonummer waarmee ze het publiek verpletterde.”
Soms is het echt vals
Veel heeft ze nooit gedaan met haar zangkunst, hoewel het natuurlijk goed van pas kwam in de groep. “Ina zingt graag met de kinderen uit haar groep die allemaal vinden dat ze dat prachtig kan. Heel soms pakt ze op een feestjes van vrienden en vriendinnen de microfoon. Ze kan dus best aardig zingen maar om nou te zeggen dat ze super goed is, nee. Sterker, soms hoor ik echt een heel valse noot.” Ondanks dat overweegt Ina om haar baan opzeggen en wordt in dat besluit gesteund door haar coach. De opzegging die ze aan de directeur wil overhandigen, heeft ze al klaar liggen en die wil ze volgende week met Vera bespreken.
Ik wil dat ze blijft
“Maar wat moet ik nou? Moet ik mijn beste vriendin uit haar droom helpen door te zeggen waar het op staat? Dat ze nou ook weer niet zo heel goed kan zingen? Ik vraag me steeds maar af of het aan mij is om haar dat te zeggen. Mijn man vindt dat ik eerlijk moet zijn, want zo’n vriendschap hebben we tenslotte toch? Ik ben zo bang dat ze wordt teleurgesteld, want hoe wil ze het dan gaan aanpakken om als zangeres door te breken? Waarom kan zingen geen hobby van haar zijn? En wat nou als ze faalt? Dat zou ik zo naar voor haar vinden. Ik maak me echt zorgen om Ina.” Daarnaast vindt Vera het idee dat ze Ina kwijtraakt op school helemaal niet aantrekkelijk.
“Ik ben zo gewend dat we eigenlijk altijd samen zijn en als ze haar baan opzegt, dan werken we niet meer samen. Daar kijk ik zeker niet naar uit. Wat ik ook lastig vind, is dat door haar stap ik me afvraag of ik ook niet eens wat anders moet gaan doen. Daar ben ik best onzeker over. Ik had gedacht dat we samen tot ons pensioen op school zouden blijven werken. Ik ben teleurgesteld en weet niet of ik het kan opbrengen om haar te steunen in haar plan.”
Wat vind jij? Snap je Vera? Hoe zou jij het vinden als je vriendin met wie je alles doet en deelt opeens een andere koers wil gaan varen? Moedig je haar aan? Of zeg je haar waar het op staat? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Afbeelding: Karolina Kaboompics via Pexels
Sanderien van Mul -
Je hoeft haar niet af te kraken of wijzen op valse noten, maar vertellen dat het ontzettend moeilijk is om door te breken als zangeres en dat het gewoon onverstandig is om alles in één klap op te geven voor een totaal andere carrière waar jong en strak de hoofdrol speelt, en niet een uitgebluste schooljuf die zichzelf aan het (her-)ontdekken is. Laat haar eerst maar eens rustig iets opbouwen; bij een koor of zanggroep gaan (of wil ze meteen solo de Ziggo Dome vullen?), extra zangles, misschien leren om zelf liedjes te schrijven, etc.. etc… Maar als zij zich eraan houdt om haar baan op te zeggen, dan zul je haar toch echt moeten laten gaan, want dan haalt het toch niet uit wat jij zegt. Dan zal ze zelf op haar zangsmoeltje gaan, helaas. Blijf er dan voor haar om haar te steunen (en niet om ‘ik heb het je nog zó gezegd!’ in haar gezicht te gooien), maar het is háár leven, haar droom. Je hoeft haar niet uit de droom te helpen, maar je kunt haar wel helpen het iets nuchterder en praktischer te benaderen.