De 23-jarige dochter van Tina woont in Amsterdam en komt regelmatig bij haar ouders eten. “En dat vind ik hartstikke leuk, ik mis haar best een beetje thuis.” Maar het wordt steeds moeilijker om iets op tafel voor haar te zetten dat ze eet. “Dan is ze weer veganistisch, dan eet ze geen gluten meer, ik word er een beetje wanhopig van.”

Geen patat, wel spruitjes

Ilse is altijd een lastige eter geweest, vertelt Tina. “Als kind al lustte ze zowat niks. Het gekke was dat ze bijvoorbeeld geen patat at, maar wel spruitjes. Toen ze klein was vonden we dat nog wel een soort van grappig. Maar ze ontwikkelde rare eetgewoonten en toen ze puber was hoopte ik maar dat ze geen eetstoornis zou krijgen.” Gelukkig gebeurde dat niet, maar het blijft lastig om voor Ilse te koken. “Toen Ilse een jaar of zestien was, besloot ze van de een op de andere dag dat ze geen vlees meer wilde eten. En eigenlijk verwachtte ze van mijn  man en mij dat wij ook geen gehaktbal of kipfiletjes meer zouden eten. Moet je bij mijn man Bram mee aankomen, die is dol op vlees.”

Voor je dochter doe je alles

Tina kookte voor Ilse vegetarisch en voor Bram en haarzelf gooide ze gewoon een stukje vlees in de pan. “Ik vind vlees veel te lekker en hoef geen grote lappen. Elke keer was het wel weer een gepuzzel wat ik dan voor Ilse zou maken. Regelmatig kocht ik vleesvervangers maar dat is ook zo fantasieloos. Als ik wat meer tijd had, zocht ik een recept en kookte uitgebreid. Maar daar was ik dan best lang mee bezig en het kost ook best veel geld om vegetarisch te koken. Voor je dochter doe je alles, dus ik zorgde ervoor dat ik een mooie maaltijd voor haar op tafel zette.”

Geen kaas en eieren meer

Nu Tina er zo over nadenkt was de tijd dat haar dochter vegetarisch was, misschien wel de makkelijkste. “Daarna werd ze namelijk veganistisch. At ze ook eieren en kaas meer. Dus het geitenkaasje met honing dat ik vaak klaarmaakte en waarvan ze smulde, kon ik van het menu schappen, want kaas en honing at ze ook niet meer. Inmiddels was ik een beetje klaar met het steeds maar weer verzinnen van maaltijden voor haar, maar ja, ik wilde ook dat ze wel bij ons bleef komen. Dus speurde ik internet weer af op zoek naar recepten. Superlang was ik daarmee bezig en om eerlijk te zijn had ik daar gewoon niet altijd zin in.”

Pastasaus zonder gehakt?!

Lang at Ilse veganistisch en Tina had een mapje met recepten waaruit ze kon putten. “Op een goed moment krijg je er ook wel een soort van handigheid in. Geen plezier, want ik vind een maaltijd koken waar ik vlees in kan verwerken veel fijner. Een pastasaus zonder gehakt hoef ik Bram niet voor te schotelen, dus altijd kook ik apart voor onze dochter.” Alles goed totdat Ilse thuiskwam met de mededeling dat ze geen gluten meer wilde eten. “Gluten? Ik wist niet eens waar die in zitten. Wat nou weer, dacht ik. En het is niet dat ze er allergisch of intolerant voor is, nee, ze wil het gewoon niet omdat ze denkt dat het niet goed is voor haar lijf.”

Klaar met die malle dieetwensen

Tegenwoordig appt Ilse haar moeder een lijst met voedingsmiddelen die ze niet eet. “Dat is me toch een lijst, ik heb liever dat ze me een lijst stuurt met dingen die ze wel mag eten. Ik heb echt moeite om elke keer wat lekkers op tafel te zetten en Bram is sowieso helemaal klaar met die malle dieetwensen. Hij vindt dat we veel te veel geld kwijt zijn aan al die groenten en fruit en vega-troep zoals hij dat noemt. Toen Ilse zei dat ze ook geen gewone wijn maar alleen nog maar vegan wijn drinkt, viel Bram zo ongeveer van zijn stoel af. Hij vroeg zich af of daar scharreldruiven in zat, maar dat vond Ilse geen leuk grapje.”

Patatje met ketchup

Tina is ten einde raad en vraagt zich af of de eetgewoonten van haar dochter wel gezond zijn. “Je hebt toch gewoon voedingsstoffen nodig? Wat is er mis met de schijf van vijf? Volgens mij helemaal niks. Met al die wensen van Ilse kom ik zo langzamerhand niet verder dan een patatje met ketchup en misschien moet ik dat de volgende keer als ze komt eten maar gewoon op tafel zetten. Kijken wat ze zegt. Echt, sinds ze in Amsterdam is gaan wonen, is ze zo veranderd en lijkt het wel of ze met elke wind meewaait. Ik hoop dat het snel overgaat en ze gewoon weer kan genieten van een lekkere Hollandse maaltijd met een stukje vlees, groenten en aardappels.”

Herken jij het verhaal van Tina? Ken jij mensen in je buurt die ook heel kieskeurig zijn met eten? Hoe ga je daarmee om? Heb je lekkere recepten opgezocht en vind je het geen probleem? Of nodig je ze gewoon niet meer uit? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Jazzy: “Baal van de negatieve reacties op mijn zwangerschap”

Jazzy is zwanger van haar eerste kindje. Ze is zwanger geraakt van een man die ze bijna niet kent en hij wil niets met het kindje te maken hebben. Jazzy is van de ergste schrik bekomen en wil er graag voor gaan. Helaas is haar omgeving minder supportive. Zij snappen niet waarom Jazzy kiest voor een leven als alleenstaande moeder. “Ze is pas 30 en heeft nog een heel leven voor zich”, zegt haar moeder …. VERDER LEZEN