Nicoline: “Mijn ouders blijven me maar aan andere mannen voorstellen”

Nicoline is al vijf jaar heel gelukkig met haar vriend Oscar. “Oscar en ik leerden we elkaar kennen in onze studententijd. Hij studeerde archeologie en ik fiscaal recht. Ja, dat ligt flink ver uit elkaar, maar dat vonden we juist leuk. Uren konden we kletsen over onze interesses en alles wat we geleerd hadden. We vergrootten elkaars wereld en dat vind ik heel waardevol. Niet alleen door onze verschillende studierichtingen leerde ik veel van Oscar, ook van hem als persoon ben ik anders naar de wereld gaan kijken. En dat tot grote onvrede van mijn ouders…”

Ontbrak ons aan niets

Als klein meisje woonde Nicoline in een groot huis, er stonden twee auto’s voor de deur en over geld waren nooit zorgen. “Mijn vader is ondernemer en mijn moeder bedrijfskundige. Ze moesten hard werken voor de kost, maar daardoor ontbrak het mijn broertje en mij aan niets. We waren een warm en hecht gezin en wij kregen alle kansen. Ik had op de basisschool moeite met rekenen; geen probleem, er werd een tutor geregeld. En zat ik even niet lekker in mijn vel als tiener? Dan mocht ik met iemand gaan praten, waar mijn ouders grof geld voor betaalden. Destijds vond ik dat normaal, maar sinds ik met Oscar ben, zie ik het anders.”

Ging heel anders

Oscar komt uit een heel ander nest. “Net als bij ons een warm nest, met ouders die altijd voor hem klaarstonden. Het grote verschil zit hem in twee zaken: geld en prestatiedruk. Bij ons ging vroeger alles om presteren. Deed je dat niet? Dan werd er iets bedacht zodat je dat wel deed. Dat zag je in de bijlessen, maar bijvoorbeeld ook op de jaarlijkse skivakantie. Werden we na een week skiles geen eerste bij de race? Dan regelde mijn moeder thuis extra skilessen, zodat we het jaar daarop wél met een gouden plak op het podium stonden. Bij Oscar is dat compleet anders. Op de eerste plaats gingen ze niet skiën. Maar als ze dat hadden gedaan, dan was het om het plezier gegaan.”

Iets anders gaan doen

De manier waarop Oscar naar zijn leven, zijn studie en later zijn werk kijkt, opent Nicoline haar ogen. “Ik zag dat het niet altijd om geld of presteren hoeft te draaien. Je kunt ook gelukkig zijn met een wat meer gemiddeld leven; zonder duur huis of een baan die altijd veel van je vraagt. Het deed me inzien dat ik niet het pad van mijn ouders wilde volgen en besloot na mijn studie zelfs iets heel anders te gaan doen. Nu werk ik als yoga-instructeur en geef ik zomers zeillessen aan kinderen. Echt een vetpot is het niet, maar het maakt mij zó gelukkig!”

Nu is het makkelijk

De ouders van Nicoline zijn blij dat hun dochter gelukkig is, maar vragen zich wel hardop af voor hoe lang dit zo zal zijn. “Mijn vader zegt dan: ‘Nu is je leven makkelijk. Je hebt nog geen kinderen en geen verantwoordelijkheden. Maar als dit straks wel zo is en iedereen om je heen een huis kan kopen en een fatsoenlijke auto voor de deur heeft staan, zitten jullie in een sociale huurwoning en doe je alles op de fiets. Mark my words: hier ga je spijt van krijgen,’ zegt hij dan. Ik kan begrip voor hem en zijn reactie opbrengen; ik weet dat hij dingen anders ziet dan ik. Maar waar ik geen begrip voor heb, is hoe ze tegen Oscar doen.”

Zijn schuld

Het staat voor de ouders van Nicoline als een paal boven water dat Oscar de aanstichter is van Nicolines nieuwe manier van leven. “Ze vinden het zijn schuld en ook dat schuiven ze niet onder stoelen of banken. Toen we elkaar net kenden, waren ze nog wel vriendelijk, maar toen ze ontdekten dat hij een blijvertje was en dat ik meer naar Oscar luisterde dan naar hen, sloeg dat om. Mijn moeder weigert hem aan onze familie-app toe te voegen, ze nodigen hem niet uit voor de vakanties en bij etentjes negeren ze de helft van wat hij zegt. Ik vind het zó zielig voor hem, dat ik zelf overweeg om ook niet meer mee te gaan.”

Voorstellen aan andere mannen

Maar wat Nicoline nog wel het meest respectloos vindt, is dat haar ouders haar maar blijven voorstellen aan andere mannen. “Laatst weer; mijn vader had een nieuwe werknemer aangenomen in zijn bedrijf. Ik moet toegeven dat het een knappe en leuke man was. En niet alleen leuk voor het oog; ook hartstikke ambitieus. ‘Willem zit elke dag tot negen uur op kantoor, dat is nou een goede partner!’ zei mijn vader terwijl hij een foto van Willem liet zien. Echt, hoe kan hij zo denken?! En die keer dat mijn moeder me meesleurde naar de borrel op haar kantoor om me vervolgens aan alle mannen tussen de 30 en 35 voor te stellen? Het is echt schaamteloos.”

Kan niet langer

Nicoline heeft al een paar keer tegen haar ouders gezegd dat het niet langer zo kan. “Ik heb gezegd dat ik mijn eigen keuzes maak en gelukkig ben met Oscar. En dat als ze zo doorgaan, ze mij zullen verliezen. Steeds is het even beter en daarna vervallen ze weer in hun oude gedrag. Ik vind het heel moeilijk, want ik hou van mijn ouders en wil ze niet kwijt. Maar ze zo met mijn vriend om laten gaan? Dat kan ook niet. Wat moet ik doen?”

Afbeelding: leah hetteberg via Unsplash