Tilly: “Mijn man zegt dat ik mijn mond moet houden in het restaurant”

Tilly zweeg altijd over alles. Nu ze ouder en wijzer is, pikt ze gewoonweg niet alles meer. De laatste tijd windt ze zich steeds meer op in restaurants. “Schandalig soms wat er wordt voorgeschoteld en mijn man vindt dat ik daarover niets mag zeggen.”

Kinderen die vragen…

Ze was altijd een beetje onopvallend, bang dat ze mensen tegen zich in het harnas zou jagen. Maar daarmee heeft Tilly afgerekend. “Kinderen die vragen worden overgeslagen, zei mijn moeder altijd. Ik heb geleerd dankbaar te zijn en dat ben ik doorgaans ook. Zo kunnen Joost en ik makkelijker uit eten nu de kinderen uit huis zijn. En dat doen we dan ook.” Een paar keer per maand schuiven Tilly en Joost aan een tafeltje in goed aangeschreven restaurants.

Kostbare hobby

Een feestje vindt Tilly, alhoewel ze regelmatig haar woorden moet inslikken en woede moet blussen en dat vindt ze jammer. “Weet je, Joost en ik zijn al lang bij elkaar en droomden van een groot gezin. Dat kwam er ook: maar liefst vier kinderen zijn er geboren. Ja, tropenjaren dat waren het, maar ook zo gezellig met zijn allen. En natuurlijk aten we wel eens met z’n allen in een pannenkoekenrestaurant, maar daarbij bleef het.”

Heerlijk, vrijheid!

Helemaal niet erg, Tilly en Joost hebben met plezier hun vier kinderen opgevoed en inmiddels hebben alle kinderen hun eigen leven en woning. “In het begin was het best even wennen toen de jongste ook aankondigde het huis uit te vliegen. Ik moest echt wel even slikken maar aan de andere kant lonkte de vrijheid, de tijd voor mij Joost en was weer aangebroken. Heerlijk!”

Diepe gesprekken

Tilly geniet enorm van de tijd die ze nu met Joost kan doorbrengen. “Eindelijk weer tijd voor onszelf, zo waardevol. We komen weer tot diepe gesprekken, filosoferen over van alles en hebben veel pret samen. Uiteten vinden we allebei een feestje en dat doen we dan ook heel graag. Je moet je voorstellen dat ik jaren lang elke dag voor zes man een maaltijd bereidde. Deed ik met plezier, daar niet van, maar altijd maar verzinnen wat we eten, valt niet mee. Vandaar dat ik eten in een restaurant des te meer waardeer.

Verras me maar

Tilly moet zich bedwingen om niet online al op de menukaart kijken. “Aan een kant wil ik dat heel graag, maar ik vind het ook leuk om te laten verrassen.” Dus vaak hoopvol bekijkt Tilly de kaart en ziet de meest lekkere dingen staan. “En ik kan alles bestellen wat ik wil, zo anders dan vroeger toen we elke cent zes keer moesten omdraaien. Wat een luxe!” Waaraan Tilly zich enorm stoort, is dat ze niet altijd krijgt wat ze bestelt en dat irriteert haar. “Ik bestel bijvoorbeeld een salade geitenkaas, want daar ben ik dol op. Op de kaart zie ik staan dat daar heerlijk walnoten doorheen zitten, honing, geitenkaas, je kent het wel. Maar dan wordt mijn salade geserveerd en dan ontbreken de walnoten die nou juist het gerecht zo lekker maken.”

Gatsie, koude aardappelen

Zo aten Tilly en Joost laatst in een chique restaurant in Amsterdam. De aardappeltjes die op een bedje van het één en ander werden geserveerd, waren koud. “Dat gaat  er bij mij niet in. Hoe kan dat nou, denk ik dan. Of die keer dat de ober tot twee keer toe kwam vragen hoe ik mijn biefstuk gebakken wilde, medium, en dan zonder blikken of blozen een biefstukje serveren die nog helemaal rauw is.” Geen probleem toch, dan zeg je er toch iets van? “Ja, dat heb ik weleens gedaan, maar Joost schaamt zich dan enorm voor mij. Ik schrok daarvan omdat ik dacht dat hij er net zo over dacht.”

Maak geen scene

Dat doet Joost ook wel, maar hij wil geen scene maken in een restaurant terwijl Tilly niet bang is om haar mond open te doen. “Joost vindt dat als ik aanmerkingen heb op de gerechten, ik de sfeer bederf. Onzin natuurlijk, ik wil alleen wel graag wat ik besteld heb. Daarop verheug ik me namelijk. Door mijn gezeur, zoals Joost het noemt, haal ik al het leuke van ons etentje af.” Tilly heeft zich dan ook voorgenomen, om de lieve vrede te bewaren, te zwijgen.

Haags glaasje

Maar dat valt niet mee. Als Joost en zij een drankje bestellen op een terras, komt de serveerster aan met de fles. “Ze schonk de al aangebroken bijna lege fles in onze glazen aan tafel in. Een bodempje, echt. Eén slok en weg, maar wel zeseneenhalve euro voor een glaasje vragen. Ik pik dat niet. Dus ik zeg tegen de serveerster: ‘Joh, dat is wel een heel Haags glaasje. Kijkt ze me niet begrijpend aan en snauwt dat ze de glazen altijd zo vol schenken. Vol? Dus ik begin te lachen, waarop de serveerster weg beent en terugkomt met een nieuwe fles. Echt heel onaangenaam schonk ze nog een wat erbij.”

Zo uit de vriezer

Als de serveerster weg is, krijgen Joost en Tilly er ruzie over. Tilly vindt dat ze volledig in haar recht staat en Joost vindt dat ze zich moet beheersen. “Joost vindt dat ik geen toestanden moet maken, we hebben het geld om het te betalen dus wat maak ik me nou druk? Maar daar gaat het mij niet om. Ik wil geserveerd krijgen wat ik bestel.” Laatst bestelde Tilly voor de lunch een quiche gevuld met paddenstoelen, gehakt en kaas. “Denk je wat? Ik kreeg een punt nog half bevroren quiche geserveerd. Ik dacht dat ik uit elkaar spatte van woede, maar mocht niets zeggen over de quiche die nog helemaal koud van binnen was.”

Joost wil niet meer

En hoewel Tilly zich inhoudt, is de sfeer dan natuurlijk ver beneden peil. “Ik vind dat de horeca achteruit is gehold. Werken in de horeca is een vak en ik heb het idee dat mensen dat vergeten. We betalen veel geld om ergens lekker te eten en dat vind ik helemaal niet erg maar dan wil ik wel waar voor mijn geld.” Tilly merkt dat Joost het steeds minder leuk vindt om uit eten te gaan en ze vermoedt dat dat komt door haar kritische opmerkingen tijdens de etentjes. “Heel naar om te merken temeer Joost er niet echt over wil praten.”

Verwend nest

Als Tilly het onderwerp bij haar zus aansnijdt in de veronderstelling dat Lies het wel met haar eens is, komt ze van een koude kermis thuis. “Lies vindt dat ik verwend gedrag vertoon en me moet inhouden. Die mensen doen ook maar hun best en zitten niet te wachten op iemand die alleen maar kan klagen. Maar ik klaag niet zo maar, mijn klachten zijn wel degelijk terecht. Dan nog vindt Lies dat ik me moet inhouden omdat het voor Joost ook niet leuk is zo. Wat moet ik hier nou mee aan?”

Wat vind jij? Tilly heeft groot gelijk dat ze haar mond opentrekt als haar iets niet bevalt? Ze moeten aan het eind van het etentje tenslotte een dikke rekening betalen. Of is het beter om wat vriendelijker te zijn zodat je meer gedaan krijgt? Plaats jij wel eens kanttekeningen als je uiteten gaat? Wanneer bijvoorbeeld? Praat mee in de comments onder dit artikel, we zijn heel benieuwd.

Afbeelding: Freepik