fb

On the Move, het vertrek van Wendy en Tom

Zo, dat was behoorlijk vroeg vanochtend. Om 3.30uur maakte de wekker ons duidelijk dat het grote avontuur nu echt begint. Na een korte douche, een knuffel aan Charlie-poes en een ‘ik-hou-van-je-en-ga-je-missen’ aan mijn moeder reden m’n vader, Tom en ik met een verplichte omweg naar Schiphol.

Nu 8 uur later zitten we na een korte tussenstop in Frankfurt in het vliegtuig naar Cancun. Tom aan de andere kant van het gangpad. Twee Russische dames met getekende wenkbrauwen naast me. Inflight magazine is doorgenomen. Flesje water ligt in ’the seat in front of me’. Muziekje zit in de oren. Chill-modus staat AAN. Eindelijk tijd om een blog te schrijven over de afgelopen week. En wat een week was dat!

Mocht je zelf ooit langere tijd op reis zijn gegaan dan zul je het misschien herkennen. Ik heb het gevoel dat ik de hele week in een pretpark heb gelopen en veelvuldig in de achtbaan ben geweest.

Woensdag 20 november was -een weekje eerder dan gepland mijn laatste werkdag bij de uitgeverij. De verhuizing van The House of Books naar Amsterdam zorgde ervoor dat ik nog even op m’n gemak één en ander kon regelen voor vertrek. Tenminste dat had ik verwacht. De werkelijkheid was echter dat ik van de ene in de andere trein ben gesprongen.

Je huis verhuren doe je namelijk niet zomaar. Daar gaan een hoop dingen aan vooraf zoals bijvoorbeeld inpakken en opruimen. En laat mij daar nou toevallig net geen ster in zijn. Dit komt misschien een beetje omdat ik nooit echt heb geleerd om dingen weg te gooien. Echter na het proefinpakken van mijn backpack (55 +15 liter) vond ik dat ik bij terugkomst ook net wat minder spullen wel af kan. Dus heb ik drie vuilniszakken vol kleding ingeleverd bij H&M, een tas vol oude cd’s ingeleverd bij Plato en een aantal dozen met boeken, DVD’s en andere leuke spullen bestempeld als ‘cadeautjes uit het huis’.

Naast schoonmaken, verhuizen en het regelen van de nodige financiële zaken heb je natuurlijk ook nog het afscheid nemen van dezen en genen. En dáár ben ik al helemaal geen ster in! Ik heb echt een grondige hekel aan afscheid nemen. Omdat het zoveel pijn kan doen of ronduit ongemakkelijk kan aanvoelen. Waar ik gelukkig wel heel goed in ben is ‘struisvogelpolitiek’. Gewoon je kop in het zand steken en niet denken – en voelen, maar doen. Van die tactiek heb ik dan ook gretig gebruik gemaakt de laatste dagen. Tot aan afgelopen vrijdag dan.

Familie, vrienden, onze Spaans lerares, La Onda, Jigger, The Dream Team, onze buurtjes. Ze waren (bijna) allemaal aanwezig op een overweldigend en geweldig afscheidsfeestje. Vol met mooie en lieve woorden, gepersonaliseerde kussenslopen, foto’s, geluksamuletjes, kleine en grote cadeautjes en persoonlijke hitjes. En tja, aan het einde van zo’n avond is het zand flink ongewoeld en vormt zelfs de struisvogelstruisvogelpolitiek geen oplossing meer.

Op zaterdagochtend waren we na een paar uur slaap een beetje sprakeloos (en brak) van de vorige avond. Na nog twee van dit soort dagen zijn we er echter nu helemaal klaar voor.

Natuurlijk gaan we iedereen ontzettend missen, maar over zes maanden zijn we weer thuis. Hopelijk met een tas vol mooie herinneringen die we nooit meer zullen vergeten.

The Big Trip

Wendy Mazer (32 jaar) is op 3 december samen met haar vriend Tom voor zes maanden richting Midden- en Zuid Amerika vertrokken. Wendy verruilt de online publiciteit bij The House of Books voor haar backpack en een klein budget. Het enige dat op dit moment vast staat is het ticket naar Mexico en de landen die ze graag willen zien. Welke avonturen gaan ze samen tegemoet? Gewapend met een Samsung Mega zal Wendy jullie hier iedere maand over berichten vanaf de andere kant van de oceaan.

8 reacties

Wiet -

You go guys!!!! Missen nog niets hier hoor. Kus

Lars & Nienke -

Dat zit erop. Nu ben je weg en hoef je alleen nog maar na te denken over waar slapen we en wat eten we. Leven met de dag. Hoe lekker!
Dikke zoen uit koud NL.

Regine -

Haha, ik begrijp wel hoe je je voelde voor je eindelijk op reis was: die zogenaamde ‘voorpret’ waar mensen het vaak over hebben voordat ze op vakantie gaan, ken ik ook niet. Stress, gedoe,opruimen, heb-ik-dat-shirtje-echt-nodig?-momenten bij het inpakken, etc. Pfffttt… Nu zijn jullie gelukkig heerlijk aan het genieten daar!

Maarten Richel -

Leuk Wendy, goed begin! Ben benieuwd naar je verdere reis! En de groeten aan Tom.

Mieke -

Leest lekker Wendy, leuk om jullie te volgen!

Barbara van der Wulp -

Precies, geen snoepjes en ook geen andere zaken of gratis tripjes, dingetjes en snuisteren! Maar met die sterke man aan jouw zijde gaat alles goed komen! Leuke blog, Wendy. Ben benieuwd naar ‘what’s about to come’. Geniet er vooral heerlijk van !!

Mia -

Wat heb je dat weer treffend geschreven.
Om naar “je zelf” op zoek te gaan is deze reis absoluut niet nodig.Dus ga genieten van alles wat je ziet en gaat beleven.Blijf altijd wel alert en het motto is nog steeds: neem geen “snoepjes” aan van vreemden.

Ron Mazer -

Wat een leuke blog heb je weer geschreven. Je verwoordt heel goed hoe je in het dagelijks leven staat en hoe je met je gevoelens omgaat. Trots op mijn “kleine” meisje. Maar ook op mijn schoonzoon in wording. Jullie hebben je goed voorbereid op deze lange reis. Natuurlijk kun je niet alles voorzien maar geniet vooral van de mooie plaatsen die je aan doet en mis ons gewoon van tijd tot tijd.
xjes

Reageer ook