Nikkie: “Mijn zus gaat alweer op vakantie”

Nikkie en haar zus Lauren hebben sinds een jaar of vijf meer contact dan ooit. “Vroeger waren we nooit echt besties. Lauren en ik schelen bijna acht jaar, en dat zorgde ervoor dat we niet zo vaak samen speelden. Als we op vakantie gingen, mochten we allebei een vriendinnetje meenemen, omdat mijn ouders geen zin hadden in twee dochters die elkaar niet bepaald zagen zitten. Nu we samen mantelzorgen voor onze moeder, moeten we het wel samen doen. En dat gaat niet altijd goed, zeker niet omdat mijn zus het mij regelmatig alleen laat oplossen…”

Gaat minder goed

Toen de vader van Nikkie en Lauren wegviel, redde hun moeder zich prima. “Ze leefde helemaal op. Mijn vader was superzuinig en wilde nooit iets leuks doen. Toen mijn moeder er alleen voor kwam te staan, meldde ze zich aan bij de tennisclub, werd vrijwilliger bij de dierenopvang én werkte nog drie dagen per week achter de servicebalie van de supermarkt. Door mijn spaarzame vader had zij veel geld, en ze nam het er flink van. Heel goed, wat mij betreft! Ik ben blij dat ze deze fijne jaren heeft gehad. Want het gaat nu een stuk minder goed met haar, en al die leuke dingen kan ze niet meer doen.”

Wij zorgen voor haar

Omdat de moeder van Nikkie nu helemaal alleen en hulpbehoevend is, staan Nikkie en Lauren voor haar klaar. “We helpen haar met allerlei zaken. Ik doe de administratie en zorg dat er boodschappen in huis zijn. Mijn zus rijdt haar naar afspraken, bijvoorbeeld bij de huisarts, de fysio of een specialist, en doet haar was. Zonder ons zou ze alleen de thuiszorg hebben en een paar vriendinnen die zo nu en dan langskomen. Je merkt echt dat ze ineens heel oud is. Het mantelzorgen is zwaar, zeker omdat Lauren en ik allebei een gezin hebben, maar het geeft ook voldoening. Onze moeder zorgde voor ons; nu zorgen wij voor haar.”

Klinkt eerlijk

Wat wel een punt van irritatie is, is dat Lauren zich vaak afmeldt voor haar deel van de zorgtaken. “We hebben duidelijke afspraken over de verdeling. Kan een van ons haar taken niet uitvoeren? Dan neemt de ander ze op zich. Ik ben in loondienst en heb 25 vakantiedagen per jaar. Afgelopen zomer zat ik twee weken met mijn gezin in Frankrijk, en in de voorjaarsvakantie gaan we een week skiën. Dat is eigenlijk elk jaar zo, en mijn zus neemt die weken dan op zich. Andersom neem ik haar taken over als zij weg is. Klinkt eerlijk. Alleen gaat mijn zus een stuk vaker weg dan ik…”

In neem het vaker over

Lauren en haar man zijn allebei ondernemer en hebben dus geen vast aantal vakantiedagen. “Ze werken keihard, dat zie ik heus. Maar daar staat tegenover dat ze echt heel vaak op vakantie gaan. In de zomer nemen ze vaak drie weken, twee weken met kerst en in de meivakantie ook. Dat zijn alleen nog de vakanties met hun gezin; ze gaan ook regelmatig een paar dagen samen weg. Het komt er dus op neer dat ik veel vaker de zorgtaken van mijn zus overneem dan zij van mij.”

Extra week in januari

Het zit Nikkie behoorlijk hoog dat Lauren, naast haar vaste vakantie in de kerstvakantie, een extra week in januari weg wil. “In de kerstvakantie gaan ze skiën met het gezin, en in januari wil ze samen met haar man een week naar de zon. Ze heeft het nog niet geboekt, omdat ze het eerst met mij wilde bespreken. Op zich netjes van haar, maar ik heb ook niet het gevoel dat ik het haar kan weigeren. Dat voelt niet goed. Anderzijds baal ik er enorm van dat ik dan wéér haar mantelzorgtaken overneem. Mijn man vindt dat ik moet zeggen dat Lauren niet op vakantie kan. Ik wil het subtieler aanpakken. Hoe laat ik merken dat het mij te veel wordt, zonder dat ik benoem dat ze niet weg mag?”

Afbeelding: Tom Ramalho via Unsplash