Je collega’s zie je vaak meer dan je gezin. En soms tref je het. Zoals José die jarenlang met Ineke op het secretariaat van een uitgeverij werkte. De samenwerking eindigde abrupt toen Ineke haar plompverloren vertelde dat ze een andere baan heeft. “Ik mis Ineke zo, ik vind niks meer aan mijn werk.”

Toen José vijftien geleden werd aangenomen bij een uitgeverij in Amsterdam, maakte ze kennis met Ineke die er ook nog maar net aan de slag was gegaan. “Wij moesten het secretariaat handen en voeten geven. Het kloppend hart van het bedrijf; dat waren wij. Veertig uur per week zaten we bij elkaar en ondersteunden directie, redacteuren en auteurs en zorgden dat alles op rolletjes liep. En dat liep het.”

Dankzij haar ben ik nog bij Wim

De dames delen lief en leed en worden hartsvriendinnen. “Andere vriendinnen waarschuwden me, vonden het vreemd dat ik zo goed was bevriend met Ineke. Voorspelden dat dat zou misgaan. Maar dat ging het niet omdat we een goed team samen waren en zo op elkaar waren ingewerkt dat het gewoon goed liep.” Haar hart luchtten ze regelmatig bij elkaar, zeker toen de relatie van José en haar man Wim in een diep dal zat. “Dankzij Ineke zijn Wim en ik nog bij elkaar. Ik zag het niet meer zitten, maar zij vond dat ik mijn huwelijk en dus Wim een kans moest geven. Voor dat advies ben ik haar nog steeds dankbaar.”

Ze verloor haar kindje

José was een grote steun voor Ineke toen ze haar kindje verloor. “Ineke was 37 weken zwanger en klaar voor de bevalling. Ze voelde zich goed en bereidde zich voor op het moederschap. Totdat het opeens helemaal misging. Ineke zat tegenover me en werd opeens lijkbleek en begon te zweten. Ik vroeg wat er was en ze haalde haar schouders op. Ik aarzelde geen moment en belde 112. Op weg naar het ziekenhuis verloor Ineke haar kindje. Ik was verbijsterd en vond het zo dapper dat ze vrij snel weer aan de slag ging. We hebben er veel over gepraat en dat was fijn.”

Jo, ik heb een andere baan

Aan vijftien jaar samenwerken is sinds vorig jaar een einde gekomen: Ineke is bij een andere uitgeverij gaan werken. “Toen ze het me vertelde, zakte de grond onder mijn schoenen weg. Natuurlijk was ik hartstikke blij voor haar want ik wist dat ze op zoek was naar een andere werkgever. Ze wilde nog een keer wisselen van baan voordat haar leeftijd haar parten zou spelen. Het klinkt misschien een beetje overdreven, maar ik raakte een soort van in paniek. Wat moest ik zonder Ineke hier? Ik zou een nieuwe collega krijgen en met haar zou ik nooit zo’n band krijgen als met Ien. Dat bestond niet.”

Ik wil geen ruzie maken

Het afscheidsfeestje van Ineke gaat gepaard met de nodige tranen. “Ik had zo’n buikpijn op haar laatste dag. Ik hield me kranig en heb ervoor gezorgd dat ze een gezellig feestje had. Maar op weg naar huis, stroomden de tranen over mijn wangen.” Met de nieuwe collega Marjan heeft José helemaal niets. Marjan is bazig en wil alles veranderen. “Ze vindt dat we inefficiënt werken en dat het veel beter kan. Ik moet me zo inhouden, ik wil geen ruzie maken maar ze haalt het bloed onder mijn nagels vandaan.” En juist op het moment dat José zich afvraagt hoe het verder moet, appt Ineke haar dat er een functie vrij komt bij de uitgeverij waar zij nu werkt. Of dat niets voor José is.

Wim vindt het kinderachtig

Dolblij fietst José die dag naar huis en vertelt Wim het goede nieuws. Maar Wim is helemaal niet enthousiast. “Wim vindt het geen goed idee dat ik wissel van baan om maar weer samen te werken met Ien. Hij vindt het zelfs een beetje kinderachtig dat ik haar achterna wil gaan. Terwijl ik alleen maar kan denken: fijn! Werken met Ien is zoveel leuker.” Hij heeft het José nog net niet verboden, maar Wim wil niet dat ze van baan verandert. “Hij is bang dat het verkeerd uitpakt en dat ik dan zonder werk kom te zitten. Ik vind dat onzin. Waarom zou het misgaan?”

Doet ze het, of doet ze het niet?

José staat voor een dilemma: luistert ze naar het advies van Wim of solliciteert ze bij de uitgeverij waar Ineke werkt? “Als ik mijn hart zou volgen, schrijf ik de sollicitatiebrief. Maar ik wil ook geen gedoe met Wim en ik weet dat ik dat krijg als ik mijn zin doordrijf.”

Wat vind jij? Moet José haar hart volgen en weer lekker gaan samenwerken met haar vriendin? Of denk je dat Wim gelijk heeft, dat de reden van haar banenwissel niet goed is? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Pavel Danilyuk via Pexels

Carli: door zijn slippertje zit ik met chlamydia opgescheept

Carli (44) is getrouwd met Wouter en samen runnen zij een goedlopend restaurant in Amsterdam. Ondanks de lange dagen en het keiharde werken genieten ze ervan. “Wouter staat in de keuken, ik ben de gastvrouw. Stuur het bediend personeel aan. Doe er alles aan om de gasten het naar hun zin te maken,” vertelt Carli. Een prachtig paar. Dat veel van elkaar houdt. Zo zien Carli en Wouter eruit. Maar schijn bedriegt. “Door de scheve schaats van Wouter zit ik nu met een soa opgescheept….. lees verder”