De drie dochters van Caro en haar man Ino hebben altijd voor veel gezelligheid en reuring in huis gezorgd. De oudste twee zijn allang uit huis maar Lisa, de benjamin van 28 jaar, woont nog thuis. “En ik durf het haast niet te zeggen, maar ik kan niet wachten tot ze de verhuisdozen pakt en vertrekt.”
Italiaanse toestanden
Ze geeft toe: het waren tropenjaren, maar ze had het voor geen goud willen missen. “Ino en ik droomden van een groot gezin en we hebben drie dochters gekregen. Je snapt dat het altijd een dolle boel bij ons was. Want natuurlijk kwamen er vriendjes en vriendinnetjes spelen en geen probleem dat ze bleven eten. Italiaanse toestanden waren het bij ons thuis. En ik genoot ervan.” Maar nu Caro wat ouder wordt en weer tijd voor zichzelf en Ino heeft, verlangt ze naar meer rust en wat meer privacy. En dat gaat een beetje lastig als er nog een dochter thuis woont.
Pittige tante
Lisa maakt geen enkele aanstalten om uit huis te gaan. Sterker: ze heeft het prima naar haar zin. “Natuurlijk geeft haar aanwezigheid veel gezelligheid in huis, maar lang niet altijd hoor. Lisa is een pittige tante met een sterke, eigen wil die ze zonder pardon doordrukt. Toen ze kleiner was, vond ik dat schattig maar nu ze bijna dertig is begin ik er een beetje genoeg van te krijgen. Ik merk dat ik mijn huis weer terug wil, dat ik lekker met Ino wil genieten en even niet meer wil zorgen voor een kind dat prima op eigen benen kan staan. Ze heeft een goede baan dus ze kan best iets voor zichzelf zoeken.”
Geen zin in discussies
Steeds vaker staan Caro en Lisa lijnrecht tegenover elkaar. “De laatste tijd hebben we steeds een discussie te pakken en ik heb daar geen zin in. Ik heb geen zin om steeds maar met argumenten voor wat dan ook te komen. Het is de hoogste tijd dat ze vertrekt, dat is voor haar ook veel beter.” Van haar man hoeft Caro niet veel steun te verwachten: hij vindt het nog steeds heel gezellig dat er een dochter thuis woont. “Lisa is altijd al het apenkontje van Ino geweest, kom niet aan zijn jongste meisje, want dan kom je aan hem.”
Lekker goedkoop zo
Natuurlijk snapt Caro best waarom Lisa gewoon nog lekker thuis woont. “Twee jaar terug heb ik kostgeld aan haar gevraagd. Ino vond dat belachelijk, maar ik niet. En wat is nou vierhonderd euro per maand? Ze betaalt verder niets en verdient bakken met geld. Maar ik kan je verzekeren dat ik niet uitkom met dat bedrag. Lisa staat vaak en lang onder de douche, eet de snoeplade en koelkast regelmatig leeg, kookt nooit, doet geen boodschappen. Voor mij is de maat nu zo langzamerhand wel een beetje vol.” Caro gaat het gesprek aan met Ino waarin ze aangeeft dat ze wil dat Lisa op eigen benen gaat staan.
Harteloze moeder
Het gesprek loopt uit de hand en Caro en Ino krijgen er ruzie over. Ino verwijt Caro dat ze geen goede moeder is en dat ze juist blij moet zijn dat Lisa nog steeds bij hen wil wonen. Dat is toch een groot compliment, vindt hij. “Ino geeft me het gevoel een harteloze moeder te zijn, maar dat is niet eerlijk. Ik ben dol op al mijn dochters maar het is toch de normaalste zaak van de wereld dat ze op een goed moment uitvliegen? En als je bijna dertig bent is het de hoogste tijd. Maar Ino zegt het wel lekker te vinden om toch maandelijks vierhonderd euro te krijgen, is toch mooi meegenomen in de ze dure tijden.”
Mooi meegenomen
Tuurlijk heeft Ino een punt dat een extra bijdrage in de kosten van het huishouden mooi zijn meegenomen, maar het weegt niet op met wat Lisa allemaal verbruikt. “De kachel staat altijd te loeien op haar kamer en ook als ze weggaat, laat ze ‘m aanstaan. Ze eet de oren van mijn hoofd, staat uren te douchen, nee, met die vierhonderd euro gaan we het niet redden.” Caro is niet de enige die met dit probleem kampt; bij een paar van haar vriendinnen is het niet anders.
Huis voor mezelf
Maar die vriendinnen gaan er heel anders mee om. Zij vinden het juist fijn dat hun kinderen nog thuis wonen. “Mijn vriendinnen snappen ook niet waarom ik zo graag het huis weer voor z’n tweetjes wil hebben? Het is toch juist leuk als je nog wat leven om je heen hebt? Ik zie dat zo niet, ik ben toe aan het huis weer voor mezelf, mijn eigen leven weer leiden zonder continu rekening te houden met een kind dat nog thuis woont.” De vraag waarmee Caro al tijden loopt: hoe krijgt ze Lisa zover dat ze vertrekt zonder dat het op ruzie uitloopt? “Ik heb er slapeloze nachten van en voel me door Ino niet gesteund, maar ik ga het gesprek met Lisa aan maar hoop zo dat we niet een knallende ruzie krijgen.”
Heb jij nog thuiswonende kinderen die het in hotel Mama prima toeven vinden? Hoe ga je ermee om? Vraag je ook kostgeld? Vind je het fijn dat ze nog bij je wonen of snak je net als Caro naar wat meer lucht? We zijn heel benieuwd naar jouw mening, deel hem in de comments onder dit artikel.
Bovenste afbeelding: Unsplash+
Joris -
“Lisa is altijd al het apenkontje van Ino geweest”. Geen idee wat ik hier nu weer lees. Het doet in elk geval zeer aan mijn ogen. Hoe comfortabel ook, welke bijna dertigjarige wil nu nog graag bij haar of zijn ouders wonen? Het is een beetje triest.