Marjolein verlangt naar een vierde kindje maar haar man niet

Ald die dames die Eggen ,IK wil een 4e kind, schamen jullie je niet! Jullie denken alleen aan jezelf. Als jullie IK doorzetten kan het jullie relatie kosten. En dan weer zeuren redt het financieel niet. Als jullie smelten bij het zien van baby’s neemt dan pleegkinderen in huis er zijn er genoeg in de wereld maar nee IK wil een kind . De wereld gaat naar de kloten en IK wil een 4e kind. Ga anders in een crèche of kinderdagverblijf vrijwilligers werk doen zit je de hele dG tussen baby-s en makkelijk je hebt geen Wangerschap geen bevalling en jullie partner leeft niet alleen als,fokster en om geld te verdienen voor jullie luxe probleem

Rieneke, je ondertekening is tamelijk onbeschoft.

Wees blij dat je gezonde kinderen hebt. Men zegt dat ik goed ben met kinderen. Ik vind ze geweldig en als ik een baby zie gieren de hormonen door mijn lijf en denk ik ook “ik zou nog wel een kind willen” maar ik kan nog helder denken. De wereld waar je kind op zet is niet zo mooi.

Groeten van GEEN fok konijn

Waar zeur je over, ik heb er 7 jaar over gedaan om er 1 te krijgen, wees blij met 3 gezonde kids en in deze tijden dan moet je dat toch niet willen nog 1 erbij.

Heel herkenbaar. Hier 2 kinderen en een enorme drang gehad naar de derde door verschillende omstandigheden. Het heeft mij ook erg dwars gezeten dat ik geen kinderen wilde en mij door mijn man had laten overhalen, voor mij was de overgang van 2 naar 3 niet eens een optie. Ik heb mij lang vastgehouden aan het feit dat er al genoeg mensen op de aarde rondlopen. Ik leef erg bewust en een derde past hier totaal niet bij. Na 10 jaar zijn wij toch gescheiden, ik kon niets meer opbrengen, dit was zó tussen ons in komen te staan. Ik overweeg nu een kind via de spermabank. Met een nieuwe partner zie ik het sowieso niet zitten. Mn kinderen zoveel missen door een scheiding is vreselijk, ik durf dat risico niet meer te nemen. Voor de kinderen is het bovendien ook verre van ideaal. Geen vader hebben natuurlijk ook, daarom denk ik niet dat ik er daadwerkelijk mee door ga. Deze wens heeft veel gekost. Denk goed na!

Zelf ben ik ook een happy moedervam een zoon, maar wie wil er nu in deze tijd nog 4 kinderen? Kijk om je heen! De hele wereld is naar de klote aan het gaan en we zijn met meer mensen dan wat goed is voor de planeet. The big picture is in deze verdorie toch belangrijker als je persoonlijk verlangen… ik snap het echt niet hoor!

Het is net of ik mijn eigen verhaal lees! Behalve het financiële dan. Wij leven gewoon goed maar spaargeld is er niet (schulden ook niet).

Ik heb een diep verlangen naar een vierde ongeacht het eventuele geslacht van die vierde. Natuurlijk zou een zusje voor mijn oudste dochter leuk zijn die nu 2 broertjes heeft, maar als ze een derde broertje zou krijgen zou dit ook prima zijn. Ik wil gewoon nog een keer zwanger zijn, nog een keer bevallen, en nog een keer een baby thuis. Ik kan zo genieten van het moederschap en wil dit graag zo lang mogelijk blijven doen.

Ik hoop dan ook dat ofwel mijn man opeens bij draait en het ook gaat willen, ofwel dat mijn gevoel verzwakt en ik het zelf misschien ook niet meer zal willen.

De toekomst zal het leren. Makkelijk is het niet.

En ja ik snap wel dat ik al gezegend ben met 3 en ik ben daar heel dankbaar voor. Maar hoezo mag iemand die nog geen kinderen heeft wel verlangen naar een kind en dit eerlijk zeggen en ik niet meer ????? We hebben allemaal een gedeeld gevoel en dat is het incomplete gevoel. De 1 zal het sterker hebben dan de ander, maar daar zegt je huidige aantal kids vaak weinig over.

Ik wens voor iedereen dat hun dromen uit mogen komen! Voor anderen, maar ook voor mijzelf!

Tot slot, ben benieuwd hoe het bij jullie is gelopen? Zijn er nog vierde kindjes geboren? Of vierde zwangerschappen geweest?

Heel herkenbaar! Hier ook drie jongens van 4,3 en 1. Mijn man is klaar met de gebroken nachten, middagslaapjes etc. En ziet praktische bezwaren (auto etc). Hij zei laatst: ik hoop dat je het los kan laten. Ik probeer dat al bijna een jaar, maar dat lukt niet. Het gevoel zit zo diep. Hoop dat ik het toch een keer een plekje kan geven; ik denk er dagelijks aan.

Schaam julie, wees blij met 3 gezonde kinderen. Er zijn mensen die graag kinderen willen er niet eens 1 mogen krijgen. Ik lees vooral allemaal redenen in jullie voordeel puur om jullie wens goed te praten. Er zijn ook mensen die door wat voor reden ongewild kinderloos blijven en dan durven jullie te klagen over een vierde. Ik heb zelf een tweeling en had ook nog een grote kinderwens. Helaas is dit nooit gelukt en bleek het echt een groot wonder dat ik mijn 2 meiden mocht krijgen.
Elke dag voel ik mij rijk met mijn meiden en hoe erg ik het ook vond en vind dat er niet meer kinderen mochten komen mijn meiden maken dat dubbel en dwars goed.
Dus jullie geklaag is een luxe probleem zet je eroverheen en wees blij met wat je hebt en niet met wat je niet hebt.

Ik herken dit gevoel heel erg goed. Hier ook 3 gezonde kinderen van 8, 6 en 4 jaar. En ik wil zo graag nog een vierde kindje. Het vreet aan mij, en aan onze relatie. Mijn man is onverbiddelijk, hij vindt 3 gewoon genoeg en ziet op tegen de eerste jaren met slaapjes, gebroken nachten en minder vrijheid dan we nu hebben met kinderen die al wat groter worden. Het is niet dat ik het niet begrijp dat hij 3 genoeg vindt en dat hij vindt dat ik erover op moet houden, maar de wens zit zo ontzettend diep dat ik het niet los kan laten. Het voelt ook zo oneerlijk dat hij nu ook voor mij bepaalt dat ik geen vierde kind mag krijgen. Zelf ben ik inmiddels 38 en ik voel de biologische klok tikken. Ben heel benieuwd hoe het nu met de anderen is die op dit bericht hebben gereageerd.

“Wilco is bang dat ik stiekem de pil weggooi en dat ik dan alsnog zwanger word. Dat doe ik niet. Ik heb het wel overwogen, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen.”

Dat overwogen hebben is al erg genoeg. En een vierde kind wensen omdat dat een mooi even aantal is, raakt kant noch wal.

Lieve dames, ik ben heel erg benieuwd hoe de vlag er nu twee jaar later bij hangt.
Hoe zijn jullie omgegaan met dit probleem. Ik herken het, het vreet aan me. Maar weet ook dat ik me erbij neer moet leggen.
Daarom zo benieuwd hoe dit nu voor jullie is, twee jaar later.

O ja, ik snap het ook maar al te goed. Hier drie jongens en, ongeveer dezelfde leeftijden. Ik voel me intens verdrietig over het feit dat mijn man geen kind meer wil. Hij is er ook klaar mee… Hij wil zijn vrijheid voor een stuk terug. Weer flink sporten en zijn eigen ding doen. Hij kiest voor drie kinderen en negeert daarbij mijn verlangen naar een vierde (neen, geen expliciete wens voor een meisje aangezien ik heel goed die kansberekening begrijp ;-)). En het is algemeen geaccepteerd (en ik begrijp dat ook wel) dat diegene die geen kind meer wil, ook het leven van de andere bepaalt. En dan kan ik heel kinderachtig gevonden worden maar ik vind dat niet eerlijk… Ook al ben ik heel blij met mijn drie jongens, er ontbreekt een vierde. Iets zegt me ook dat het voor een stuk rust zou brengen, zo’n vierde. De boel zou wat in evenwicht geraken. Maar mijn man deelt die mening duidelijk niet…

Ik snap het heel erg goed, het is bij ons precies hetzelfde!! Ik wil graag een 4e kindje en mijn man niet. Hij ziet op tegen de bevalling en zwangerschap…(terwijl ik dat vnl moet doen!). Ik kan hem maar niet overtuigen en durf er ook niet meer over te beginnen. Ik wil niet lastig zijn. Van mijn kant voel ik ook dat ik afstand neem en mij erg verdrietig voel. Dat terwijl ik 3 gezonde kinderen heb en al erg gezegend ben. Wil het ook niet voelen,maar het is er wel.