Simone mag haar kleindochter niet meer zien en mist haar heel erg
Een nachtmerrie. Een hele slechte film. Dat is waarin Simone terecht is gekomen. Sinds twee maanden mag ze haar kleindochter June niet meer zien. “De reden? Een dom misverstand met verstrekkende gevolgen. Ik kan alleen maar huilen.”
Door het dolle heen was Simone toen haar dochter Lies haar vertelde dat ze oma werd. Aanvankelijk moest Simone even aan het idee wennen, want met haar 53 jaar voelde ze zich nog lang geen oma, maar al snel zag ze de voordelen van een jonge oma zijn. “Ik ben nog hartstikke fit en sta vol in het leven. Ik heb een fijn huwelijk met Martin, ik houd van mijn baan als ouderenverpleegkundige en we hebben een fijne groep vrienden en familie om ons heen. En twee prachtige jonge dochters die uit huis zijn en hun eigen levens opbouwen. Het kleintje van Lies was meer dan welkom.”
Toen al verliefd op haar
Negen maanden lang leefde Simone mee tijdens de zwangerschap van Lies. Soms mocht ze mee naar de verloskundige en dan had ze tranen in haar ogen als ze die kleine pinda in de buik van haar dochter zag dobberen. “Het gevoel dat ik daarbij kreeg was sterker dan wat dan ook op de wereld. Het leek haast wel of ik dit kleine mensje al kende voordat ze überhaupt was geboren.” Simone koopt zich suf aan babykleertjes en andere benodigdheden. “Lies heeft van Martin en mij de kinderkamer gekregen. Een flinke rib uit ons lijf, maar met liefde gegeven. Ik ben mee geweest toen Lies de meubeltjes uitkoos. Ik heb daar zo van genoten.”
Ik vloog voor haar
De bevalling is een zware maar uiteindelijk wordt June geboren. Een prachtig meisje met een grote bos zwart haar. “Toen mijn schoonzoon ons belde zijn we gelijk naar het ziekenhuis gegaan. Het was drie uur ’s nachts en Martin en ik hadden snel wat kleding aangeschoten. Om half vier maakten we kennis met het meiske dat ons leven voorgoed zou veranderen. Het was liefde op het eerste gezicht. Ik kon het wel uitschreeuwen van geluk.” De eerste weken is Simone niet weg te slaan bij haar dochter en kleindochter; elk vrij uurtje gaat ze erheen om te helpen. “Lies heeft twee weken op bed gelegen en moest herstellen. Als de kraamhulp vertrok, dan kwam ik om te helpen. Ik vond dat zo fijn om te doen.”
Ik ben de moeder
Inmiddels is June 3 jaar en hebben Simone en Martin haar al een half jaar niet gezien. “Aanvankelijk was er niets aan de hand. Lies ging na een half jaar weer werken en June kwam elke dinsdag bij ons. Soms als Lies in de file stond dan belde ze ons of wij June van het kinderdagverblijf wilden halen. Tuurlijk, deden we met plezier.” Zo ook die keer in januari. Het was koud en donker en Simone liep het kinderdagverblijf in en raakte aan de praat met andere ouders. “En nou schijn ik te hebben gezegd dat ik Junes moeder ben. Ik weet zeker dat dat niet zo is, maar een van de medewerkers heeft dat opgevangen en aan Lies verteld. En Lies ging uit haar dak. Ze kwam naar me toe en eerst wilde ze niet zeggen wat er aan de hand was.”
Je bent gek geworden!
Simone was zich van geen kwaad bewust en als haar dochter opeens tierend in de keuken staat en schreeuwt dat haar moeder gek is geworden, weet Simone niet wat haar overkomt. “Ik begreep er niets van. Lies tierde maar door, zei dat ik ziek in mijn hoofd was en al die tijd deed alsof June mijn dochter was. Ik spoorde niet.” Aan het eind van de tirade pakte Lies haar dochter, draaide zich om en siste: ‘June komt hier voorlopig niet meer. Jij krijgt haar niet meer te zien’. Ik ben flauwgevallen van ellende en Martin vond me in de keuken. Toen hij hoorde wat er was gebeurd, zocht hij gelijk contact met haar, maar ze nam niet op. We hebben alles geprobeerd: geappt, gebeld, brieven gestuurd, mailtjes verzonden, maar ze reageert nergens op. Ondertussen ga ik dood van verdriet en mis ik June enorm.”
Ik ben gebroken
Met de beste wil van de wereld kan Simone niet bedenken waarom het zo mis is gegaan. “Ik weet dat het niet zo is, maar stel nou dat ik per ongeluk heb gezegd dat June mijn dochter is, hoe erg is dat dan? Ik krijg het vermoeden dat mijn schoonzoon een grote rol speelt in deze nachtmerrie en dat zijn moeder het vervelend vindt dat June Martin en mij veel vaker ziet. Dit is zo ziek allemaal en ik kan helemaal niks. Ik ben machteloos en kan alleen maar hopen dat mijn dochter snel weer tot bezinning komt. Ik ben gebroken. En kan alleen maar huilen.”
Wat raad jij Simone aan? Moet ze volhouden en proberen contact te maken met Simone? Of is het beter om het allemaal te laten? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Hand- en polsklachten? Hier word je snel en volledig vergoed geholpen!
Pas als je ergens last van hebt, realiseer je je wat een luxe het is om gezond te zijn. Zo heb ik vorig jaar ‘afscheid’ moeten nemen van mijn vaste tennismaatje. Ze kreeg last van haar pols en kon hierdoor de impact van de bal op het racket niet meer opvangen. Niet alleen tennissen werd een probleem, ook noodzakelijke dingen als het verschonen van haar kinderen en emails tikken op haar werk lukten niet meer zonder pijn. De huisarts kon haar niet helpen: ‘kijk het nog maar even aan. Vaak gaat het vanzelf over’. Helaas liep dat anders…. Verder lezen
11 reacties
Wat een overgevoelige reactie van je dochter..daar moet meer achter zitten. Wat zou het dat je misschien wel hebt gezegd dat je de moeder bent? Die leidster zku het ook wel eens verkeerd hebben verstaan. Misschien een brief schrijven met jouw kant van het verhaal erin en dan afwachten. Meer kan je niet doen. Je bent een grote steun geweest voor je dochter en je kleinkind. Die zullen je zeker missen!
We kunnen elkaar de hand schudden. Jij was er altijd voor je dochter tot in details. Ik vind dat normaal maar mij heeft het afgelopen jaar ook mijn dochter en kleinkind en ze is weer zwanger, gekost.
Het doet vreselijk zeer.
Het moeilijkste vind ik dat je alles voor ze deed en in enen, door een ander wordt het contact verbroken.
Mijn bevindingen zijn,
Ze was verwend,
Ik had beter mijn grenzen kunnen aangeven,
Mijn leven draaide bijna alleen om haar,
Voordelen van nu,
Mijn eigen leven oppakken,
Leuke dingen doen
Eindelijk rust in mijn leven,
De dochter zal zichzelf tegen komen. Geen idee hoelang dat duurt.
Ik neem geen initiatief dat zal niet goed aankomen.
Rust, ruimte en tijd zal hopelijk haar doen inzien.
Mijn tip, Jouw leven doet ertoe.
Gezelligheid aan anderen waar het fijn mee is heb je zo nodig.
Praat er niet teveel over, maar 1 persoon in vertrouwen nemen. Anders blijf je erin.
Ouder worden heeft zo zijn eigen kwaliteiten, pak weer op waar je mee bezig was toen je kinderen kreeg.
En, voor mij, hopelijk ook voor jou.
Onze hoop niet verliezen en vertrouwen houden, want mijn vader heeft de regie in handen. Jezus kwam ook voor deze dingen. Oww wat heeft hij geleden voor al die nare wereldse dingen, ondertussen is aan het kruis alles overwonnen. Het is dat je erin gelooft.
Ik zou God op mijn blote knieën danken, als ik zo een geweldige moeder zou hebben.
Die altijd en alles voor doet? En om een stomme fout van een jaloerse iemand, dit alles opgeven?
Ik zou maar zo gauw mogelijk mijn excuses gaan aanbieden.
Je moeder blijft je moeder.!!!!
Hoop dat jullie zo gauw mogelijk het weer goedmaken. Live is tooo short.
Op mij komt oma wel erg opdringerig over. In gedrag en in woorden. Als ik haar dochter was zou ik me ook overruled voelen. Houd je plaats in de gaten en geef het jonge gezin ruimte ipv je telkens op het kind te storten. En nu weer de schoonfamilie de schuld geven: dat is wel erg gemakkelijk.
Neem je eigen gedrag eens onder de loep. Als je dat niet kritisch kan, zal het nooit een evenwichtige situatie worden.
Nu gedraag je je alsof je de moeder van het kind bent en speelt ondertussen de vermoorde onschuld.
O ja -voordat er onduidelijkheid over bestaat-
Ik ben zelf oma maar zal mezelf nooit zo presenteren als Simone.
Het is jouw kind niet. Gedraag je daarnaar.
Wat een nare manier van handelen afgaand op een kant van het verhaal. Zo ga je niet met je moeder om. In onze cultuur is dit schandalig al zou je moeder je slecht behandelen mag je haar alsnog niet zo te woord staan. Vind dat kinderen over het algemeen in deze tijd in de westerse cultuur weinig respect tonen naar hun ouders.
Ondankbaar vind ik je dochter je bent wel goed om alles te doen voor haar dochter oppassen afhalen creche. Ze had gewoon rustig kunnen zeggen dat ze het niet leuk vond dat je zei de moeder te zijn. En wie zegt dat je dat zei mensen kletsen te veel en bemoeien zich met zaken die ze niet aangaan. Ik heb 3 dochters en 10 kleinkinderen en we kunnen alles bespreken over de kleinkinderen ze vragen vaak ook hoe ik dat allemaal gedaan had met hun. Kan best dat het van je schoonzoon en zijn moeder af komt dat die jaloers zijn. Zielig is dat. Als dochter moet je altijd achter je moeder staan ze wil alleen het beste voor jou haar kind.
Een verhaal heeft twee kanten. Er moet meer aan de hand zijn (zonder dat jij het weet of er bewust van bent) daarom sluit ik mij ook aan bij de reactie van JORIS. Misschien voelt je dochter wel omdat je zo closed doet gestalkt en was dit de druppel? Tja, het is gissen maar enige wat ik kan zeggen wees de oudste en de wijste. Schrijf een brief waarin je gevoelens deelt en graag hoort wat je dochter anders ziet.Dat je er alles voor over hebt om oma te kunnen zijn en als ze wilt dat jij dingen anders doet er bereid toe bent. Graag met haar een gesprek wilt hebben en de deur dus altijd voor hun open staat.
Vreselijk gewoon!!! Ik heb deze week ongeveer hetzelfde meegemaakt. Alleen dat ik een hondje heb dat heel af en toe bijt als zij zich aangevallen voelt. Sinds 3 weken pas ik op mijn kleinzoon op maandag, 6 maandjes oud. Nu heeft mijn schoondochter gehoord dat de hond pas een vriend gebeten heeft die kort bij me kwam, terwijl ik haar vast had. Nu mag ik niet meer op de baby passen thuis en komen ze bij kerst en anders ook niet meer als ik de hond niet wegdoe of wegzet.
Je dochter reageert wel heel raar vind ik! Laat ze blij en dankbaar zijn dat ze zo n lieve oma heeft en al zou je dat gezegd hebben ,iedereen daar inclusief je dochter weet toch dat dat niet zo is! Wat een drama om niks en ik zou het zelf maar even laten rusten hoe erg je het ook vind! Iedere keer mails helpt ook niks en per slot je hebt niks verkeerds gedaan! Ik dacht nou komt er een verhaal over kindermishandeling ofzo maar dit? Peanuts! Sterkte hoor ik hoop dat alles weer op zun pootjes terecht komt!
Anja -
Ook ik maak hetzelfde mee, uit heet leven van mijn kleinzoon gezet na alles maar dan ook alles gegeven te hebben. GA KAPOT VAN VERDRIET echt wel. Voelde me niet veilig om alles te zeggen wat ik wilde zeggen en werd als een crimineel uit het huis gezet, sleutel inleveren en nooit geen contact meer. Kaarten bij verjaardagen retour ect ect. Wordt er gek van weet niet wat er is en wanneer het goed komt. Wens dat ik dood was, niemand in mijn omgeving snapt er iets van. Ik snapje,wilde dat ik dood was,mishem zo erg en ga er kapot van. Een ieder die dit niet mee gemaakt heeftmag hier nooit over oordelen. Een oma die zorgt en houdt van d’r kleinkind sterft elke dag als ze geen contact heeft. Ik snap je en hoop dat ik het ga redden, weet niet waarom en hoezo, heb alleen maar veel gehouden van