Wanneer spreek je van een drugsverslaving en hoe kun je iemand helpen? Lola vraagt het zich af. Ze maakt zich ernstig zorgen om haar collega Kirsten die zo’n drie keer in de week drugs neemt. “Ik overweeg om dit te bespreken met onze leidinggevende, maar doe ik daar goed aan?”
Toen in maart 2020 vooral thuiswerken het dringende advies was, werden Lola en haar collega Kirsten gevraagd om als enige twee op kantoor te werken. Lola vond dat geen probleem. “Stiekem vond ik het wel leuk en hoewel ik Kirsten niet heel goed kende, bleek dat we naast goed samenwerken ook nog eens een leuke klik hadden. Onze collegiale band is tijdens de corona enorm gegroeid.” Aanvankelijk had Lola niet in de gaten dat het eigenlijk niet heel goed gaat met haar collega, maar de laatste tijd wordt het steeds zichtbaarder. “Kirsten maakt vaker fouten en ze gaat er steeds onverzorgder uitzien. Als ze zo doorgaat raakt ze misschien haar baan kwijt en ik wil dat voorkomen. Maar hoe?”
Wat heb jij nou aan?
Als je met z’n tweeën vier dagen per week acht uur per dag in een ruimte zit en je kunt het goed met elkaar vinden, is dat onwijs leuk, weet Lola. “Kirsten is een leuke, slimme en aantrekkelijke vrouw met wie je bovendien enorm kunt lachen. We hebben dezelfde humor en zijn beiden nog single. Het spreekt voor zich dat we daar regelmatig over praten. In de twee jaar dat ik nu met haar werk zie ik haar veranderen. Ze besteedt minder aandacht aan haar uiterlijk en laatst kwam ze in een joggingbroek naar het werk. Daar wij een representatieve functie hebben, is dat ten strengste verboden. Toen ik er voorzichtig over begon, verzon Kirsten een smoes over haar kapotte wasmachine.”
Geef maar een gil als je coke wil
De smoesjes over haar onverzorgde uiterlijk en het maken van best veel fouten pikte Lola in het begin nog. “Ik had het niet in de gaten. Nu vallen de puzzelstukjes op hun plek. Opeens herinnerde ik me dat we in het begin praatten over drugs. Ik vertelde haar dat ik heel soms een xtc-pil met mijn ex nam en dat we dan een heel fijne en lieve avond met elkaar hadden. Ik had dat nooit eerder aan iemand verteld omdat ik me er een beetje voor schaam. Kirsten vond het helemaal niet raar en vertelde dat ze soms wel twee pillen per week met haar vriend nam. Ze zei: ‘als je eens coke wil proberen, geef maar een gil, dan regel ik dat voor je’. Lacherig wuifde ik dat weg, dat wil ik helemaal niet. Zo heel af en toe een pilletje is voor mij voldoende.”
We vertellen elkaar alles
Van de weekendavonturen die Kirsten beleefde en die ze elke maandag deelt, smult Lola. “Het samenwerken heeft gezorgd voor een heel sterke band. We vertellen elkaar alles en dat is heel fijn. Kirsten vertelt bijna stoer over haar feestjes die ze in het weekend heeft en is bijna trots op de hoeveelheid coke die er dan wordt gesnoven. Ik vroeg haar of zij dat ook doet en ze knikte maar haastte zich te zeggen dat ze niet zo veel nam. Ik geloofde haar, maar ik vermoed dat ze drugsverslaafd is. Toen ik dat opperde werd ze pissig. Ze zei dat ik normaal moet doen. Ik schrok van haar reactie, zo ken ik haar helemaal niet. Ik besloot er niet verder op in te gaan en het onderwerp te laten rusten. Ik wilde gewoon weer de gezellige gesprekken en de lol die we al twee jaar hebben.”
Haar vrienden laten haar vallen
Toch merkt Lola dat er iets verandert in de band met Kirsten. “Het lijkt wel of haar karakter verandert. Kirsten was altijd super klantvriendelijk maar de laatste tijd is ze kort en ongeduldig. Toen ze laatst een klant de huid vol schold, kon ik niet anders dan ingrijpen. Ik haalde koffie en zei haar dat we moesten praten. Dat het zo niet verder kon en dat ik merkte dat er van alles speelde maar dat het leek alsof ik haar niet kon bereiken. Huilend bekende ze dat ze inderdaad een probleem heeft en dat ze zich daarvoor vreselijk schaamt. Ze gooide het op een alcoholverslaving in de hoop dat ik daarmee genoegen nam, maar dat deed ik dus niet.
Ik zei: ‘Kirsten, volgens mij ben je verslaafd aan de coke’ en toen brak ze. Ze zit diep in de schulden door haar verslaving. Bij haar ouders is ze niet meer welkom en een aantal vrienden heeft haar laten vallen. Ik was zo blij dat ik toen ze me een paar weken terug vroeg of ze geld van me kon lenen ik geen contanten bij me had en haar dus niet kon helpen. Ik ga daaraan niet mee werken ik wil niets te maken hebben met haar drugsverslaving.”
Dit kan zo niet doorgaan
Maar of Lola nou wil of niet: ze heeft er wel degelijk mee te maken. Kirsten komt vaak veel te laat op kantoor en doet haar werk niet goed. Waar Lola kan vangt ze fouten op maar ze merkt dat ze uitgeput raakt. “Ik maak me zorgen om Kirsten en wil haar graag helpen maar weet niet wat ik moet doen. Ik overweeg om onze leidinggevende op de hoogte te brengen maar ben dan zo bang dat Kirsten haar baan kwijtraakt en dan heeft ze helemaal niets meer en dan ben ik degene die haar het laatste zetje naar de goot heeft gegeven. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben. Het kan zo niet doorgaan en ik weet echt niet waar ik goed aan doe.”
Wat denk jij dat Lola het beste kan doen? Kirsten beschermen en zoveel fouten opvangen en ervoor zorgen dat ze haar baan behoudt? Of doet Lola er goed aan hun leidinggevende op de hoogte te brengen van de situatie? Wat zou jij doen? Praat mee in de comments onder dit artikel.
