Jasmijn was 5 jaar oud toen ze voor het eerst zelf merkte dat ze anders was dan andere kinderen. “Ik speelde thuis bij een vriendinnetje en vroeg aan haar of ze het vervelend vond dat haar ouders gingen scheiden. Mijn vriendinnetje zei dat ze niet wist waar ik het over had en dat haar ouders nog gewoon bij elkaar waren. Drie weken later kreeg ze van haar ouders te horen dat ze uit elkaar gingen. Het is heel gek, maar toen ik bij haar thuis was, voelde ik al dat dit speelde.”
Anita, de moeder van Jasmijn, zit ook bij ons gesprek. “Jasmijn was altijd al een gevoelig kind. Zo kon ze het bijvoorbeeld aanvoelen wanneer ik een nachtmerrie had gehad. Als vierjarig meisje vroeg ze dan tijdens het ontbijt waarom ik zo bang was geweest die nacht. Ik had haar daar dan niks over verteld. Zij wist het gewoon.” Ook wanneer Anita de scheiding van de ouders van haar vriendinnetje voorspelt, staat Anita daar niet van te kijken. “Dit is haar eerste echte herinnering aan een situatie waaruit blijkt dat ze dingen voelt en ziet, maar wij zagen dat al langer. Ik denk dat ze daarvoor nog te jong was om het zich te herinneren.”
Over praten
Bij Jasmijn thuis wordt er weinig aandacht aan haar ‘gave’ besteed. “Ik vond dit toen ik jong was wel fijn, want ik wilde niet anders behandeld worden dan mijn oudere broer en zus. Maar toen ik steeds serieuzere dingen ging zien, merkte ik dat het wel iets was waar ik over moest praten.” De eerste keer dat Jasmijn er openlijk met haar ouders, broer en zus over praat, was tijdens een vakantie. “Ik droomde dat oma ziek was en doodging. We waren op vakantie in Spanje en voor het eerst besloot ik tegen mijn ouders te vertellen wat ik had gezien. Mijn moeder nam het direct serieus en belde mijn oma. Uit dit gesprek bleek inderdaad dat het niet goed ging met haar. Ze wilde dit pas na onze vakantie tegen ons vertellen. Twee weken later is ze in haar slaap overleden.”
Huisarts neemt het niet serieus
Het voorspellen van het overlijden van haar oma, is Jasmijn niet in de koude kleren gaan zitten. “Ik vond het vreselijk en werd er heel bang van. Mijn broer vond het ‘wel cool’ dat ik dingen kon voelen en zien, maar ik vond het gewoon heel eng. Ik probeerde me er vanaf dat moment voor af te sluiten en dingen die ik voelde probeerde ik te negeren.”
Het negeren van haar gave lukt Jasmijn niet. Anita besluit daarom hulp in te schakelen. “Ik nam haar mee naar de huisarts. Hier werd het helemaal niet serieus genomen. De huisarts zei dat hij haar wel kon doorverwijzen naar een psycholoog, maar dat het voor kinderen van haar leeftijd heel normaal is om ‘soms dingen te zien’. Ik heb toen besloten zelf op zoek te gaan naar hulp voor haar.”
Hulp van een medium
Anita komt via via in contact met een medium. “Deze vrouw wilde Jasmijn helpen. In een stuk of tien sessies van een uur leerde ze Jasmijn hoe ze met haar gave kon omgaan.” Jasmijn heeft hier veel baat bij gehad en leert om niet bang te zijn voor wat ze ziet en voelt. “Ik zie het nu als iets wat mij bijzonder maakt. Wanneer ik iemand voor het eerst een hand geef, weet ik al hoe deze persoon zich voelt en wat er in zijn/haar leven speelt. Ik vertel dit niet tegen diegene, vooral omdat ik hem/haar niet wil laten schrikken. Soms zie ik dingen bij mensen die ik helemaal niet wil weten. Dan accepteer ik dat ik de gedachte heb en laat het gaan. Als ik iets zie waarmee ik iemand zou kunnen helpen, zou ik het natuurlijk wel zeggen. Dit is tot nu toe nog nooit gebeurd.”
Wij nodigen iedereen van harte uit om (op respectvolle wijze) op het verhaal van Jasmijn te reageren.
Marit: ‘Dat mijn moeder nu een relatie met een vrouw heeft, is best even wennen’
Leven en laten leven, dat is het motto waarmee Marit is groot gebracht. Daardoor is ze ruimdenkend en staat ze niet zo snel met haar oordeel klaar. “Maar toen mijn moeder me laatst belde om me te vertellen dat ze met een vrouw gaat trouwen, moest ik even slikken ….. Lees verder.”
Emma -
Heeft inmiddels iemand haar instagram al gevonden of contact gelegd??