Vorige week werd Zoë zeven jaar oud. “Dat moest gevierd worden! Op vrijdagmiddag kwamen haar vriendinnen van school en op zaterdag onze familie en vrienden. Zoë had zich er enorm op verheugd, maar heeft toch een vervelend gevoel aan het feestje overgehouden…”
Groot feest
Samen met haar vriendinnetjes ging Zoë vorige week vrijdag naar een groot indoor speelparadijs. “Ik word dat zelf altijd knettergek, maar de kinderen vinden het leuk. Lekker rennen, spelen, limo drinken en natuurlijk frietjes eten. Eén groot feest!”
Muizenhuis
In de week voor haar feestje, stelde Zoë samen met Irma een verlanglijstje op. “Zoë kreeg van ons een prachtig muizenhuis. Een super mooi, maar ook ongelofelijk duur, speelgoedhuis. Het huis is helemaal leeg als je het koopt en daarom vroeg ze aan haar vriendinnen en onze familie en vrienden om muisjes en meubeltjes voor in het huis.”
Cadeautjes openmaken
De avond voor het feestje kon Zoë niet slapen van de spanning. “Vrijdag eerst op school trakteren en tussen de middag haar partijtje. Mijn man en ik reden met alle kinderen richting het speelparadijs. Hier dronken we limonade, aten we taart en pakte Zoë de cadeautjes uit. Maar bij het openmaken van de eerste pakjes, zag ik dat Zoë steeds sipper ging kijken. Niemand heeft namelijk iets voor in haar muizenhuis gegeven…”
Niet om gevraagd
Zoë bedankt haar vriendinnen voor de cadeautjes, maar Irma kan zien dat haar dochter teleurgesteld is. “Ze kreeg allerlei spulletjes waar ze helemaal niet om heeft gevraagd en waar ze niet bepaald op zat te wachten. Leuk hoor, een pak stiften, potjes klei, haarelastiekjes en een haarband. Maar dat waren helemaal niet de cadeautjes waar Zoë om had gevraagd.”
Had ik maar niks gezegd
Eenmaal thuis gaat Irma het gesprek met haar dochter aan. “Ik vertelde dat je niet altijd krijgt wat er op je verlanglijstje staat en dat het ook niet om de cadeautjes gaat. Zoë kon dat begrijpen, maar moeilijk bleef het wel. ‘Maar morgen komen opa, oma en andere familie. Dan krijg je vast iets voor in je huis’, beloofde ik haar. Had ik dat maar nooit gezegd…”
Zo zielig
Ook op haar feestje zaterdag, krijgt Zoë helemaal niks voor in haar muizenhuis. “Zo zielig! Ook nu weer allemaal cadeautjes waar ze niet om heeft gevraagd. Ik vroeg mijn moeder waarom ze voor een treinbaan had gekozen, in plaats van een muis of meubeltje. ‘Die muizen zijn hartstikke duur. Bovendien heeft ze vast meer plezier van een treinbaan’, zei mijn moeder. Nou, nee dus.”
Gezamenlijk cadeau
Als alle gasten zaterdag na een geslaagd feestje weer naar huis zijn, valt Zoë haar moeder huilend in de armen. “Van niemand kreeg ze iets voor in haar huis. Iedereen vond het te duur of wilden graag zelf iets ‘origineels’ bedenken. Ik snap dat de spulletjes duur zijn, maar mensen konden ook samen iets geven. Zo doen we dat vaak op partijtjes als de kinderen om een groot cadeau vragen. Als iedereen een tientje inlegt kun je vaak een prachtig gezamenlijk kopen. Niemand heeft dit voor Zoë geregeld.”
Hoort bij het leven
Irma vindt dat dit soort teleurstellingen bij het leven horen. “Maar sneu vind ik het wel. Mijn man en ik hebben daarom alsnog zelf een muis en een bankstel voor het huis gekocht. Langzaam maar zeker zullen we het mooie huis voor Zoë vullen. Ik hoop wel dat mensen volgend jaar naar haar wensen luisteren. Ze is zó trots op haar huis en had zich zó verheugd op het inrichten ervan. Dan is dit wel heel zuur…”
Afbeelding: Unsplash+
Ingelien -
Er staat (heel flauw) niet bij om welk merk muizenfamilie het gaat. Maar als het om die Maileg muizen gaat, die zijn inderdaad wel gewoon echt duur.