Al tien jaar runnen Inez en haar man Jim een administratiekantoor. “De eerste jaren waren heel zwaar. Nederland begon net een beetje te herstellen van de kredietcrisis en ondernemers en bedrijven zaten nog flink op de centen. Voor het opzetten van het kantoor hebben we veel investeringen gedaan en een grote lening afgesloten bij de bank. Inmiddels loopt ons bedrijf als een tierelier. Maar in het begin moesten we er heel hard aan trekken.”

Vliegende keep

Bij de oprichting van het bedrijf was Inez een manusje van alles. “Ik was een soort vliegende keep. Het ene moment zat ik in een bespreking met een mogelijke klant, het andere moment nam ik telefoontjes aan of printte ik aangiftes uit. Ik ben opgeleid als accountant, dus de klantgesprekken en het controleren van administraties passen beter bij mij dan het uitvoeren van ondersteunende klussen.”

Niet te genieten

Omdat er in het begin geen geld is voor een schoonmaker en een secretaresse, neemt Inez de klusjes zonder zeuren op zich. “Mijn man was (en is) het gezicht van ons bedrijf. Het was dan ook meer dan logisch dat áls er een wc geschrobd moest worden, dat ik dat zou doen. Voor het bedrijf was dit een goede keuze, maar voor ons huwelijk was het allesbehalve bevorderlijk. Ik was thuis niet bepaald te genieten. Niet gek natuurlijk, als je zestig uur per week werkt, waarvan de helft van de klussen ver onder je opleidingsniveau ligt.”

Eeuwig dankbaar

Jim stelt na het eerste jaar voor om een secretaresse en een schoonmaakhulp aan te nemen. “Hij voelde ook dat het niet langer zo kon. Ik was compleet overwerkt en ons huwelijk stond op springen. Binnen een week had Jim het geregeld: de twintigjarige Marianne nam alle ondersteunende zaken uit handen. Super! Langzaam voelde ik de stress wegebben en kreeg ik weer plezier in mijn werk. Ik was Marianne eeuwig dankbaar. Althans, dat dacht ik…”

Oog op mijn man

Marianne blijkt een echte aanpakker. “Net twintig en dit was haar eerste baan. Je zou bij een meisje van die leeftijd denken dat je haar soms moet motiveren, maar niet bij Marianne. Elke ochtend zat ze om acht uur achter haar bureau en was de laatste die ’s avonds naar huis ging.” Het verbaast Inez dat een jong meisje tegen een relatief laag uurloon, zó haar best doet. “Al vrij snel kwam ik erachter wáárom ze zo gemotiveerd en altijd aanwezig was: ze had namelijk een oogje op mijn man Jim.”

Half uur bellen

Het begint Inez op te vallen, dat Marianne zich steeds harder inzet. “En dan met name bij alle Jim-gerelateerde klussen. Als Jim haar iets vroeg, liet ze alles uit handen vallen om hem zo goed mogelijk te helpen. Het was niet alleen iets wat mij opviel, ook onze andere collega’s zagen dat ze voor Jim door het vuur ging.” In eerste instantie lijkt Jim niet gevoelig voor de aandacht en inzet van Marianne, maar na een maand of drie komt daar verandering in. “Ineens belde Marianne Jim ook in het weekend. Waar ik zou verwachten dat Jim haar telefoontje wegdrukt, neemt hij doodleuk de telefoon op. Soms zaten ze een half uur met elkaar te praten.”

Problemen met haar vriendje

De gesprekken tussen Jim en Marianne gaan eerst vooral over het werk, maar worden later steeds persoonlijker. “Niets bleef onbesproken. Marianne vertelde honderduit over de problemen met haar vriendje en stapavonden met vriendinnen. Jim kon op zijn beurt niet ophouden met vertellen over zijn weekendplannen. Het leek wel een verliefd stel! En dat viel niet alleen mij op, ook onze medewerkers begonnen er opmerkingen over te maken.”

Samen aangekleed

De druppel die de emmer doet overlopen, is wanneer Jim en Marianne samen naar het jaarlijkse kerstfeestje komen. “Ik had de hele dag gewerkt en het diner voor al onze medewerkers voorbereid. Jim moest zijn smoking ophalen van de stomerij en zou later richting kantoor komen. Tot mijn grote verbazing arriveerde hij samen met Marianne. ‘Ze heeft mijn smoking opgehaald en we hebben ons samen aangekleed voor het feest. Wel zo gezellig’, verklaarde hij. Ik was woest. Wie dacht ze wel niet dat ze was?”

Niet vertrouwen

De dag na het kerstfeest, barst bij Jim en Inez thuis de bom. “Ook op het feestje stonden ze alleen maar met elkaar te praten. Om het kerstfeest niet te verpesten, heb ik toen mijn mond gehouden. Maar de volgende ochtend heb ik hem duidelijk verteld wat ik van de hele situatie vond. Jim stond perplex en vond dat ik ongelofelijk overdreef. Hij was boos en verweet mij dat ik hem niet vertrouwde.”

Geen nieuw contract

Inez kiest ervoor om Jim een ultimatum te stellen: zij eruit of ik eruit. “Uiteindelijk heeft Jim met Marianne gesproken. Ze had een jaarcontract en het jaar was bijna voorbij. Hij heeft aangegeven dat ze geen nieuw contract zou krijgen. Marianne was heel verdrietig en snapte er eerst niks van. Ze deed toch zo haar best? Ik denk dat het kwartje uiteindelijk is gevallen. Althans, die conclusie trek ik omdat ze mij na haar laatste dag nooit gedag heeft gezegd.”

Weet hij niet

Sinds Marianne kiest Inez de secretaresses van haar man. “Zo’n gewillig type als Marianne komt er niet meer in. Ze mogen niet te jong of heel erg knap zijn, daar voel ik me niet prettig bij. Jim weet overigens niet dat ik op deze manier te werk ga; hij denkt gewoon dat alle secretaresses ‘toevallig’ veel ervaring of een pukkel op hun neus hebben. Ach, wat niet weet, wat niet deert. Hij is in ieder geval nooit meer met een van de secretaresses naar een kerstfeestje gekomen.”

Photo by Dane Deaner on Unsplash

Tanja zoende met haar 10 jaar jongere tuinman en is bang dat haar man erachter komt

Haar vriendinnen vonden het hilarisch toen Tanja (42) vertelde dat ze met haar tuinman had gezoend. En aanvankelijk kon zij er zelf ook om lachen, was ze zelfs een beetje trots. “Mijn hovenier is 32 jaar, tien jaar jonger dan ik. Ik voelde me gevleid.” Voor Tanja was het duidelijk: het bleef bij die ene zoen. Daar denkt tuinman Antoine heel anders over… LEES HIER VERDER!