Nadat Jerry een hartaanval kreeg, gooide hij het roer drastisch om. Hij stopte met roken en beperkte een drankje tot de weekenden. “Ik was zo trots op hem, want ik wilde mijn man nog lang niet kwijt.” Inmiddels is de trots een beetje omgeslagen in ergernis nu Jerry als een malle vuilprikt en lege flesjes zoekt. “Echt, het is zo beschamend.”
Sinds Jerry een hartaanval kreeg, nu vier jaar geleden, heeft Marianne een compleet andere man gekregen. Van een couch potato met pantoffels naar een fitte vijftiger op wandelschoenen. Het was even wennen voor Marianne. “Jer en ik waren echte kroegtijgers. Onze vrienden ontmoetten we daar, we brachten vele uurtjes door aan de bar en leidden niet het meest gezonde leven. Maar zolang het goed ging, feesten we vrolijk door en genoten volop van het leven.” Aan die onbevangenheid kwam een einde toen Jerry een hartaanval kreeg en geopereerd moest worden.
Big shopper vol vieze troep
“Ik heb me zoveel zorgen gemaakt om Jerry die gelukkig snel en goed herstelde en ik wist: zo kunnen we niet door blijven gaan. Jerry werd aangeraden om als het enigszins weer kon, te gaan wandelen zodat zijn conditie weer beter zou worden. Nou dat was niet tegen dovemans oren gezegd.” Aanvankelijk trok Marianne haar wandelschoenen ook aan en maakten ze samen een ommetje. Eigenlijk best gezellig ook, zo samen wandelen in plaats van aan de bar te hangen. “Minder leuk werd het toen ik ontdekte hoe fanatiek Jer werd in het wandelen. En ik haakte af toen hij had bedacht dat hij tijdens de wandelingen gelijk zwerfvuil zou oprapen. Nam-ie een big shopper mee die hij vol gooide met vieze troep van de straat.”
Jerry overdrijft zo
Omdat de wandelingen met haar man haar dierbaar waren, bleef Marianne meegaan. Tot het voor haar een onhoudbare situatie werd. “Jerry werd echt super fanatiek in het zwerfvuil opruimen. Regelmatig dook hij de bosjes in om daar weer ranzig afval uit te vissen. Was ik iets aan het vertellen en hop, opeens Jer weer weg. Ik vond dat zo niet leuk.” Steeds vaker ging Jerry alleen op pad omdat Marianne de moed er niet voor had. “Zat ik hier thuis terwijl ik onze wandelingetjes in het begin zo leuk vond.” Al snel ontmoette Jerry andere vuilprikkers die hem sterkten in het idee goed werk voor de samenleving te doen. “Ja, er zijn blijkbaar heel veel mensen die dat doen. Prima natuurlijk, maar Jerry overdrijft. Slaat weer zo door erin.”
Lege flesjes doet-ie ook
Twee keer op een dag, minimaal, gaat Jerry op pad. Hij heeft verschillende routes die hij loopt en die voeren hem langs scholen en winkelcentra. “Ja, want daar ligt altijd veel afval. Voorheen was wandelen de hoofdmotivatie, nu is dat vuilprikken met een beetje wandelen erbij.” Sinds er statiegeld zit op plastic flesjes is het hek helemaal van de dam. Super fanatiek zoekt Jerry naar de lege verpakkingen om vervolgens met een volle big shopper de flesje in te leveren. “Staat hij daar in rij voor de legeflessen automaat, tussen de kinderen. Het geld dat hij krijgt voor de flesjes, legt hij apart in een potje. Ik opperde om het aan een goed doel te geven, maar hij piekert er niet over. Waarom zou hij?”
Ik mis mijn man
Marianne mist haar man, haar maatje. “Zijn leven lijkt nu wel te bestaan uit werk en afval verzamelen. Ik zie hem nauwelijks meer en mis hem. Mis ons. Ja, hij vraagt regelmatig of ik mee ga wandelen maar mij niet gezien. De buren maken al flauwe grappen over hem als ze hem weer een snoekduik zien maken omdat hij een flesje ziet liggen. Ik heb maar gezegd dat hij die flesjes ophaalt voor een goed doel om zijn gedrag nog enigszins te rechtvaardigen, maar ik schaam me kapot. Jerry lijkt opeens een groot kind dat niet voor reden vatbaar is en Marianne heeft steeds maar het gevoel dat ze zich moet verantwoorden voor zijn gedrag.
Ik trek het niet meer
Praten met Jerry helpt niet, want hij is vastberaden hiermee door te gaan. “Hij vindt dat ik niet zo moet zeuren. Hij heeft ervoor gekozen gezond te leven en een manier om dat te doen en dat houdt hij zo. Hij noemt mij kinderachtig omdat ik te goed zou zijn om vuil op te rapen. Dat is klinkklare onzin, ik ben daar niet te goed voor, maar voel me niet geroepen om de zooi van anderen op te ruimen. En die vijftiencent per flesje zet nou ook niet echt zoden aan de dijk. Als ik dat zeg, vindt Jer me een zeurdoos en vindt dat ik me niet zoveel moet aantrekken van wat anderen vinden. Nou, als ik koffie drink met de buurvrouwen en ze besmuikt grapjes over mijn man maken, voel ik me niet echt prettig. Sterker nog: het wordt steeds moeilijker om achter hem te blijven staan.”
We waren zo leuk samen
Achter hem staan dat is wat Marianne altijd heeft gedaan. “We waren altijd zo close en zetten elkaar nooit voor gek. We waren trots op elkaar en straalden dat ook uit. Maar na die hartaanval is er niet zo veel meer van ons over en ik merk dat ik het daar moeilijk mee heb. Ik heb twintig jaar geleden niet gekozen voor een man die steeds ondersteboven in de bosjes ligt om een leeg Spa-flesje op te duiken.”
Herken jij je in dit verhaal? Hoe krijgt Marianne het weer gezellig met haar man Jerry? Wat zou jij doen of zeggen? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Rene Asmussen via Pexels
Barretje -
@Joris, goed bezig, ze recyclen zelfs artikelen.