fb
Damespraatjes Damespraatjes

Victoria doet alsof ze veganistisch is: “Vlees en zuivel eten wordt onder collega’s niet geaccepteerd”

Drie jaar geleden solliciteerde de Amsterdamse Victoria (32) op haar droombaan. “Door het dolle heen was ik toen ik te horen kreeg dat ze mij hadden gekozen uit heel veel sollicitanten. Je gelooft het bijna niet, maar als vrouw met twee universitaire masters in the pocket was het voor mij verdomde lastig om een baan te vinden.” Met goede zin gaat Victoria dan ook van start. 

Niet geaccepteerd

“De eerste ochtend was het meteen geweldig! Ik had een klik met mijn collega’s, het inwerken ging voorspoedig en al het eerste uur werd ik uitgenodigd voor een borrel aan het einde van de week.” Maar als Victoria tijdens de lunch haar boterhammen met ham en kaas uit haar tas pakt, slaat de goede sfeer om. “Wij lunchen hier veganistisch” zegt een van haar nieuwe collega’s wanneer ze ziet dat Victoria zowel vlees als zuivel op haar boterham heeft. “Vlees, zuivel en andere dierlijke producten worden hier niet geaccepteerd”.

Geen grap

Eerst denkt Victoria dat haar collega een grapje maakt en begint te lachen. “Toen ook de andere collega’s afkeurend naar mijn boterham keken, snapte ik pas dat het serieus was.” Victoria knikt en kiepert in het bijzijn van al haar collega’s haar boterham de prullenbak in. “Ik heb die dag alleen een banaan gegeten en zat met een knorrende maag achter mijn computer. Zo leuk als de dag begon, zo ongemakkelijk voelde ik me na het lunch-incident.

Hummus en avocado

Die avond gaat Victoria naar de supermarkt om bakjes hummus en avocado’s te halen. “Dat is wat mijn collega’s ook op hun brood aten, dus dan deed ik het ook maar. Al drie jaar doe ik alsof ik ook veganistisch eet. Mijn collega’s zijn zo fanatiek, ik durf echt niet te vertellen dat mijn vriend en ik ieder weekend barbecuen en ik ’s ochtends graag boterham met kaas eet.”

Niet liegen

De vriend van Victoria vindt het belachelijk dat zijn vriendin niet gewoon zegt dat zij niet veganistisch eet. “Hij vindt niet dat ik moet liegen over wat ik wel en niet eet. Het is niet mijn probleem dat zij moeite hebben met een niet-veganistisch dieet. Toch ben ik bang dat ik snel buiten de groep kom te liggen. Mijn baan is belangrijk voor mij en mijn collega’s maken daar onderdeel van uit.”

Foto’s op Facebook

Soms is het moeilijk om het te maskeren dat Victoria eigenlijk wel vlees eet. “Zo plaatste ik een keer foto’s op Facebook, waarop je mijn vriend achter de barbecue zag staan. Op de barbecue lagen worstjes en spareribs. Nog geen drie minuten na het geplaatst te hebben, kreeg ik al berichtjes in de groepsapp van kantoor. Of ik toch weer vlees was gaan eten? Ik heb maar gezegd dat ik een vega burger zou maken. Eigenkijk te gek voor woorden dat ik daarover lieg.”

Geen zin in gedoe

Victoria is niet van plan om op te biechten dat ze zich in het weekend laat gaan met kaasjes, mooie stukken vlees en honing in haar thee. “Ik heb geen zin in gedoe. Liegen is denk ik makkelijker dan de waarheid vertellen.”

Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel. 

Zoon van Marlot bedriegt zijn zwangere vriendin: “Moet ik het tegen haar zeggen of steun ik mijn zoon?”

zoon bedriegt vriendin

Marlot ging door het dak van vreugde toen ze hoorde dat haar zoon Wout en zijn vriendin Kelly in verwachting waren. “Als moeder droom je er natuurlijk altijd van om oma te worden. En dan is de vriendin van je zoon ook nog eens een super tof meisje! Ik was in extase en dat maakt de ontdekking die ik onlangs deed alleen maar pijnlijker… Ik ben er namelijk achter gekomen dat Wout zijn zwangere vriendin Kelly bedriegt…… Verder lezen

19 reacties

Shirley Kerkhof -

Bij deze wil ik graag een minuut stilte voor het varken wiens vlees bekomen tot ham, achteloos de vuilnisbak in is gegooid wegens verplicht veganisme en diens ideologie… amen!

Mari -

Weer zo’n gebakken lucht verhaal. Hebben die studenten niets anders te doen dan onzin te schrijven?

Ik eet trouwens carnivoor, eieren, zuivel etc. Groentes eet ik zelden of nooit.

Andre -

Persoonlijk had ik ze verteld dat ik zelf beslist wat ik eet en dat niet laat bepalen door een ander. Je heb nu een probleem dat niet zomaar op te lossen is, je zet jou principes opzij voor anderen…. Als dat eenmaal bekend is, succes… gaat er niet leuker op worden.

Marita Visser -

Bij het bedrijf waar ik werk geef je van te voren aan waar je voorkeur naar uit gaat qua voeding.
Pescatarian, vegetarisch, veganistisch of halal en niemand doet daar moeilijk over.
Ik begrijp dat het fijn is om een groepje gelijkgezinden te vinden maar om dan zoiets persoonlijks als je voedingskeuze aan een ander op te leggen anders lig je er uit?? (Ook bij omgekeerde situatie)
Dat noem ik een giftige werk omgeving en daar moet echt iets aan gedaan worden.
Een goede start zou een gesprek met een vertrouwenspersoon of de HR medewerker kunnen zijn.
Succes!

Gerben -

Benieuwd welk bedrijf dit is. Ik werk op een plek met alleen maar randstedelingen maar niks komt in de buurt van dit. Misschien is auteur vergeten te vermelden dat ze bij een veganistische vleesvervangerproducent werkt?

Hinde -

Ik ben vegetarisch, maar ik vind die collega’s grensoverschrijdend. Ik zou er niet over liegen. Er liggen grenzen wat je eet. De keuze wat je eet is een privé aangelegenheid. Ik had gezegd: jullie zijn veganistisch, prima maar ik niet. Eet smakelijk. Kom nou zeg had ik gezegd. En kom je buiten de groep te liggen zou ik dit grensoverschrijdende gedrag gauw bespreken met je manager of personeelsvertrouwenspersoon. Je collega’s hebben ongetwijfeld katten of honden. Wat geven ze die te eten dan?

Danny -

Volslagen ongeloofwaardig!
Het zou andersom:eerder de waarheid benaderen: bij bijna elke organisatie eet men als norm vlees en zuivel en gebeurt het dat collega’s het nodig vinden op- of aanmerkingen te maken wanneer iemand vega(n) blijkt te eten. Alhoewel het de laatste jaren gelukkig terecht normaliseert. Nog even, en vega(n) is de norm verwacht ik. Het verhaal is niet waar, want dergelijke ‘leefstijlkeuzes’ worden absoluutaltijd in een vacature en sollicitatiiegesprek vermeld , net als wanneer een organisatie volgens een bepaalde filosofie als de antroposofie, freinet of een religieuze inslag werkt. Nog los daarvan heb ik als vegetarier/ flex veganist nog nooit meegemaakt dat een vleeseter in gezelschap de les wordt gelezen. (Dan zouden we wel bezig kunnen blijven). Een organisatie kan ervoor kiezen een vega(n) lunch aan te bieden tegen kostprijs, maar niemand kan je voorschrijven welke lunch je meeneemt. Dat is een morele keuze, ingegeven door afkeer van dierenleed en kennis van maatschappelijke gevolgen can de vlees en zuivelindustrie.

Satrai -

Ik ben bijna mijn hele leven vegetarisch. Zuivel eet ik wel, eieren nauwelijks. Ben ook mijn hele leven regelmatig veroordeeld door vleeseters die allerlei meningen hadden over vegetariers/veganisten. Kan me nog iemand herinneren die zei dat “de duivel mij influisterde” dat ik geen vlees moest eten.

JMM Koper -

Angst is hier de drijfveer.Als je niet ervoor uit durft te komen wat je leefstijl is tegen de druk van een groep.Dit is wel erg .Dictatuur zou hier meer op zijn plaats zijn.Houd je bij jezelf,ga niet mee met deze groepsdruk.Nergens staat dat het verboden is om vlees of kaas te eten.Kom op zeg!

Laura -

Dit kan niet anders dan fictie zijn, echt complete kwats! Zo niet dan wil ik weten welk bedrijf dat is en dan ga ik gelijk solliciteren!

Era -

Ik ben zelf mijn hele leven al vegetariër, maar vind dat het ander niets aangaat wat iemand wil eten. Gewoon weer lekker een boterham met kaas naar het werk meenemen. Hebben ze daar moeite mee, dan is dat HUN probleem.

Tamarah -

Ik kan er zo slecht tegen als mensen andere dieren hun leefstijl opdringen wanneer ze bijvoorbeeld vlees of kaas eten of leer dragen.

Dat gezegdd hebbende: no way dat dit artikel waar is. En no way dat veganisme een dieet is:

Veganisme is een morele opvatting. Hierbij wordt uitgegaan van het principe dat andere dieren er moreel toe doen, net zoals mensen, omdat ze voelende wezens zijn die net als wij pijn, angst en stress kunnen ervaren. Daarom zien vegans af van wreedheid naar en exploitatie (gebruik) van andere dieren. Of het nu is voor eten, kleding, wetenschap, vermaak, etc.

Lot -

Ik eet ook vegan, werk nota bene bij een dierenwelzijnsorganisatie, maar zou nooit iemand veroordelen die anders eet. Vind t zelfs een wat ongeloofwaardig verhaal…

Lot -

Ik eet ook vegan, maar zou nooit iemand veroordelen die anders eet. Rare tent!

Joris -

Is dit artikel opnieuw gepubliceerd? De reacties zijn van voor de gepubliceerde publicatiedatum. Dat zou niet moeten kunnen, normaal gezien…

tessa -

Regel 1 Er is geen wij op de werkvloer. We zijn allemaal individuen die ons geld verdienen en beleefd met elkaar (dienen) om te gaan. De opmerking “wij eten veganistisch” zou van mij de opmerking terug krijgen wie is wij? En staat dat in de gedragscode/arbeidscontract? Nee? Dan dank voor de informatie maar ik bepaal zelf hoe ik met mijn lichaam omga.

Linda -

Ik kan me gewoon niet voorstellen dat dit echt is! Niemand bepaalt toch wat jij eet? Echt te belachelijk voor woorden. Ik eet vegetarisch en als het kan vegan, maar dit slaat echt helemaal nergens op. Ieder z’n eigen keuze en iets met elkaar respecteren

Joris -

“Wij lunchen hier veganistisch”
Ik weet niet, maar tenzij je bij de Veganbond hebt gesolliciteerd en bent aangenomen, daar war het logisch en misschien zelf wel evident is, bepaal je dat toch he-le-maal zelf? Koekoek.

karin de graaf -

kan er zo slecht tegen wanneer anderen hun mening of manier van leven door je strot willen duwen. Snap dat je liegt voor de lieve vrede, maar dat zou zo niet nodig moeten zijn!

Reageer ook