Soms, met gemengde gevoelens, leest Desi de verhalen over samengestelde gezinnen. Hoe leuk dat kan zijn. Helaas is dat bij haar niet het geval. De scheiding met haar ex hakte er bij hun twee zonen flink in. Maar ze zag ze nog wel regelmatig. Sinds ze Rob heeft leren kennen, komen de jongens niet meer. “Ze vinden mijn nieuwe partner een gluiperd en willen niets met hem te maken hebben.”
Desi en haar ex trouwden jong. “Veel te jong, zie ik nu. Ik heb een akelige jeugd gehad. Mijn vader was alcoholist. Nuchter was hij de liefste van de hele wereld. Maar zodra hij bier en andere drank naar binnen goot, veranderde hij in een agressieve kerel. Ik kreeg dan klappen. Mijn moeder kwam niet in opstand, zag wat er gebeurde, maar keek de andere kant op. Toen ik zestien was, was ik een opstandige puber. Ik haatte mijn vader als hij had gedronken, ik vond mijn moeder slap omdat ze niets deed. En toen ik Rob op de sportclub tegenkwam en we verliefd werden, versnelde ik het proces van ontvluchten van het ouderlijk huis.” Rob was iets ouder en woonde op kamers. Desi trok bij hem in. “Rob werkte al en ik heb mijn school afgemaakt en zocht daarna een baan. Ik had mijn leven weer op de rit, hield zielsveel van Rob en toen we genoeg geld hadden gespaard, kochten we een groter huis.”
De koek is op
Ze knapten het samen op, trouwden en een jaar later werd eerst Björn (nu 26) geboren en daarna Berend (nu 24). “We waren een happy family. Sporadisch had ik contact met mijn ouders. Het contact met Robs ouders was prima, ik kon het vooral goed met mijn schoonmoeder vinden.” Na twintig jaar, Desi was toen 44, was de koek tussen haar en Rob op. De jongens studeerden en kwamen alleen de weekenden nog thuis en Desi en Rob leefden langs elkaar heen. “We hadden onze eigen sportclubjes en vrienden. Ondernamen nauwelijks samen nog iets.” In de bloei van haar leven nam Desi een besluit: ze wilde voorkomen dat haar leven saai en liefdeloos werd. Rob deelde haar mening en de scheiding werd in gang gezet. “Van een vechtscheiding was geen sprake. We waren respectvol naar elkaar toe. We konden elkaar beter loslaten en doorgaan met leven dan elkaar het leven zuur te maken.”
Lees ook: Mijn dochter is 18 en wil gaan samenwonen met haar drugverslaafde vriend
Achterbaks en een gluiperd
Nog steeds heeft ze prima contact met Rob en zijn nieuwe vriendin waarmee ze het goed kan vinden. “Ik ben dankbaar dat we zo fijn nog met elkaar omgaan.” Minder fijn is dat Björn en Berend haar nieuwe partner niet accepteren. “Ik heb sinds een tijdje een heel leuke man ontmoet. Ben is ook gescheiden en heeft ook studerende kinderen. Ik heb een goede band met zijn kinderen en zij met mij. Zij zijn altijd welkom. Mijn jongens komen nauwelijks meer bij mij thuis omdat ze Ben niet mogen. Ze vinden hem achterbaks en een gluiperd. Ik begrijp er niets van en heb geprobeerd met de jongens te praten. Ze blijven erbij dat het een gevoel is.”
Loslaten
En zo zitten de kinderen van Ben met Kerst wel aan tafel en laten haar eigen jongens het afweten. “Ik heb daarvan veel verdriet, maar weet ook dat ik het moet loslaten. Ik kan ze niet dwingen mijn nieuwe partner leuk te vinden. Ik wil niet kiezen tussen mijn jongens en Ben, dus ik laveer er tussendoor. Eet regelmatig met mijn zonen in een restaurant een hapje, of drink koffie met ze als ik in de stad ben. Dat is momenteel de status quo en ik weet niet wat ik kan doen om ze wel samen aan tafel te krijgen. Ik hoop dat dat het anders wordt en dat we als één happy familiy ooit aan het kerstdiner beginnen.”
Herkenbaar? Heb jij te maken met kinderen die jouw nieuwe liefde niet accepteren? Wat zou jij Desi adviseren? Wij zijn heel benieuwd. Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.
Joris -
Soms heb je gewoon niets met iemand en kun je niet precies uitleggen waarom dat is. Een gevoel, zeg maar. Dat kan een eerste indruk zijn, maar als ook de tweede en derde indruk zo zijn, wordt het hem gewoon niet. Je kunt niet met iedereen bevriend zijn. Laat het los en spreek gewoon los met ze af. Opgelost.