fb

Waargebeurd: Mijn man vergokte al ons geld

Juliana en Jorrit zijn getrouwd en hebben twee kinderen van 9 en 12 jaar oud. Voordat ze 8 jaar geleden naar Nederland verhuisden, woonde de familie in Californië. Jorrit was hier werkzaam bij een softwarebedrijf en Juliana zorgde voor de kinderen. Toen Jorrit in 2007 zijn baan verloor, besloten ze weer naar Nederland te verhuizen. Eenmaal terug ging het snel mis: Jorrit vond geen baan en verloor zich helemaal in het gokken. Met enorme gevolgen. Juliana vertelt haar aangrijpende verhaal exclusief aan Damespraatjes.

Toen Jorrit werkloos werd, dachten we dat het allemaal wel goed zou komen. Hij was hoogopgeleid, kende veel mensen in de Silicon Valley en ook zijn oude baas zou een goed woordje voor hem doen. Toch zette het allemaal geen zoden aan de dijk: Jorrit vond maar geen nieuwe baan. De eerste vier maanden redden we het prima op ons spaargeld, maar met een baby van 1 en een peuter van 4 vliegt het geld er doorheen. Vooral als je net een groot nieuw huis hebt gekocht.

“Mom, why can’t I go to Liam’s birthday?” vroeg de oudste op een dag. Toen ik op die vraag moest antwoorden dat er geen geld voor benzine en een cadeautje was, drong het tot me door: we zijn blut. Diezelfde avond namen Jorrit en ik het besluit om terug naar Nederland te gaan. Mijn ouders konden daar helpen met de kinderen, ik kon mijn oude baan als geschiedenislerares weer oppakken en Jorrit kon zijn in Amerika opgedane kennis vast goed gebruiken hier. Een maand later zaten we met het hele gezin in het vliegtuig, terug naar ons ‘eigen’ landje.

Dat ons ‘eigen’ landje helemaal niet zo eigen meer was, viel me al snel op. De kinderen spraken nauwelijks Nederlands, ik moest wennen aan het koude weer en Jorrit miste zijn vrienden en oud-collega’s uit Californië. We waren in die 13 jaar dat we in Amerika woonde flink veranderd, wat pas écht opviel nu we weer terug in Nederland waren.

Gelukkig kon ik snel aan de slag als lerares. Dat deed me goed! Ik pakte de taal weer snel op, maakte snel vrienden met collega’s en had weer plezier in het lesgeven. Ook onze dochters gingen lekker. Binnen een paar maanden spraken ze accentloos Nederlands en konden makkelijk contact leggen met kinderen uit de klas en op de peuterspeelzaal. Tussen de middag zorgde Jorrit voor de meiden, hij had tenslotte alle tijd. Ook zorgde hij voor het huishouden, waardoor ik na werk altijd lekker op de bank kon neerploffen. Ondanks dat ik ons leven in Amerika soms best miste, voelde ik me goed. In ieder geval beter dan de laatste maanden daar.

Terwijl het met mij en de meiden steeds beter leek te gaan, ging het met Jorrit aanzienlijk minder lekker. Hij vond maar geen werk en leek hier ook langzamerhand het vertrouwen in te verliezen. Als ik hem ’s avonds vroeg wat hij die dag had gedaan, zei hij vaak: “oh, niet zoveel. Ik was druk met de meiden, ik ben niet aan solliciteren toegekomen”. Om Jorrit te helpen, besloten we samen om de kinderen overdag wat vaker naar mijn moeder te brengen. Zij vond het heerlijk om de oudste uit school te halen en op de kleine te letten. Jorrit had thuis zo meer rust en ruimte om te zoeken naar een baan.

Maar dat Jorrit niet erg actief naar een baan zocht, bleek al snel. Ook nu ik wél een baan had, ging het geld er hard doorheen. In het begin dacht ik dat het wel meeviel, maar het viel me op dat we steeds vaker krap bij kas zaten. Er werd veel geld van onze gezamenlijke rekening gepind, en ik wist zeker dat Jorrit het deed. “Jorrit, klopt het dat jij overdag veel geld pint?” vroeg ik hem op een avond. “Ja, natuurlijk pin ik geld. Ik doe toch het huishouden enzo” zei hij een beetje beledigd. “Maar heb je écht 500 euro per week nodig voor het huishouden? Waar geef je het allemaal aan uit dan?” vroeg ik toch wel wat gefrustreerd. Jorrit stond op en liep weg.

Zonder iets te zeggen gooide Jorrit € 3.000 cash geld op tafel. “Hoe kom je aan al dat geld Jorrit?” vroeg ik met grote verbazing. “Gewonnen met poker” zei hij nonchalant. “Sinds wanneer speel jij poker?!” vroeg ik met nog meer verbazing. “Ach, nu een maandje of vier. Ik verlies nu soms wel wat, maar gisteren won in € 3.000. Als ik wat beter word ga ik nog meer verdienen. Let maar op.” zei Jorrit, nogal zeker van zijn zaak. Maar ondanks zijn zelfverzekerde instelling, kon ik het niet loslaten. Want hij had dan nu wel € 3.000 gewonnen, hij had de afgelopen maanden wel meer dan € 5.000 verloren. Zou hij verslaafd zijn?

In de maanden daarna speelde Jorrit steeds meer poker. Soms won hij flinke bedragen, maar vaak kwam hij thuis met een alcoholwalm om zich heen. “Hoe ging het schat?” vroeg ik dan. “Weerrrr verloeuren, maar morgen kumt dat goewd” kreeg ik dan als antwoord. Steeds sneller verloor ik mijn vertrouwen in Jorrit en besloot de gezamenlijke rekening stop te zetten. Ik gaf Jorrit een nieuwe pas, waar ik elke week een vast bedrag opzette. Hier moest hij het mee doen, en als het op was, dan was het op.

Eerst leek het beter te gaan. Jorrit dronk minder, we hielden meer geld over en Jorrit was ’s avonds vaker thuis. Maar, schijn bedriegt. Jorrit bleek sinds ik de rekening had beëindigd geld te lenen bij mannen met wie hij poker speelde. Niet alleen hij werd lastig gevallen door schuldeisers, ook ik kreeg telefoontjes van rare mannen die nog geld van hem kregen. Toen mijn oudste dochter op een dag thuiskwam met een briefje waarop ‘Nu betalen of je bent je leven niet zeker’ stond, was de maat voor mij vol. Ik stelde Jorrit voor de keuze: schoon schip maken of scheiden.

Gelukkig koos Jorrit voor het eerste. Hij maakte schoon schip. We hebben professionele hulp gezocht bij het oplossen van zijn problemen. Ook heeft Jorrit nu een entreeverbod bij Holland Casino en andere plekken waar hij vaak ging gokken. Achteraf bleek dat Jorrit zo’n € 45.000 is verloren met gokken. Hij is nog steeds bezig met terugbetalen, maar we verwachten volgend jaar zomer uit de schulden te zijn. Dan gaan we lekker op vakantie om te vieren dat we weer back on track zijn. Jorrit heeft momenteel weer een baan in de softwarebranche en is een goed rolmodel voor onze dochters. We zijn hier sterker uitgekomen.

LEES HIER MEER WAARGEBEURDE VERHALEN OP DAMESPRAATJES

In verband met de privacy van de betrokkenen hebben we de namen veranderd.
Heb jij zelf ook een heftig verhaal wat je (anoniem) met de wereld wil delen? Mail dan naar [email protected]

 

Reageer ook