Op kinderen zit Anna niet te wachten, maar des te meer verknocht aan haar huisdieren. “Ik heb twee katten, een hond en twee konijnen. Gezellig in huis en zo heb ik toch iets om voor te zorgen. Mijn dieren zijn als mijn kinderen en ik vind het dan ook heel belangrijk dat het goed met ze gaat. Het ontbreekt ze aan niets. Al lijken mensen in de buurt daar soms anders over te denken…”
Mijn lust en leven
De dieren van Anna zijn haar lust en leven. “Echt, ik zorg heel goed voor ze. Dagelijks controleer ik de kattenbakken en het konijnenhok of ze verschoond moeten worden. ’s Avonds maak ik een rondje langs de dieren om te kijken of ze goed de nacht in kunnen en met de hond wandel ik vier keer per dag. Als een van de dieren niet lekker is, ga ik naar de dierenarts en op vakantie gaan doe ik al jaren niet meer, omdat ik mijn dieren niet wil onderbrengen of achterlaten. Sommige mensen verklaren me voor gek, maar ik vind het heerlijk om zo bezig te zijn met ze.”
Heel zielig
Waar Anna moeite mee heeft, is dat kater Hunkie momenteel niet zo lekker gaat. “Hij heeft allerlei allergieën en krijgt speciaal voer. Dit vindt hij niet zo lekker en hij eet dus slecht. Hierdoor is hij aan de magere kant, maar door het andere voer voelt hij zich wel stukken beter. De dierenarts en ik houden zijn gewicht goed in de gaten en ondernemen actie als het te laag wordt. Het is soms echt zielig om te zien dat Hunkie zo dun is. Maar relatief gezien gaat het dus goed met hem.”
Maken zich zorgen
Hunkie gaat graag op pad in de buurt. “En dan schrikken mensen soms als ze hem zien. Inmiddels weten veel buren hoe het zit met zijn allergie, het speciale voer en dat ze zich geen zorgen hoeven te maken. Maar niet iedereen weet dat natuurlijk en dat zorgt vaak voor problemen. Zo wordt de dierenambulance regelmatig gebeld om Hunkie (ondanks dat hij een halsbandje om heeft) op te laten halen. In plaats van mij te bellen, bellen ze hen. Puur omdat ze denken dat dit katje niet goed verzorgd wordt.”
Notitie gemaakt
In het begin heeft de dierenambulance Hunkie een paar keer meegenomen. “Ze lezen dan zijn chip uit en zoeken contact met mij. Ik heb ze uitgelegd hoe het komt dat Hunkie zo dun is en dat ze hem gewoon lekker mogen laten rondlopen. Ze hebben daar nu een notitie van gemaakt en als mensen bellen over hem, dan leggen ze uit dat er niks aan de hand is. Dat scheelt heel wat ophaalkosten en ritjes naar de andere kant van de stad.”
Doe je toch niet?!
Wat Anna ook vervelend vindt, is dat mensen Hunkie zelf te eten geven. “Op zijn bandje staat ‘niet voeren, ik ben allergisch’, maar mensen doen het soms toch. Ik begrijp dat als ze hem zien, ze hem willen helpen. Mijn dierenhart zou hetzelfde zeggen. Alleen wordt Hunkie ziek van dat voer en gaat het alleen maar minder goed met hem. Ik zou zo graag willen dat mensen zich iets minder met de dieren van een ander bemoeien. Of dat ze mij even bellen als ze denken dat er iets mis is. Maar zomaar bijvoeren of een dierenambulance bellen; dat doe je toch niet?!”
Afbeelding: Freepik
Joris -
Oke, dus lang verhaal kort: mensen geven mijn kat te eten omdat ze denken dat hij zielig is, wat kan ik eraan doen om dat te voorkomen?
Er zit niets anders voor je op dan het beest lekker binnen te houden. En misschien lekkerder dieetvoer kopen, zodat hij niet meer ondervoed is.