Haar verhaal vertelt ze met het schaamrood op haar kaken. “Wat mij is overkomen… Ik snap het nog steeds niet. Hoe kon dit gebeuren? Waarom ben ik hier ingetrapt? En het ergste is: ik zou aangifte moeten doen, maar ik durf het niet.”

Laten we naar elkaar omkijken

Tess is een warme persoonlijkheid met oog voor haar omgeving. Als het nodig is, helpt ze anderen graag. “Ik vind dat niet meer dan normaal. Heb ik ook van huis meegekregen: mensen in nood, help je. Daar denk je niet over na, dat doe je gewoon. Zelf vind ik het ook altijd fijn als ik uit onverwachte hoek hulp krijg. Laten we gewoon een beetje omkijken naar elkaar, daarvan wordt de wereld echt niet slechter.”

Een vrouw in tranen

Toen Tess onlangs in de wc van het cafeetje waar ze met haar vriendin was, een huilende vrouw aantrof ontfermde ze zich gelijk over haar. “Ik was daar met oude studiegenoten. Eens in de zoveel tijd spreken wij nog af in het café en praten we bij. Super gezellig altijd. Ik was nog met een iemand overgebleven, de rest was al naar huis. We namen nog een drankje en voordat ik weer naar huis zou gaan, ging  ik nog even naar het toilet. Bij de spiegels zag ik die huilende vrouw. Ik schrok en vroeg haar wat er aan de hand was en of ik iets voor haar kon doen.”

Overnacht maar bij mij

De vrouw in tranen stelt zich voor als Anne en vertelt Tess dat haar vriend het net heeft uitgemaakt en dat ze niet weet waar ze naar toe moet om te slapen. “Anne was zo over haar toeren en huilde met lange uithalen. Ik kon ook niet zo goed uit haar krijgen waarom ze geen slaapplaats had. Maakte ook niet uit, ik had allang bedacht dat ze wel een nachtje bij mij kon slapen en daarna zouden we wel zien.” Als Tess voorstelt om bij haar de nacht door te brengen, is Anne super dankbaar. “Ze omhelsde me en bleef maar zeggen dat ik zo’n goed persoon was.”

Huh? Waar is Anne?

Tess belt een taxi die haar en Anne veilig thuisbrengt. “Anne bleef maar snotteren, ik had zo met haar te doen en ik dacht: er is veel meer aan de hand, maar ik ga er niet naar vragen. Van de bank maakte ik een fijn bed voor haar en zelf ging ik naar mijn slaapkamer, blij dat ik iemand had kunnen helpen.” Wanneer Tess de volgende ochtend wakker wordt en de woonkamer binnenloopt, ligt Anne niet meer op de bank. Ze is ook niet in de badkamer of op het toilet. “Ik riep haar maar het bleef stil. En toen opeens zag ik het: er waren heel veel spullen van mij weg. Mijn laptop, fotocamera, mijn portemonnee, mijn spaarpot en wat sieraden. Het zweet brak me uit. Dit is niet waar, laat dit niet waar zijn.”

Met open ogen erin getrapt

Verslagen laat Tess zich op de bank zakken waar eerder haar logeetje lag. “Ik ben hier met open ogen ingetrapt. Dit is gewoon een truc geweest, dat kan niet anders. Een goede vriendin die ik in vertrouwen heb genomen denkt dat het de gelegenheid was en niet zo zeer dat Anne hierop uit was. Ik betwijfel het. Zo ziek ben ik hiervan, waarom heeft ze dit gedaan? Ik had zo met Anne te doen en wilde haar helpen en wat doet ze? Ze beschaamd mijn vertrouwen. Dit is de eerste keer dat ik zo ontzettend wordt afgestraft voor mijn goedheid.”

Alleen oude vrouwtjes worden opgelicht

De goede vriendin van Tess blijft er maar op hameren dat Tess aangifte moet doen. “Maar dat durf ik niet, ik schaam me zo. Wat zullen ze op het bureau niet zeggen? Oude vrouwtjes die worden opgelicht, maar toch niet iemand zoals ik? Hoe kon ik nou zo dom zijn om een vreemde in huis te nemen? Ik vind dit zo’n toestand, ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Mijn ego en mijn kijk op mensen heeft een behoorlijke knauw gekregen. En als ik iets niet wil, dan is het achterdochtig worden. Wat moet ik nou?”

Is jouw vertrouwen ook weleens beschaamd? Hoe ging je daarmee om? En: als je in Tess haar schoenen zou staan, wat zou je dan doen? Gelijk naar de politie en de onderste steen boven halen of zou je het laten, want: wat heeft het voor een zin? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Afbeelding: christian ferrer via Unsplash

Olivia: ‘Mijn vriendin wil mij geen cadeaubon geven’

Jarenlang vierde Olivia haar verjaardag niet meer en daar komt binnenkort verandering in: ze wordt 40 en wil een knalfeest geven. Een van haar vriendinnen heeft haar gevraagd wat ze wil hebben. “Ik antwoordde dat ik een bon van een grote online winkel wil hebben om een boek te kopen.  Mijn vriendin Josefien weigert echter een cadeaubon te geven. Bonnen vindt ze zo inspiratieloos, en ze is vooral bang dat ik er dan geen boek voor koop, maar het aan iets heel anders uitgeef… LEES VERDER!