Het is voor veel kinderen een van de leukste dingen van het najaar: het Sinterklaasfeest. Cadeautjes, gezelligheid, pepernoten, samen het Sinterklaasjournaal kijken en heel veel liedjes zingen. Het geeft de donkere weken zo veel licht! Niet iedereen denkt daar zo over. Hester vertelde haar dochters (van 4 en 6 jaar) hoe het werkelijk zit. Ze deelt met ons waarom ze dat heeft gedaan en hoe hier in haar omgeving op wordt gereageerd. Lees mee!
“Bij ons thuis was er nooit geld. Geen geld voor eten, geen geld voor nieuwe kleding en al helemaal geen geld voor cadeautjes. Op onze verjaardagen deed mijn moeder nog wel haar best om er iets van te maken, maar feesten als kerst en Sinterklaas gingen aan ons neus voorbij”, vertelt Hester over haar kindertijd. “Ik heb zelf daarom nooit geloofd in Sinterklaas. ‘Sinterklaas is alleen voor rijke kinderen’, zei zij tegen ons. Ik vond het jammer om te zien dat andere kinderen cadeautjes kregen en ik niet. Maar echt verdrietig werd ik er ook niet van.”
Verzonnen show
Naarmate Hester ouder wordt en de kinderen in haar klas nog steeds in de Sint geloven, vindt ze het vreemder en vreemder dat ouders massaal tegen hun kinderen liegen over het bestaan van de goedheiligman. “Ik begreep er niks van. Ouders leren hun kinderen dat ze niet mogen liegen. Maar waarom bedenken ze dan zo’n grote leugen? Dat het feestje leuk kon zijn, snapte ik nog wel. Alleen die hele verzonnen show eromheen? Daar kon ik toen al niet inkomen.”
Verdrietig en geschrokken
Hester is nu zelf moeder en heeft twee dochters. Sara is 4 jaar oud en zit in groep 1. Kelly is 6 jaar oud en zit in groep 3. “Onder de druk van andere ouders heb ik de eerste paar jaar meegedaan aan het hele Sinterklaas-gedoe. Tot ik van de zomer ineens dacht: waarom doe ik mijn kinderen dit aan? Ik wil niet tegen ze liegen en ik heb ze dan ook meteen verteld dat Sinterklaas niet bestaat.” De kinderen van Hester zijn verdrietig en geschrokken. Maar spijt van het delen van dit nieuwtje heeft Hester niet. “De waarheid is inderdaad soms hard voor kinderen. Dat is het leven. Hier moeten ze helaas mee om leren gaan.”
Eerlijkheid duurt het langst
Op de school van de kinderen van Hester wordt het Sinterklaasfeest uitvoerig gevierd. “Mijn kids doen daar natuurlijk gewoon gezellig aan mee. Dat ze niet in Sinterklaas geloven betekent niet dat ze er niet een leuke periode van kunnen maken.” Moeders van school hebben Hester gevraagd of ze met haar dochters wil bespreken dat ze niets tegen de andere kinderen in de klas zeggen. “Ik heb gezegd dat ik niks kan beloven. Ik voed mijn kinderen op met het idee dat eerlijkheid het langst duurt en dat ik wil dat ze de waarheid spreken. Als een klasgenootje vraagt of ze in Sinterklaas geloven, kan het best zijn dat ze vertellen dat hij niet bestaat. Dat is dan maar zo.”
Gesprek op school
Ook de leerkrachten van Sara en Kelly hebben met Hester geprobeerd te praten. “Tijdens de 10-minuten gesprekken begonnen ze er allebei over. Door die collectieve leugen hebben we de complete 10 minuten met elkaar zitten discussiëren. Bij allebei de gesprekken. Ik heb niet eens fatsoenlijk te horen gekregen hoe mijn kinderen het doen in de klas. Het is mijn goed recht dat ik mijn kinderen vertel waar het op staat. Daar zouden andere ouders en leerkrachten zich niet mee moeiten bemoeien.”
Geen twijfel
Zelfs na de kritiek van andere ouders en de leerkrachten twijfelt Hester niet aan haar aanpak. “Ik blijf erbij: je moet eerlijk zijn tegen je kinderen. Dat gaat bij ons echt niet ten koste van de gezelligheid van het feest. Ook dit jaar krijgen de meiden gewoon een cadeautje en mogen ze hun schoen zetten. Het enige verschil is dat ze weten dat het van mij komt en niet van een verzonnen man met een lange witte baard.”
Afbeelding: Unsplash+
Rieneke -
Ik heb nooit tegen mijn kinderen hierover gelogen. Ik speelde gewoon het spel mee en op een gegeven moment kwamen de vragen als “mama, volgens Eva was Sinterklaas op school haar vader” Mijn antwoord: “tja, dat zou kunnen” Op gegeven moment stelden ze zelf de vraag “bestaat Sinterklaas wel?” Mijn antwoord: ‘misschien vroeger maar nu niet meer’.