Dat ze ooit zou gaan zingen bij een dameskoor had Quinty nooit gedacht. “Nee ben je gek, ik klonk altijd als een kraai, mijn geluid als ik zong, ging door merg en been.” Inmiddels zingt ze de sterren van de hemel en kijkt ze uit naar het aanstaande optreden met het koor. Waar ze niet naar uit kijkt is de aanwezigheid van de vriend van haar moeder. “Ik wil Piet er niet bij hebben.”
Zoekend naar afleiding
Toen het wat minder goed ging met Quinty, zocht ze naar afleiding. “Ik zat een tijd niet lekker in mijn vel. Op mijn werk ging het niet goed, ik raakte de grip kwijt en maakte fouten. Natuurlijk werden die opgemerkt en voor ik het wist, zat ik huilend in het kantoor van mijn leidinggevend. Snikkend vertelde ik hem dat het niet goed met me ging en dat ik probeerde te achterhalen wat er aan de hand was. Gelukkig gaf mijn leidinggevende mij de ruimte het uit te zoeken.” En dus ging Quinty op onderzoek uit. “Je vraagt je van alles af en ik ontdekte dat ik wegrende voor problemen en nare, soms sombere gevoelens. Dat deed ik heel mijn leven lang al.”
Je bent goed zoals je bent
Een terugkerend struikelblok en frustratie, is het figuur van Quinty. “Zo lang ik me kan herinneren vecht ik tegen de kilootjes. Vroeger best vaak gepest omdat ik wat zwaarder ben dan anderen. Mijn ouders hebben mij altijd geleerd dat ik goed ben zoals ik ben en dan is het super verwarrend voor een kind als blijkt dat anderen van alles vinden over je uiterlijk. Door zelf harde grappen over mijn lijf maken, haalde ik de angel er alvast uit. Altijd was ik op mijn hoede en had ik mijn antwoord klaar.” Als Quinty in de puberteit zit, besluiten haar ouders niet samen verder te gaan. “Die scheiding hakte erin en zorgde ervoor dat ik nog meer ging eten. Zo kwam ik in een vicieuze cirkel terecht.”
Marcel ziet me echt
Het pesten, de breuk tussen haar ouders, het zorgde voor onrust bij Quinty, alleen wist ze dat niet. “Nee, ik ging maar door. Stortte me op school en later op mijn werk. Met vriendinnen ging ik veel uit en terwijl zij de ene na de andere versierden, zat ik alleen aan de bar. Tot ik Marcel ontmoette. Hij was de eerste man die me zag, écht zag. Ik viel als een blok voor hem en hij gelukkig ook op mij. We hebben het superleuk samen en zijn dolverliefd, heerlijk toch!” Met het krijgen van een relatie, groeide het zelfvertrouwen van Quinty ook weer langzaam doch gestaag. “Mars vindt me mooi en steekt dat niet onder stoelen of banken. Dat geeft me zo’n boost.”
Zingen is goed voor je
En dus durfde Quinty eindelijk de stap te nemen om aan te sluiten bij een dameskoor. “Ja, echt zo cool. Er was moed voor nodig om te vragen of ik een avondje mocht bijwonen, maar ik ben zo blij dat ik het heb gedaan. Ik heb nooit goed kunnen zingen, sterker: de ramen vlogen uit hun sponningen als ik een liedje zong.” Maar waarom dan lid worden van een koor? “Nou, op aanraden van Mars ben ik toch maar met een professioneel iemand gaan praten. Ik kan veel kwijt bij Mars, maar ik wil niet dat hij voor coach speelt. Ik heb een tijdje iemand gezien en daarmee heel goede gesprekken gehad. Zij adviseerde me om te gaan zingen, omdat dat goed voor me zou zijn.”
Wat een lol hebben we
De coach van Quinty had het bij het rechte eind: ze vindt zingen heerlijk en het brengt haar inderdaad veel. “Als je zingt moet je je focussen op je ademhaling en daarvan word ik rustig. Ook het leren van liedjes, dus de focus ergens op houden, brengt me veel. Maar het allerleukste zijn de vrouwen met wie ik zing. Stuk voor stuk fantastische vrouwen met wie ik veel lol heb.” Momenteel repeteert het koor voor een groot optreden. “Jaarlijks hebben we een groot optreden en ik heb daar zo’n zin in. En dit jaar helemaal omdat ik een mooie solo heb. Zo cool!”
Grootste nachtmerrie
Wat Quinty minder ziet zitten, is dat de vriend van haar moeder ook aanwezig wil zijn bij het optreden waar vrienden en familie kaartjes voor kunnen kopen. “Ik wil niet dat Piet naar het optreden komt. Het probleem is dat Piet enorme hoestbuien heeft. Dus ook als hij naar de bioscoop gaat, een lezing bijwoont of aanwezig is bij een optreden. Hartstikke vervelend voor Piet natuurlijk, maar ik moet er niet aan denken dat hij zo’n hoestbui krijgt juist op het moment dat ik mijn solo heb. Dat is mijn grootste nachtmerrie.”
Hoestend op zijn stoel
Buiten de solo om is het gewoon voor de andere zangeressen uitermate storend als iemand in het publiek een hoestbui krijgt en daar niet meer zo snel uitkomt. “Nogmaals: ik vind het echt rot voor Piet, maar waar ik me geweldig aan stoor is dat hij tijdens zo hoestsalvo op zijn stoel blijft zitten terwijl iedereen hem geërgerd aankijkt. Maakt niet uit of hij bij een concert, musical, toneelstuk of andere bijeenkomst is: Piet blijft hoesten als een zeehond. Ik ziet het dus niet zitten om hem tijdens ons optreden in de zaal te hebben.” Quinty’s moeder heeft inmiddels kaartjes gekocht en ook eentje voor Piet.
Kan je niet maken
“Hoe moet ik nou voorzichtig en tactisch aangeven dat ik liever niet heb dat Piet erbij is? Mijn zusje vindt dat ik het niet kan maken om hem te verbieden naar het optreden te komen. Dat kan ik ook niet maar ik zou heel graag op een prettige manier met Piet praten en hem verzoeken om niet te komen. Maar bij die gedachte alleen al, voel ik me super ongemakkelijk. Het komt zo onaardig over, maar ik moet wel. Mijn koorgenoten willen ook liever niet meer dat hij komt kijken. Vorig jaar bleef hij zo ongeveer in een hoestbui. Dat werd hem niet in dank afgenomen.”
Mijn solo naar de haaien
Quinty durft het niet met haar moeder te bespreken omdat ze haar moeder niet op haar hart wil trappen. “Wat moet ik nou? Het feit dat Piet een kaartje heeft werpt zo’n schaduw over mijn opwinding om eindelijk een mooie solo te zingen. Als ik er niet op tijd een stokje voor steek, dan hoest Piet vrolijk door het hele optreden heen en ik vermoed dat dan de poppen aan het dansen zijn. Hoe voorkom ik dat?”
Heb je eindelijk een solo, hoest en kucht de vriend van je moeder er zonder pardon doorheen. Wat doe je? Zeg je dat hij niet welkom is en leg je uit waarom? Vraag je je moeder of zij hem alsjeblieft thuis wil laten of laat je het in het midden? Zie je wel wat er gebeurt? Hoe kun je iemand op een vriendelijke manier vragen om niet te komen? Hoe zou jij dat zeggen? Praat mee in de comments onder dit artikel. Vinden we leuk!
Bovenste afbeelding: Freepik
Joris -
Hey Quin, geef Piet een keelpastille waar ‘ie een uurtje op kan sabbelen en vraag hem vooraf de zaal te verlaten als ‘ie desondanks een hoestbui aan voelt komen (of als het zo spontaan opkomt, zodra ‘ie zich werkelijk aandient).