Als iemand er niet meer is, is dat altijd pijnlijk en verdrietig. “Zelfs als iemand al heel oud is en het eigenlijk gewoon het beste is”, vertelt Stella (56 jaar). Haar schoonvader Piet was heel oud, kon bijna niks meer zelf en had om de haverklap ziekenhuisafspraken. “Hij is 96 jaar oud geworden. Heel bijzonder natuurlijk. Maar zijn afscheid kwam dus niet bepaald onverwacht. Ik ben er heel verdrietig over. Enerzijds omdat ik mijn schoonvader moet missen. Maar ook omdat alles rond zijn afscheid heel vreemd is verlopen. Zo mocht ik niet op de kaart en de reden hiervan is belachelijk.” 

Kinderen even oud

Stella ontmoet Vincent, de zoon van Piet, tien jaar geleden bij een speeddate-avond. “Ik was al jaren vrijgezel en een vriendin vond het wel mooi geweest. De vader van mijn kinderen en ik waren lang daarvoor uit elkaar gegaan en sindsdien ben ik altijd alleen gebleven. Totdat ik single dad Vincent ontmoette dus. We hadden meteen een klik, onze kinderen waren even oud en we vielen als een blok voor elkaar.”

Modelgezin

Na een paar maanden daten, ontmoeten ze elkaars kinderen en familie. “Mijn en zijn kinderen gaan heel goed met elkaar. Onze oudste twee studeren al en de twee ‘jonkies’ wonen samen nog thuis. We zijn een gelukkig gezin en ook met onze vorige partners is het contact goed. Eigenlijk een model-samengesteld gezin dus!”

Monster in Law

Toch is er één persoon waar Stella minder goed mee door één deur kan, namelijk haar schoonmoeder. “Ken je die film met Jennifer Lopez en die verschrikkelijke schoonmoeder? Monster in Law heet hij geloof ik. Nou, dat is een beetje hoe mijn schoonmoeder is. Een achterbakse, kille en manipulatieve vrouw. We hebben nooit een goede klik gehad. Gelukkig was het met mijn schoonvader Piet wél altijd heel gezellig.”

Jaloers op ons

Piet is vanaf zijn eerste ontmoeting met Stella, dol op haar. “Hij werkte vroeger als gynaecoloog en ik ben verloskundige. We konden uren praten over bevallingen, baby’s en vrouwengeneeskunde. Piet was zo’n intelligente, integere, geïnteresseerde en lieve man. Ik heb stiekem het gevoel dat mijn schoonmoeder altijd jaloers is geweest op de gesprekken die hij en ik hadden. Zij was een klassieke thuisblijfmoeder. Heel normaal natuurlijk in die tijd, maar zij kon het niet hebben dat hij wél met mij over zijn werk sprak.”

Vereerd

Wanneer Piet rap achteruit gaat naarmate hij ouder wordt, is het Stella die hem naar zijn ziekenhuisafspraken rijdt. “Mijn schoonmoeder was ook de jongste niet en reed geen auto meer. Ik vond de ritjes naar het ziekenhuis altijd erg gezellig. Op de meest moeilijke momenten heb ik naast hem gezeten. Soms zeiden we de hele rit niks, de andere keer proesten we het uit van het lachen. Ik ben vereerd dat ik hem soms wel twee keer per week mocht rijden.”

Dankbaar

Stella werkt in een drukke verloskundigenpraktijk en heeft zich regelmatig in heel wat bochten moeten wringen om Piet naar het ziekenhuis te rijden. “Gelukkig leefden mijn collega’s heel erg mee en zagen ze hoe belangrijk dit was. Ook Vincent was mij heel dankbaar. De enige die nooit heeft laten merken dat ze mijn hulp waardeerde, was mijn schoonmoeder. Zelfs nu Piet er niet meer is, gunt ze mij het licht in de ogen niet. Dat werd bij het samenstellen van de kaart ook weer pijnlijk duidelijk…”

Niet op de kaart

Een dag na het overlijden van Piet, komt de hele familie samen in het ouderlijk huis van Vincent. “Alle kinderen en (stief)kleinkinderen waren erbij. Zelfs Jossine, de vorige vrouw van Vincent, was er. Heel logisch ook, iedereen was dol op Piet. Hij had het prachtig gevonden om iedereen zo samen te zien. Terwijl Vincent, zijn broers en mijn schoonmoeder de kaart uitkozen en de tekst schreven, ruimde ik de keuken op. ‘Nee, Stella komt niet op de kaart. Jossine is de moeder van mijn kleinkinderen’, hoorde ik mijn schoonmoeder aan de eettafel zeggen. Ik wist niet wat ik hoorde.”

Moet erbij

Stella had het goed gehoord: ze mocht van haar schoonmoeder niet op de kaart. “Ze wilde liever Jossine haar naam naast die van Vincent zetten. Natuurlijk ben ik er niet op tegen dat Jossine haar naam op de kaart staat, ze is immers de moeder van Vincent zijn kinderen. Maar dat ik er niet op mocht? Dat deed mij heel veel pijn. Lief als Jossine is, zei zij er direct iets van tegen mijn schoonmoeder. ‘Ik wil best op de kaart. Maar als iemand er absoluut bij moet, dan is het Stella’, zei ze.”

Nog laten aanpassen

Helaas houdt de schoonmoeder van Stella voet bij stuk. “Ze heeft de tekst vlak voordat het naar de drukker ging, nog laten aanpassen. Ik stond dus niet op de kaart. Diezelfde dag had ik Jossine nog aan de lijn. Dat ze het zo erg voor mij vond en dat ik beter verdiende. Ook Vincent en zijn broers waren kwaad. ‘Maar mama is in de rouw… Dan denk je niet helder na’, praatte mijn vriend het nog goed. Dat viel natuurlijk verkeerd bij mij, maar ik heb het laten gaan.”

Wat moet ik doen?

Bij de afscheidsdienst wil de schoonmoeder Stella aanvankelijk niet op de voorste rij. “Hier hebben Vincent, mijn zwagers en Jossine een stokje voor gestoken. Ik zat gelukkig samen met hen vooraan. Het afscheid van Piet heeft mij zo veel verdriet gedaan. En dat mijn schoonmoeder niet inziet hoe bijzonder onze band was, kwetst mij enorm. Ik overweeg er nog een keer met haar over in gesprek te gaan. Vincent vindt dat een slecht idee. Zij is ook al bijna 90 en hij is bang dat ze een dergelijk gesprek niet meer te boven komt. Wat moet ik doen?”

Wat zou jij doen als je niet op de kaart bij het afscheid van een familielid mag? Laat het ons weten bij de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Elza’s schoonmoeder vindt dat je een kind best een tik mag geven

Wat doe je als je kind het bloed onder je nagels vandaan haalt? Je blijft uitdagen? Niet naar je luistert? Schreeuwend op de grond gaat liggen en niet met je meegaat? De schoonmoeder van Elza weet er wel raad mee: gewoon een tik geven. Daar knapt zo’n kind echt wel van op. “Ik schaam me kapot voor haar opvattingen,” zucht Elza. Haar man deelt haar mening ook gelukkig… LEES HIER VERDER!