Vriendinnen zijn alles voor Jane. Ze heeft er in de loop van haar leven heel wat om zich heen verzameld en daar is ze blij mee. Sinds haar vader er niet meer is, krijgt Jane het gevoel dat haar moeder haar vriendinnen opeist. “Ik vind dat niet prettig, het zijn mijn vriendinnen. Mijn moeder moet troost zoeken bij haar eigen vriendinnen.”
“Mijn man wordt wel eens moe van al die vriendinnen van me. Ik heb verschillende groepjes. Sommigen meiden ken ik echt al sinds de lagere school, andere leerde ik kennen op de hockeyclub en er zijn in de loop van de jaren veel collega-vriendinnen bijgekomen. Ik ben dol op ze en heel zuinig op de vriendschap die we al jaren hebben. Soms komt er zo’n groepje eten en dan zit mijn man er altijd wat verloren bij, maar hij moet ook wel lachen om die kwakende vrouwen.”
Ontroostbare moeder
Begin dit jaar werd de vader van Jane plotseling uit het leven weggerukt. “Mijn vader maakte een wandelingetje met de hond, zakte in elkaar en blies zijn laatste adem uit in de ambulance. Het was vreselijk. Zo’n gezonde en lieve man en van de een op de andere dag was hij er niet meer. Mijn moeder was ontroostbaar en wist niet hoe de dagen door te komen. Bij de afscheidsceremonie van mijn vader waren ook veel vriendinnen om mij maar ook om mijn moeder te steunen. Mijn moeder kent ze immers ook al jaren. Vier van mijn vriendinnen bekommerden zich net wat meer om mama. Ze brachten haar soep en namen haar mee om boodschappen te doen.”
Het zijn mijn vriendinnen
Jane waardeert het dat haar moeder door haar vriendinnen wordt gesteund. Het wordt lastig voor haar als ze merkt dat haar moeder ook steeds zelf contact met ze zoekt. “Marja vertelde me dat mama haar steeds belt. En dat ze dan soms ook over mij begint te praten. Ik schrok een beetje toen ik dat hoorde want ik vind het niet prettig als mijn moeder een soort vriendschap met mijn vriendinnen probeert te sluiten. Ze heeft haar eigen mensen en ik vind dat ze haar verdriet en het oppakken van haar leven niet met mijn kanjers moet delen. Marja gaf ook aan het allemaal een beetje ongemakkelijk te vinden dat mijn moeder steeds contact zoekt.”
Beetje jaloers
Jane praat er met haar man over. “Benjamin is het met mij eens: mama moet mijn vriendinnen niet aanklampen. Wat ik ook heel naar vind is dat ze me dan heel blij vertelt dat ze zo’n leuk contact met Marja en Karen heeft en dat het zulke leuke meiden zijn. Soms vertelt ze me zelfs dingen die ik nog helemaal niet wist. Ik merk dat ik daarvan een beetje jaloers word en ik wil dat ze mijn vriendinnen met rust laat.”
Mama werd woest
Praten met haar moeder loopt uit op een enorme huilbui. “Hoe moeilijk ik het ook vond, ik dacht: ‘ik moet het gesprek met haar aangaan. Ik moet proberen uit te leggen waarom het niet gezond is als ze mijn vriendinnen steeds belt en doet alsof het haar vriendinnen zijn. Mama werd woest. Ze vond dat ik niet zo egoïstisch moest doen en dat het toch juist fijn was dat mensen haar door deze nare periode heen wilden helpen. Ik probeerde haar uit te leggen dat ik dat ook best begrijp maar dat zij ook moet snappen dat het voor mij niet leuk is als mijn moeder zich bemoeit met mijn leven en mijn vriendinnen. Mama is mijn vriendin niet, ze is mijn moeder. Ze barste in tranen uit en vroeg me te vertrekken. Dat ze niet kon begrijpen dat ik zo jaloers kon zijn.”
Tussen twee vuren
Jane voelt zich onbegrepen en vindt nog steeds dat wat haar moeder doet niet gezond is. “Mijn vriendinnen voelen zich opgelaten en hebben het idee tussen twee vuren in te staan. Mama blijft ze bellen en soms hebben die meiden daarin helemaal geen zin en nemen niet op. Maar dat is ook weer rot. Hoe kan ik mijn moeder duidelijk maken dat ze zich niet met mijn leven en mensen moet bemoeien maar dat ze zelf de draad weer moet zien op te pakken? En dat ze dat samen kan doen met haar eigen vriendinnen?”
Wat vind jij? Heeft Jane gelijk en moet haar moeder de vriendinnen van haar dochter met rust laten? Of vind je dat Jane niet zo moeilijk moet doen; haar moeder moet even getroost worden en wat maakt dat nou uit dat dat door de vriendinnen van haar dochter gebeurd? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Anastasia Shuraeva via Pexels
Flora: “Mijn buurman leert zijn zoontjes meisjes lastigvallen”
Flora woont al twintig jaar in een gezellige volksbuurt. Iedereen in de straat gaat goed met elkaar om, de kinderen spelen samen op straat en voor een kopje suiker kan je bij iedereen terecht. Heel prettig dus! “Helaas woont er sinds een aantal maanden een gezin dat hier minder goed lijkt te passen… Verder lezen”
Joris -
Je hebt je moeder verteld dat jij het niet prettig vindt. Je vriendinnen kunnen datzelfde doen en het nummer voor oproepen en op WhatsApp blokkeren als ze contact blijft zoeken. Of vereert ze ze ook met fysieke bezoekjes?