Echt een super band heeft Prisca niet met haar schoonzus, maar ze heeft ook zeker geen hekel aan haar. “Jamilla is heel chill, soms een beetje te. Ze maakt zich nauwelijks ergens druk om en ziet nergens gevaar in. Ik vermoed dat ze de relaxte genen van haar moeder heeft geërfd.” Wat Prisca mateloos irriteert is dat Jamilla haar drie kinderen regelmatig ‘dumpt’ bij haar ouders of schoonouders. “Belachelijk! Je kunt anderen toch niet steeds met je kinderen opzadelen?”
Vijf jaar kent Prisca haar schoonzusje nu. “Mijn broer Martijn heeft altijd super veel vriendinnen gehad. De een was de deur nog niet uit, of de volgende werd al weer voorgesteld. In het begin vond ik het leuk als hij met een nieuwe vrouw aan kwam. Ik hoopte dat ik er ook een gezellige vriendin bij zou krijgen. Maar toen nummer zoveel mijn hand schudde en zich voorstelde, stak ik er niet zoveel moeite meer in. Want: de kans dat ze binnen no time werd ingeruild, was groot.”
Dumpen
Met Jamilla houdt Martijn het wel uit en de familie draagt haar op handen. “Mijn ouders zijn dol op haar. Het is ook een prachtige verschijning en ze is altijd vrolijk en onbezorgd. Ze gaat letterlijk dansend door het leven. En dan zegt iedereen: hoe doet ze dat toch? Drie kinderen, werken, leuke dingen doen, een goede vrouw zijn. Nou dat is niet zo moeilijk: haar kinderen dumpt ze namelijk bij mijn ouders of haar ouders zodat ze haar handen vrij heeft.”
Jaloers
Prisca vroeg laatst haar moeder of ze het niet vervelend vond dat Jamilla haar steeds opzadelde met de kinderen. Maar tot haar grote verbazing vond haar moeder het geen enkel probleem. “Ze vond het heerlijk om die kinderen om haar heen te hebben. Toen ik voorzichtig opperde dat het toch op z’n zachtst gezegd een beetje vreemd is dat Jamilla haar kleintjes bij anderen achterlaat om zelf lekker te gaan shoppen of dansen, vond mijn moeder dat ik niet zo jaloers moest doen. Ik zou bijna ruzie met mijn moeder krijgen over het gedrag van mijn schoonzusje.”
Wegcijferen
De opmerking van haar moeder dat Prisca jaloers zou zijn, hakte er behoorlijk in. Het gaat Prisca er vooral om dat het niet goed voor die kinderen is dat ze continu worden gedumpt omdat hun ouders me-time willen hebben. “Neem dan geen kinderen, denk ik dan. Je weet dat als je een ouder wordt, dat je vrije leventje over is. Dat komt wel weer als de kinderen ouder zijn, maar de eerste jaren zul je je moeten voegen. Maar dat vinden mijn broer en schoonzus klink klare onzin. Martijn vindt dat kinderen gewoon moeten meevaren in jouw leven en niet andersom. Zo werkt dat toch niet? Een goede ouder cijfert zichzelf weg.”
Schuldgevoel
Dat Jamilla geen schuldgevoel heeft over het steeds maar onderbrengen van haar kinderen, snapt Prisca niet. “Ik denk dat ze dat wel degelijk heeft, maar dat ze dat niet wil toegeven. Mijn moeder zegt dat ik overdrijf en dat de kinderen een heel leuke band met hun familie en vrienden opbouwen op deze manier. Dat ze dan niet zo eenkennig worden. Nou ik dump mijn kinderen bijna nooit en die zijn ook niet eenkennig. Het hoort gewoon niet.”
Vind jij dat Jamilla wel heel makkelijk haar kinderen onderbrengt bij anderen zodat ze lekker de bloemetjes buiten kan zetten? Vind je het terecht dat Prisca moeite met het gedrag van haar schoonzusje heeft? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Flitzie -
Mijn zussen hebben hun kinderen gedumpt op mijn vanaf het moment dat ik 11 jaar was. Automatisch moest ik ook oppassen. Toen ik 11 was vond ik het leuk om te helpen met het oppassen op mijn neefje. Hy woonde ook bij mijn ouders in, zodat mijn zus en haar man geld konden verdienen. Mijn moeder heeft het financieel zelf helemaal gedaan. Later toen ik wat ouder werd en ik meer neefjes en nichtjes kreeg, paste mijn moeder nog meer op en ik hielp nog steeds mee, omdat ik dacht dat het normaal was. Ik zette mijn leven aan de kant. Niemand die rekening hield met mij. Op een gegeven moment heeft mijn zus haar kinderen in de steek gelaten en wij via juridische stappen de kinderen weer naar hun vader gehaald. Mijn zus, hun moeder was foetsie. Die 2 dochters die ze had woonde bij hun vader en elk weekend om en om haalde mijn moeder of ik ze op en brachten ze weer terug. Hun vader voelde zich niet verantwoordelijk om zijn kinderen zelf op te halen of te brengen naar oma. Die kinderen groeide op. Mijn 3e zusje die jonger is kreeg ook 1 kind 11 jaar geleden. Wederom voeden mijn moeder en ik haar op. Dit is een zeer giftige patroon die ik vanaf mijn elfde leef. Ik heb geen man of kind. Ik kon veel niet aan in mijn leven. Heb een zware burn out gehad en greep naar middelen in mijn jonge jaren om er niet te zijn. Dat deed ik in mijn vrije tijd die ik amper had.