Mijn dochter is 15 jaar oud, zit op de middelbare school en doet het allemaal erg goed. Ze haalt prima cijfers, heeft fijne vriendinnen en voetbalt veel. Niks om je zorgen over te maken, zou je zeggen… Helaas hebben zij en ik sinds een jaar heel veel ruzie. Ze luistert niet naar mij, praat soms dagen niet tegen me en reageert fel op alles wat ik doe of zeg. Het is natuurlijk iets vrij normaals bij puberende dochters, maar ik vind het wel heel vervelend. Wat kan ik doen om dit te veranderen? Groet, Sophie.
Beste Sophie,
Bedankt voor je vraag. Er zijn heel veel ouders (en dan met name moeders) die hun pubers soms wel achter het behang kunnen plakken. Zoals je zelf al zegt: het is normaal. Ze is zichzelf aan het ontdekken en ontwikkelt een eigen persoonlijkheid. Om deze reden zetten veel pubers zich af tegen de normen en waarden van hun ouders. Niet omdat ze jou niet aardig vinden, maar omdat dit hun manier is om zelf regels en omgangsnormen te ontdekken waar zij zich gemakkelijk bij voelen.
Lees ook: Negeren als straf kan zelfs schadelijk zijn!
Dat ontdekken van deze eigen regels en manieren, heeft nogal wat voeten in aarde. En wat grappig is: wanneer ze door de puberteit heen zijn, zullen veel jong-volwassenen toch weer grotendeels uitkomen bij de normen en waarden die ze van hun ouders meekregen.
Ik snap dat je graag wil dat de band tussen jou en je dochter weer beter wordt. Helemaal ‘best friends’ zul je misschien op dit moment niet met haar worden, maar ik heb wel een paar tips die het voor jou wat makkelijker kunnen maken:
- Accepteer dat je dochter haar eigen maniertjes wil ontdekken. Is ze aan het koken? Geef haar dan geen goedbedoelde adviezen als ze hier niet om heeft gevraagd. Ja, er zal een keer iets aanbranden en ja, het smaak de eerste keer misschien vies. Maar dit is dé manier waarop zij haar manier kan vinden. Let hier ook op bij haar kledingkeuze, vriendjeskeuze en vriendinnenkeuze.
- Geef haar de ruimte. Wil ze een avond alleen op haar kamer zitten in plaats van een film kijken met het hele gezin? Laat haar lekker gaan. Haar dwingen om erbij te komen zitten zorgt er echt niet voor dat ze het met plezier doet. Geef haar de ruimte en je zult zien dat ze naar je toekomt.
- Behandel haar als een volwassene en heb overleg. Een bekend voorbeeld hiervan is de discussie over hoe laat pubers thuis mogen zijn. In plaats van een tijd geven waarop ze thuis moet zijn, kan je haar beter de vraag stellen: wat denk jij dat een goede tijd is? Ze voelt zich hierdoor serieus genomen en zal sneller met een haalbaar voorstel komen dan wanneer jullie er ruzie over maken. Spreek die tijd af en je zult zien: dikke kans dat zij zich eraan houdt. Idem met zakgeld: vraag haar hoeveel ze nodig denkt te hebben en laat haar zelf met een (realistische) berekening komen. Niet alleen een stuk minder discussie, ze leren er ook nog eens zelf van nadenken.
- Ruzie gehad? Houd niet te lang vast aan je woede! Hebben jullie ruzie gehad toen ze uit school kwam? Kan gebeuren. Maar, probeer tijdens het avondeten weer gewoon gezellig te doen. Ook als jullie het misschien nog niet uitgepraat hebben en als zij nog boos is. Een ruzie met een puber zit in een klein hoekje en je moet er dus niet altijd te zwaar aan tillen. Je er even overheen zetten en doorgaan.
Hopelijk helpen deze tips je! En onthoud: haar puberale gedrag is een investering in de toekomst. Het komt wel goed met haar.
Liefs,
Vera
