Elvira: ‘Mijn ouders zagen mij nooit staan en nu nog steeds niet’

Blijkbaar ben ik de enige die zich stoort aan het verhaal. Iedereen wordt afgebroken, kan me voorstellen dat ouders zich distantiëren.

Wat leuk dat de oude reacties zijn blijven staan!

Wat Rieneke aangeeft om te doen zou heel goed zijn om ‘het proces van verandering evt in gang te zetten!
Ik waarschuw Elvira wel voor evt narcistische ’trekjes van haar vriend.., want als je zo ‘zorgzaam inelkaar zit, altijd een pleaser geweest bent geweest, ben je erg gevoelig en een makkelijk slachtoffer voor dit ‘soort narcistische types…zij gaan je nl altijd graag opzetten/ afhouden tegen/van je familie/vrienden…
Ik zeg niet dat dit hier het geval hoeft te zijn, maar waarschuw haar dat ze nu niet soort van ‘afhankelijk wordt van haar ‘vriend

Ga praten met je familie en zoek buiten je man/vriend/verloofde iemand op om mee te praten.
Er zijn ook mannen die je willen insoleren van je familie. Die op je onzekerheid inpraat.
Daarom is zo belangrijk met je familie te praten en met een maatschappelijk werker.
Misschien heeft je man ook wel gelijk.
Maar bekijk eerst alles van alle kanten. Praten is zo belangrijk.

Naast onze ouders zyn we allemaal volwassen op ons manier en dat mag .het mag anders zyn dan dat zy het zien .maar als zy dat niet willen accepteren dat niet iedereen leeft op dezelfde golflengte als hun ja dan kryg je afstand

Ik denk dat Elvira veel aan de theorie/wijsheid van Els van Steijn kan hebben, de familie fontein en familie opstellingen. Ze is ondere te horen in de podcast van kukuru en de Oersterk podcast.

Mn moeder sloeg me vroeger elke dag .tegen mijn hoofd in mijn kindertyd .ik heb gebroken met myn ouders .m’n moeder heeft me bedreigt met de dood terwyl ik nooit een vlieg kwaad doe .wat mis ik mijn vader

Ik herken dit verhaal. Bij mijn man is het net zo. 1 perfecte zus en 1 die veel aandacht en zorg vraagt. Ondertussen is hij degene die alles regelt en verzorgd. Hij is degene die zich steeds moet schikken. Omdat hier niets in leek te veranderen, nodig ik soms zijn ouders uit voor een uitje, lunch of etentje. Het moet wel van ons uitkomen, maar mijn man krijgt zo toch de aandacht die hij verdient 🥰

Een column zonder tekst????

Ik herken dit. Zelfs een onbekende zei tegen mij dat het klonk dat ik het buitenbeentje in het ouderlijk gezin was/ben. En dat zij mij niet begrijpen. Terwijl ik alleen maar wat algemene informatie vertelde kon zij (werkcoach) dat zien. Ik lees nu het boek ongezien opgegroeid van Lindsay c Gibson. Ik probeer ook de reacties en gedrag van mijn ouders niet persoonlijk op te vatten en niet op te vatten als een waardeoordeel van mij als persoon. Een andere coach zei ook tegen mij :’Hoe zou het voor je zijn als je de verwachting van een diepgaande moeder dochter relatie zou laten gaan?’ Ik ben er ook achtergekomen de zondebok te zijn in mijn gezin van herkomst. Ik probeer hier om te rouwen maar ook om het niet persoonlijk op te vatten en te zien als onmacht van mijn ouders en blijkbaar hebben zij het nodig onaardig tegen anderen te doen om zichzelf op die manier beter te voelen/staande te houden. Ik las ergens een quote over het hebben van biologische familie en logische familie de mensen die jouw wel waarderen en met wie jij wel verbinding voelt en die jouw wel zien en accepteren. Ik zou ook lezen over verborgen narcisme en proberen nieuwe positieve mensen te zoeken bij wie jij wel welkom bent. Dit is een proces waar ik zelf ook mee bezig ben. Ik hoop echt dat je je emotioneel los kan maken van hen. Je bent sterker dan je denkt.

Ik herken dit
Heb gebroken met mijn ouders. Heel groot gemis, als ze bereid zijn om serieus te praten zijn ze welkom.
Ben enigste kind, echter ouders enorm dominant, heb daar punt achter gezet. Ben nu echt mijzelf aan het terugvinden, onzekerheid is aan het verdwijnen, gaat echt stukken beter

Ik herken heel veel dingen die ik lees. Ik heb twee jaar geleden gebroken met mijn ouders. Tot op de dag van vandaag een groot gemis maar wel het beste. Je gaat hier aan kapot.

Nu gaan aanpakken! Vertel je ouders in de ik vorm wat je dwarszit. Ik voel me : niet gezien want: vul maar in! En als je wilt trouwen op een zonnig eiland? Doen!!!!!!!
Ik ben 55 en draag al 40 jaar bewust de gevolgen van een depressieve moeder, een ‘geweldige’ broer etc……
Vele depressies later zit ik met een kapot lijf en nog steeds please-gedrag!
Ga dit doorbreken! Desnoods met hulp van een coach of psycholoog!
💌
Nu doorpakken! Bij mij komt nu pas een stukje voor mezelf opkomen aan de orde en nog vind ik het een valkuil.
Geloof in jezelf, koester jezelf en koester je partner! De tijd gaat snel!
Je leeft nu! Ga niet gebukt onder het dienen van de ander. Vroeg of laat crasht dit. Als je dit durft kun je alles!

Sien, bedankt dat je mij hierop wijst. Soms moet je even op de feiten worden gedrukt om je ogen te openen. Ik vind dat ik een narcistische moeder heb.Bij mij is er ingestampt door haar altijd naar haar te luisteren en mijzelf weg te cijferen voor anderen.Zelfs als volwassen vrouw bepaalt zij en als ik niet luisterd volgt er door dreigen straf of de negeer modus zet ze aan. Pleasen doe ik en mijn dochter doet i.d.d. hetzelfde. Ik wil niet zo’n moeder zijn dus ik ga er serieus op letten en ook gewoon vaker zeggen tegen haar “liever dat doet mama wel dat hoef je echt niet te doen” Ik wil hey niet afschuiven op mijn moeder maar heb er nooit een goed voorbeeld van gejad hoe het ook kan. Dat sommige vriendinnen hun gevoelens en zich zo hecht voelen met hun moeder, ik ken dat gevoel gewoon niet.

Fijn dat je een partner hebt die je op bepaalde ongezonde patronen in het gezin heeft gewezen. Niet leuk, maar het maakt wel duidelijk waar je gevoel en hoe je nu in het leven staat (in je werk en prive) vandaan komt. Hier kun je met of zonder je ouders mee aan de slag. Ik wens je daarbij sterkte. Jammer dat ook je broer we nooit iets over gezegd heeft naar jullie ouders, ze zouden vast naar hem hebben geluisterd. Als je je ouders niet kunt veranderen of meekrijgt, probeer het dan alleen met hulp. Gun het jezelf om sterker te worden.

@Rieneke, jij doet eigenlijk hetzelfde bij je jongste kind, ondanks dat je zegt dat ook je man dit heeft meegemaakt en ni steeds! Een meer meegaand kind is geen reden om hem/haar dan maar extra te belasten. Dat zou je als ouder ook niet moeten willen. De impact voor een kind later kan groot zijn.

Het overige deel van je post vind ik dan wel goed. Als dat iets is wat de schrijver en haar man willen kunnen ze het proberen.

Ik wens je een mooie bruiloft en een gelukkig leven!

Er is nog weinig bekend over verborgen narcisme, maar daar is ze waarschijnlijk slachtoffer van.
Ze was de assepoester van het gezin, de zondebok en zoveel meer.
Ze kan via Google zoeken en (h)erkenning vinden voor haar situatie.

Ik weet dat het heel moeilijk is, want het zijn en blijven je ouders, je broer (die ook wel eens iets zou mogen zeggen in jouw voordeel) en je zus, ook al is het zo’n ‘asociaal stuk vreten’, maar stil trouwen en wegwezen. Breken met dat stelletje. Jij doet er duidelijk niet toe voor hen. Laat zien dat je ze niet nodig hebt!

Naar mijn jongste kind vraag ik als ouder ook sneller voor karweitjes. Zij is de makkelijkste en meest meegaand. Dat gebeurd gewoon automatisch. Als ik naar mijn man kijk dan werd vroeger zijn zusje enorm voorgetrokken en nu nog. Zij is ook meer eisend. Hiermee wil ik aangeven dat je als ouders bepaalde dingen doet zonder bij stil te staan wat het met de ander kind of de desbetreffende kind doet. Dat Paul jou op bepaalde zaken wijst en je zelf aan geeft dat het idee om stiekem met Paul te trouwen en vanaf een zonnig eiland dat wereldkundig te maken, heel aantrekkelijk vindt zijn echt serieuze aanwijzingen dat het anders moet gaan. Je hoeft je ouders hier niet op aan te vallen maar je kan ze er wel op wijzen. Nodig ze thuis eens uit en geef aan dat je het zo gesellig vindt dat ze hier voor tijd hebben gemaakt en dat vroeger soms best wel eens had gemist omdat al de tijd en aandacht uit ging naar het voetballen van je broer. Dan kan je eens rustig vragen “nu jullie er toch zijn wil ik gewoon eens eerlijk weten wat jullie echt van vinden dat wij gaan trouwen want er wordt nooit naar gevraagd en jullie moeten eerlijk zijn want als jullie het niets vinden dan denken wij er aan om te trouwen vanaf een zonnig eiland” Je weet dan gelijk waar je aan toe bent en wat jij voor hun betekend. Beteken je niets of weinig ga lekker trouwen zonder ze en leef meer je eigen leven. Geven ze iets van belangstelling zoek dan iets zodat ze er bij betrokken raken en ze leren om jou ook aandacht te geven (trouwjurken passen alleen met je moeder en zonder zus). Je man trouwpakken vragen je vader maar niet je broer. Je kan dan aangeven tijdens trouwjurken oassen “mama ik vind dat zo fijn dat quality time met jou dat heb ik vroger soms best gemist” Tijdens pakken uitzoeken kan je man tussen neus en lippen aangeven aan je vader van “wat leuk om dit met u te doen. Je dochter vindt het ook geweldig dat jullie dit met ons doen want die voelde zich soms binnen het gezin zich een beetje een buitenbeetje..Ze is een heel.gevoelige vrouw”

Dus kortom.steeds korte hintjes die je op een positieve manier geeft i.p.v op een aanvallende manier. Dus benadrukken van “wat fijn dat je even nu vraagt dat …. koffie wilt zetten” “Wat geniet ik hier zo van om eens qualityntime met jou te hebben” ” Wat ontzettend leukndat je vraagt naar ….” “Wat lief dat je vraagt …” “Ik waardeer het enorm dat jij….”