Terwijl haar vriendin haar probeert over te halen het toch echt te laten doen, weet Melody (41) niet waar ze het moet zoeken als ze alleen al het woord ‘uitstrijkje’ hoort. “Ik ben zo verschrikkelijk bang om te worden gepenetreerd. Het idee dat er iets in mijn vagina wordt geschoven, maakt me kotsmisselijk.”
De envelop die net na haar dertigste verjaardag op de deurmat plofte maakte ze nietsvermoedend open. Toen ze las dat ze werd opgeroepen voor het laten maken van een uitstrijkje, verscheurde ze de brief, tot grote woede van haar vriendin. Waar haar angst vandaan komt, weet Melody niet.
Ik lesbisch?
Haar eerste vriendje kreeg Melody toen ze dertien jaar was. Bas was dol op haar. “We konden uren zoenen en ik stond toe dat hij met zijn handen onder mijn truitje ging, maar wilde niet dat hij met zijn hand in mijn broek ging. Dat was een absolute no go.” Bas wilde meer maar Melody niet. ’s Avonds in bed fantaseerde ze over Brigit. “Brigit woonde een paar huizen verderop en ik vond haar leuk. Ik kreeg vlinders in mijn buik van haar.” Als ze dat aan haar moeder vertelt, ontstaat er een open gesprek waarin haar moeder oppert dat ze misschien wel op vrouwen valt. “Opeens viel alles op z’n plek. Ik vond Bas een schatje, maar voelde niet die kriebel in mijn buik die ik wel voor Brigit had.” Omdat ze geen toenadering durft te zoeken, wordt het niets met Brigit.
Toch geen kanker
Haar eerste serieuze relatie met een vrouw krijgt Melody als ze vijfentwintig jaar is. In een café ontmoet ze Angelique en het is liefde op het eerste gezicht. Ze hebben veel raakvlakken en al snel gaan ze samen wonen. Tussen de lakens gaat het niet zoals Melody zou willen. “Elke keer als Angelique met haar vinger in me wil, verkramp ik. Ik word droog en raak in paniek.” Ze vinden een andere manier om met elkaar te vrijen zonder dat Melody wordt gepenetreerd. Op haar dertigste krijgt ze oproep om een uitstrijkje te laten maken. “Het zweet brak me uit en ik dacht: ik heb toch geen kanker. Ik hoef het niet te laten doen.” Ze verscheurt de brief tot grote woede van Angelique die alsnog een afspraak met de huisarts maakt en meegaat als Melody het onderzoek heeft.
Lees ook: Ik Laura, nymfomane #16: “de seksuologe had toch gelijk”
Nachtmerrie
De praktijkondersteuner die het uitstrijkje gaat maken heeft geen begrip voor Melody’s angst en zet haar voeten in de beugels. Dat de tranen over haar wangen stromen, ziet hij niet en het is Angelique die een einde maakt aan de nachtmerrie. “Trillend liet ik me van de stoel glijden. De aanblik van het speculum alleen al maakte me ziek.”
Seksuoloog
Melody bezoekt sinds kort een seksuoloog en probeert door gesprekken van haar angst af te komen. “Ik heb gelezen dat ook vrouwen met lesbische contacten kans hebben op het HPV virus. Dit is een virus dat de kans op baarmoederhalskanker vergroot. Ik hoop dat ik over een tijdje zover ben dat ik niet meer bang ben om te worden gepenetreerd. Dan kan ik andere seks met Angelique hebben en een uitstrijkje laten maken. Zo ver is het nog niet, maar ik ben op de goede weg.”
Anoniem -
Ik ben ook als de dood voor het maken van een uitstrijkje. Dit heeft puur met mijn verleden te maken. En ik zie wel waar het schip strand. Maar ik kan het niet heb ook al gesprekken hierover gehad maar dat heeft weinig opgeleverd omdat er geen of weinig begrip voor is. Men vind het allemaal maar onzin en men kan niet voelen wat het met je doet als je er bang voor bent. Ik vind het schandalig dat er zo weinig naar een patiënt geluisterd word. En gewoon maar doordrammen om het toch voor elkaar te krijgen. Nou ik doe het niet. Ben er ook wel klaar mee. Zolang er niet normaal over gepraat kan worden hoeft het van mij niet.