Sinds twee jaar werkt Mayke meestal vanuit huis. Alleen op maandag gaat zij naar kantoor. “Ik vind het heerlijk om thuis te werken. Soms stop ik een wasje in de machine, ik wandel tussen middag met de hond en als er een pakketje wordt bezorgd is er altijd wel iemand thuis.” Inmiddels hebben de bezorgers van pakketjes dat ook door en bellen regelmatig aan om iets voor de buren af te leveren. Maar na een verschrikkelijke reactie van haar overbuurvrouw neemt Mayke vanaf nu geen pakketjes meer aan…

Mayke doet graag wat voor een ander en het aannemen van pakketje als een buur niet thuis is, is wel het minste wat ze kan doen. “We wonen in een hele fijne en gezellige buurt en staan als het nodig is voor elkaar klaar. Een keer in het jaar hebben we een straatfeest en dat is altijd erg leuk. Sinds een paar jaar woont Marianne, een single vrouw bij ons aan de overkant. Deze overbuurvrouw is weinig thuis omdat ze een hele drukke baan heeft. Ze bemoeit zich ook niet echt met de buren, heeft kennelijk geen behoefte aan contact. Dat vind ik jammer, maar ik snap ook dat niet iedereen behoefte heeft aan veel contact met de buren.”

Beetje moe word ik ervan

Wat Mayke wel opvalt is dat Marianne heel vaak spullen online koopt, het thuis laat bezorgen maar er dus nooit is. “Bijna elke dag staat de pakketbezorger met bestellingen voor haar aan mijn deur. Ik vind het geen probleem ze aan te nemen, maar soms word ik er wel een beetje moe van. De pakketbezorger weet het zo ondertussen wel: als buren er niet zijn, dat hij de pakjes bij mij kan stallen. Soms lijkt het hier net een sorteercentrum.” Maar goed, allemaal tot daar aan toe, de meeste buren die hun pakje bij Mayke komen halen zijn blij dat ze het heeft aangenomen. “Rond de feestdagen krijg ik van een aantal buren een cadeautje om me te bedanken voor het aannemen. Hoeft natuurlijk niet, maar ik waardeer het wel.”

En bedankt he!

Marianne doet niet aan bedankcadeautjes, sterker: ze doet helemaal niet aan bedanken. “Als ze een pakketje komt ophalen heeft ze nooit tijd voor een praatje en een bedankje kan er helemaal niet van af. Ik vind dat jammer. Kleine moeite toch om even te bedanken of even een kletspraatje te maken?” Laatst werd er weer een doos voor Marianne gebracht. Mayke deed de deur open met de telefoon aan haar oor open en had niet in de gaten dat de doos was beschadigd. “Het leek net of de doos was aangevreten. Maar omdat ik aan het bellen was, zag ik het niet. Anders had ik de postbezorger erop gewezen.”

Nou is het mijn schuld

Ze zet het pakketje in de hal en toen Marianne uit haar werk kwam, kwam ze het ophalen. “Ze werd woest toen ze de beschadigde doos zag. In die doos zaten namelijk glazen en twee waren er kapot. Ja, daar kan ik weinig aan doen maar Marianne gaf mij de schuld. Opperde dat de hond er mee had gespeeld. Dat is echt onzin, want Spike heeft helemaal niet aan het pakketje zitten knagen. Dat weet ik zeker omdat ik de tussendeur van de hal altijd dichthoud.” Aan de deur ontstaat een ruzie en Marianne doet ontzettend gemeen en vindt dat Mayke de glazen moet vergoeden.

Mij niet bellen

“Mijn mond viel open. Wat dacht Marianne nou? Zie ik eruit als en post.nl-servicepunt? Tierend liep Marianne mijn tuinpad af. Trillend van woede en andere emoties zat ik op de bank en nam me voor om nooit meer pakketjes aan te nemen. Ook niet voor de andere buren. Ik ben er helemaal klaar mee en heb hier geen zin meer in. Ik heb online een sticker gekocht waarop staat: ‘Wij nemen geen pakketten aan voor buren’. Klaar ermee. En ja, het is jammer voor de buren die wel altijd blij met me waren, maar ik heb er echt genoeg van.”

Herken jij het verhaal van Mayke? Ben jij ook altijd thuis en dus automatisch de verzamelplek voor pakketjes voor buren? Neem je ze aan of weiger jij dat te doen? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door EKATERINA BOLOVTSOVA via Pexels

Maja: ‘Mijn man liet mijn moeder op een hoge berg in Wales achter’

Drie weken naar Wales lijkt heel lang, maar het stond al jaren op het lijstje van Maja en Eric. Toen ze onlangs afscheid moesten nemen van haar vader twijfelden ze of ze wel zouden gaan, omdat haar moeder dan alleen in Nederland zou zijn. Eric bood aan om haar dan gewoon mee te nemen en dat leek me een goed en lief idee. “Achteraf heb ik daar zo’n spijt van…. Verder lezen”