Ik heb de hele nacht wakker gelegen. Niet omdat ik te veel koffie had gedronken, ik me zorgen maakte over mijn financiële situatie of omdat ik lag na te denken over mijn tekortkomingen op de ski’s, maar omdat ik menstruatiepijn had. Extreme menstruatiepijn. Zo veel pijn dat ik het gevoel had flauw te vallen en daar stiekem zelfs op hoopte, alles om maar van de pijn verlost te zijn. De volgende dag wilde ik wel gewoon naar kantoor, om daar op een klein groen bankje in een hele diepe slaap te raken.
Een echte vrouw worden
Toen ik een jaar of 12 was, begon de ellende. Vlak voor een belangrijke waterpolotraining constateerde ik een rode vlek in mijn witte onderbroek. ‘Mamaaaaaaa!’ gilde ik door het huis ‘volgens mij ben ik iets van ongesteld ofzo’. Hoe mijn moeder reageerde weet ik niet meer precies. Het enige wat ik me kan herinneren zijn de buikpijnaanvallen en het vele overgeven. Leuk, dat ‘echt vrouw’ worden.
Na die eerste menstruatie werd me al snel duidelijk dat het niet bij die ene keer zou blijven. Het zou een maandelijks terugkomend ritueel worden, waarvan je na die eerste vreselijke keer alleen maar hoopt dat het een grapje is. ‘Nee hoor, dat is geen grapje. Maar, je leert wel steeds meer maniertjes om het minder vervelend te maken voor jezelf’ verzekerde mijn moeder mij. En dat klopte. Uiteindelijk begon ik met de pil en kreeg een paar jaar later een spiraal. Helaas bleek mijn lichaam de spiraal uit te stoten, dus deze moest uiteindelijk weer verwijderd worden. Toch maar weer aan de pil dus. Helaas kreeg ik veel last van sombere buien en besloot ik toch weer te stoppen; de menstruatiepijn leek mij minder vervelend dan al die dagen dat ik me bijna te somber voelde om uit bed te komen.
Laat me met rust!
‘Mijn’ maniertje op dit moment is het slikken van Ibuprofen. Heel veel Ibuprofen. Dat het niet goed voor me is, dat weet ik. Maar het dragen van de bijna ondraaglijke menstruatiepijn, dat kan ik ook niet langer. Hoewel mijn vriend altijd erg lief voor me is, begreep hij het nooit echt. ‘Gaat het liefje, zal ik thee voor je zetten?’ probeert hij vaak. ‘Nee, dat werkt natuurlijk niet! Laat me maar gewoon met rust’ heeft hij vaker dan één keer van mij teruggekregen. Ik vergelijk het soms met een duiveluitdrijving, en dan ben ik nog mild. Is het heel gek dat ik me dan ook als een duivel ga gedragen?
Bevuild stuk maandverband
Toevallig verscheen er vorige week een video waarin je ziet dat Humberto Tan door middel van een machine, menstruatiepijn gaat ervaren. De arme man heeft het bijna niet meer en zegt heel terecht: ‘het is toch erg dat er een man voor nodig is om te laten zien hoe erg dit is’. En dat klopt, dat is ook erg. Maar aan de andere kant; mannen zullen het gevoel nooit écht kennen. Al worden ze een keer aan zo’n machine gehangen.
Tegen mijn lieve Ward wil ik zeggen: blijf me please thee aanbieden. Ook als ik je soms behandel als een bevuild stuk maandverband. Ik hou van je, op dat soort dagen meer dan ooit.
Jouw ervaring
Heb jij ook zo veel last van menstruatiepijn? Heb jij manieren om hier mee om te gaan? Of valt het bij jou juist heel erg mee? We zijn heel benieuwd naar al jouw verhalen en ervaringen. Laat ze achter in de comments of stuur mij een mailtje via [email protected]
Syl -
Hier ook altijd vreselijke pijn. De 1e dag en de 4e dag nog erger. Ik kon dan echt niks. Met de pil was het minder, maar werd daar zo somber van, nergens zin aan en ik was op den duur heel lang en veel ongesteld.. Tot ik Naproxen ontdekte en dit werkt bij mij heel goed tegen pijn.