Niet makkelijk vindt Katie het leven met een puber. “Neil is nu 15 jaar oud en echt behoorlijk aan het puberen. De sfeer is thuis absoluut anders nu hij steeds meer zijn eigen gang gaat. Ik kan enorm terugverlangen naar de tijd waarin hij het liefst de hele dag aan mij vastgeplakt zat. Dat komt nooit meer terug, en dat vind ik best moeilijk. En dat Neil niet meer de hele tijd dingen met mij wil doen, is niet het enige waar ik soms best een traantje om kan laten. De staat van zijn slaapkamer is ook om te janken…”
Nergens zonder hun moeder
Sinds Neil 14 jaar is, moet hij van Katie en zijn vader Richard zijn eigen kamer schoonhouden. “Als hij gaat studeren wil ik dat hij dit soort dingen kan. Ik leer hem daarom gezonde en makkelijke gerechten maken, zoals pasta, stamppot en curry. En ik laat hem zelf zijn was doen, bed verschonen en kamer opruimen. Toen ik zelf studeerde, zag ik te veel studenten die werkelijk nergens waren zonder hun moeder. Dat gaat hier niet gebeuren!”
Niet mijn probleem
Hoewel het idee van het geven van verantwoordelijkheid ervoor moet zorgen dat Neil zelfstandiger wordt, is dat allesbehalve het geval. “Zijn kamer is één grote ontploffing. Overal liggen kleren, waarvan ik niet weet of ze schoon of vies zijn. Soms slaapt hij op een bed zonder beddengoed, en ik heb hem er laatst op betrapt dat hij al een week dezelfde boxer aanhad. Ongelofelijk goor, maar het is niet mijn probleem.”
Niet gezond
Katie blijft het gesprek met Neil aangaan over het belang van goede persoonlijke hygiëne en het netjes houden van zijn kamer. “Ik leg uit dat het niet gezond is om een week dezelfde onderbroek aan te hebben en dat je last kunt krijgen van hele nare jeuk als je je bed niet wekelijks verschoont. Ook vertel ik dat het voorbereiden van je proefwerken een stuk beter gaat in een opgeruimde kamer aan een leeg bureau. Maar echt luisteren doet hij niet.”
Ik ga dat niet doen
Van vriendinnen hoort Katie dat het bij de andere pubers net zo gaat. “Een enkeling houdt de kamer netjes, maar veel mede-moeders balen van de zwijnenstallen op de kamers van hun kinderen. Sommige moeders nemen het heft in eigen hand en halen eens in de zoveel tijd een vochtig doekje over het bureau, gooien alle vieze onderbroeken in de wasmand en trekken de stofzuiger erdoorheen. Ik ga dat dus niet doen. Neil is geen klein kind meer!”
Muffe lucht
Het gevolg van deze stellige aanpak is dat de kamer van Neil dus zelden wordt schoongemaakt en sinds een paar weken ontiegelijk stinkt. “Het begon met een muffe lucht die ik rook als ik binnen was. Maar binnen no-time rook ik de penetrante geur zelfs als ik langs zijn kamer liep. Het was zo vies, dat ik zelfs aanbood om Neil te helpen met het schoonmaken van zijn kamer.”
Zo zat!
Neil zegt dat hij niet wil dat zijn moeder in zijn kamer komt en spuit een paar keer per dag een enorme hoeveelheid deodorant in zijn kamer. “Ik weet niet wat erger was: die penetrante lucht of het rookgordijn aan deo. Na een paar weken was ik het zó zat, dat ik toch zijn kamer in ben gegaan. Gewapend met een grote vuilniszak, emmer met sop en de stofzuiger ging ik naar binnen toen hij op school was.”
Schrik van mijn leven
Katie begint met het weghalen van alle lege blikjes, flessen en chipszakken. “Daarna waren de borden met restjes van tosti’s, bakjes met beschimmelde yoghurtresten en glazen met inmiddels gefermenteerd sinaasappelsap aan de beurt. Om me te weren tegen de stank droeg ik een mondkapje, maar de geur kwam er gewoon doorheen. En terwijl ik een stapel vieze sportkleren van de grond optilde, kreeg ik de schrik van mijn leven…”
Onder een berg kleding
Ineens ontdekt Katie de bron van de rottende lucht. “Op de vloer van zijn kamer, verstopt onder een berg kleding, lag een dode rat. En dan heb ik het niet over formaatje grote muis, maar eerder in de categorie kleine huiskat. Ik zette het op een gillen, werd ineens heel misselijk en ben boven de wc geëindigd.”
Weer normaal
Als Katie een beetje is bijgekomen, gaat ze met lood in haar schoenen terug naar de kamer van Neil om de dode rat op te ruimen. “Dat is een van de meest vieze dingen die ik ooit heb moeten doen. Ik kan die geur nog steeds ruiken, zó ranzig. Ik kookte van woede en vroeg mezelf hardop af hoe Neil dit zo ver heeft kunnen laten komen. De hele dag ben ik bezig geweest met het opruimen en schoonmaken van zijn kamer. Toen Neil rond 16:00 uur thuiskwam, was zijn kamer weer in normale staat.”
Heel boos
Die middag krijgt Neil de wind van voren. “Ik ben heel erg boos geworden. Dat er wekenlang een dode rat in verre staat van ontbinding in zijn kamer heeft gelegen, kwam wel binnen. Hij bood zijn excuses aan en zei dat hij er zelf ook misselijk van was. ‘Het stonk ook wel echt heel erg, mam’, zei hij. ‘Dank dat je het hebt opgeruimd’. Ik heb benadrukt dat dit de laatste keer is dat het zover moet komen. Volgende keer doet hij het zelf. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal lopen…”
Bovenste afbeelding: Unsplash+
Jeanette -
Je moet het hem wél eerst leren voordat hij het zelf kan