Maura: ‘Ik moet een beslissing nemen, maar ik kan het niet …’
Hoewel het acht jaar geleden is dat haar vader overleed, mist ze hem nog elke dag. “Mijn vader en ik waren twee handen op één buik. We leken op elkaar, alleen niet wat verzamelen betreft. De verzamelwoede die hij had, heb ik niet.” De verzamelingen moeten weg, maar Maura weet niet wat ze ermee moet. “Ik moet een beslissing nemen, maar ik kan het niet … Het doet zo’n pijn alles weg te kieperen.”
Ze laat de mappen vol munten en postzegels zien. “Mijn vader was net een hamster. Alles wat hij leuk vond nam hij mee. Toegegeven: hij deed er ook echt wel wat mee. Stopte de tropische postzegels en uitheemse munten in mappen en bladerde ze toen hij ouder werd regelmatig door.” De postzegels en munten vindt ze niet zo interessant, maar zijn verzameling parfumflesjes vindt ze een mooie. “Tijdens vakanties stroopten we de brocantemarktjes in Zuid-Frankrijk af op zoek naar bijzondere en mooie exemplaren. Mijn moeder ging eigenlijk nooit mee, zij bleef liever op haar strandbedje aan de rand van het zwembad liggen. Vond ik niet erg want het was altijd een avontuur om met mijn vader op pad te gaan.”
Al die herinneringen…
Een andere ludieke verzameling van haar vader, zijn wielrenpetjes. Van die stoffen petjes met zo’n klep. “Daarvan heeft ze er zo vreselijk veel. Echt een heel leuke verzameling, maar wel eentje in een doos.” Ze weet nog toen de zeventigste editie van de Ronde van Spanje in Marbella startte; Maura was er bij met haar vader en natuurlijk kocht hij ook daar een petje. En dat is nou precies waar het om gaat: er kleven zoveel mooie herinneringen aan de spulletjes van haar vader. “Mijn moeder is op jonge leeftijd overleden en dus bleven mijn vader en ik alleen over. Broers of zussen heb ik niet en dat heb ik nooit als gemis ervaren, maar nu misschien wel. Het zou fijn zijn als je dit kunt delen.”
Wat de gek ervoor geeft
Want als je broers of zussen hebt, dan is er altijd wel eentje die een verzameling wil hebben. “Weet je wat het is, de collectie parfumflesjes, petjes, postzegels en al het andere dat hij had, is niet veel waard. Natuurlijk: wat de gek er voor geeft, maar ik heb al op sites als Marktplaats gekeken en zie dat er niet veel interesse in is. Anders zou het geld dat ik ervoor krijg nog doorslaggevend kunnen zijn, maar ik ga daar niet rijk van worden. De emotionele waarde die ik eraan hecht is groot en het gaat me echt aan mijn hart om alles zo de kliko in te mikken.”
Ik voel mijn vader
De reden dat de spulletjes van haar vader die al jaren in de kelder liggen te verstoffen weg moeten is omdat Maura en haar man kleiner willen wonen. “Onze kinderen zijn allebei uit huis, studeren in Amsterdam en wonen daar ook. Het familiehuis waarin we met zijn vieren met veel plezier hebben gewoond, is te groot. Jan en ik hebben een mooi appartement aan het water gekocht, ons huis is al verkocht en nu moeten we ruimen.” Elke keer als Maura in de kelder komt, springen de tranen in haar ogen. Ze voelt haar vader als ze daar is. “Als ik de spulletjes in mijn handen heb, kan ik alleen maar denken: dit had hij ook vast, deze mappen gingen ook door zijn handen. Ik heb daar menig traantje gelaten in die kelder.”
Een onverbiddelijke man
Een opslagbox huren is een optie, maar daarmee gaat Jan niet akkoord. “Jan vindt dat belachelijk. Zegt: ‘al acht jaar liggen de spullen van je vader in de kelder, je kijkt er niet naar om en nu wil je het niet wegdoen.’ Jan vindt het zonde van het geld om een opslagruimte te huren en vindt dat ik een beslissing moet nemen. Ik heb al gezegd dat ik het van mijn eigen geld wil betalen maar dan nog is Jan onverbiddelijk. Nou, Marktplaats is ook geen optie, de kinderen hebben geen interesse. Wat moet ik nou? Ik denk dat ik het mezelf nooit vergeef als ik het weggooi, daar ga ik zo’n spijt van krijgen. Mee verhuizen naar het nieuwe appartement kan ook niet, want daar hebben we geen ruimte dus er blijft niet veel over.”
Maura heeft haar kinderen gevraagd of ze alsjeblieft een doos met een verzameling van opa mee willen nemen. Ze weigeren. “Mijn kinderen hebben niks met die oude spullen en willen ze niet hebben. Zo jammer. Want wat voor moeite is het nou helemaal?”
Wat zou jij doen als je Maura was? Spullen naar de kringloop brengen? Toch maar verkopen op Marktplaats? Of gewoon meenemen? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Julia M Cameron via Pexels
Marion ontdekte dat haar vriend liegt over alles: “Hij verzon zelfs de dood van zijn ouders”
Een nieuwe liefde is spannend, leuk en onbezorgd. Je deelt (meestal) nog geen huishouden samen en alles is lekker ongedwongen. Plezier maken en elkaar leren kennen; dat staat in de eerste fase centraal. Van samenwonen tot een gezamenlijke rekening: pas na de eerste weken of maanden komen de serieuze onderwerpen aan bod. Zo ook bij Marion (36) en haar vriend Patrick….. lees verder
3 reacties
Als jij die opslagbox kunt en wil huren van je eigen geld, zie ik niet in waarom je dat niet zou kunnen doen. Daar heeft je man geen bal mee te maken, hoe ‘onverbiddelijk’ hij ook kan zijn. Of heeft het met logistiek te maken, dat je de spullen er niet naar toe kan brengen? Vraag dan of je kinderen een keer mee willen helpen verhuizen. Kom op vrouw, stroop je mouwen op. Je bent er duidelijk nog niet aan toe om deze spullen weg te doen. Ik weet wat het is, ik heb alle spullen van mijn moeder (vijf jaar geleden overleden) nog in dozen zitten en pas nu voel ik de energie en dat ik er aan toe ben om deze dozen na te gaan en kijken of ik het wil houden of niet. Het geeft niet dat je de spullen nog even wil bewaren. Ik snap dat het niet mee kan naar het nieuwe appartement en ik snap zelfs die botte hork van je man (die zijn sowieso minder sentimenteel met spullen, geeft niet). Maar je hebt een prachtige oplossing met een storagebox die je notabene zelf kunt en wil betalen. Ik zie niet in waarom je daarvoor de toestemming van je man nodig hebt. Vraag zo’n ding aan, teken voor een jaar huur en zie dan verder. Niet timide in een hoekje gaan zitten! Doe iets!
Reageer ook
Lees ook
Tessa stalkt haar ex. ‘Soms zit ik een hele nacht in de bosjes voor zijn deur’
Ja, natuurlijk weet ze zelf ook wel dat wat ze doet niet goed is en dat ze er niets mee bereikt, maar de drang de gangen van haar ex na te gaan, is groter dan het te laten. Soms is Tessa doodsbang dat ze door de mand valt, maar ze doet alles voor die ene […] Lees meer
Fieke: “Mijn man controleert mij de hele dag en is overbezorgd”
Toen Fieke op haar tenen voor het schap met de wijn stond, en ze de bovenste fles niet kon pakken, was William haar reddende engel. Ze draaide zich om, keek naar hem terwijl hij de vino pakte en ze was verkocht. Maar na ruim vijf jaar is ze wel een beetje klaar met zijn behulpzaamheid […] Lees meer
Advies gevraagd: ‘Onze buren ergeren zich groen en geel aan onze tuin”
Groene vingers. Roos heeft ze niet. “Ik ben met Marius gaan samenwonen en hij verzekerde mij dat hij het heerlijk vindt om te tuinieren. Ik niet dus dat treft, dacht ik.” Maar Marius doet helemaal niks aan de tuin en Roos wordt daar door de buren op aangesproken. “Dat is toch super ongemakkelijk? Ik schaam […] Lees meer
Kristel: ‘Onze buren ergeren zich kapot aan de hobby van mijn man’
Of het komt door de midlife crisis weet Kristel niet, maar opeens heeft haar man Theo een heel hippe hobby: sleutelen aan een oldtimer. “Hij heeft een klassieke Amerikaan op de kop getikt en heeft alleen maar oog daarvoor. Zodra het kan, is hij ermee bezig. Vrienden komen langs, blijven hangen, drinken bier en lachen […] Lees meer
Joris -
Je wilt jouw probleem ‘oplossen’ door de spullen bij je kinderen te stallen. Die zitten er niet (kennelijk evident) op te wachten als opslaglocatie te dienen. Wat maakt het nou uit of het veel of weinig moeite voor ze is? Je hebt hun beslissing te respecteren (net zoals je man die van jou zou moeten accepteren). Ruim op, bewaar in je eigen huis of sla op in een opslag; drie keuzes.